Genitale wratten worden veroorzaakt door humaan papillomavirus of HPV. In tegenstelling tot baarmoederhalskanker en andere met HPV geassocieerde vormen van kanker, worden genitale wratten veroorzaakt door stammen met een laag risico van het virus. Net als andere typen HPV zijn deze soorten met een laag risico zeer besmettelijk. Genitale wratten worden gemakkelijk verspreid door huid-op-huid contact.
De meeste genitale wrattenbehandelingen zijn actueel. Met andere woorden, ze behandelen de wratten rechtstreeks.
De meest voorkomende soorten behandelingen voor genitale wratten zijn:
- Imiquimod crème – Individuen brengen deze crème op hun wratten. Het stimuleert het immuunsysteem om de infectie die wratten veroorzaakt te bestrijden. Het wordt meestal toegepast voor het slapen gaan.
- Podofilox-oplossing of gel – Individuen brengen dit medicijn direct op de wratten aan, twee keer per dag gedurende drie dagen. Dit wordt dan gevolgd door vier dagen geen therapie. Deze behandeling valt de wratten direct aan, in plaats van het immuunsysteem te versterken, zoals imiquimod. Podofilox kan alleen op kleine wrattengebieden worden gebruikt en mag niet tijdens de zwangerschap worden gebruikt.
- Sinecatechins zalf – Ikndividuals breng deze zalf, gemaakt van groene thee, drie keer per dag. Het is niet bekend of deze behandeling veilig is tijdens de zwangerschap. Bovendien mogen mensen geen seks hebben terwijl de zalf op hun huid zit.
- Cryotherapie gebruikt vloeibare stikstof om wratten te bevriezen. Het moet worden uitgevoerd door een opgeleide zorgverlener. Het kan meerdere behandelingen vereisen om wratten volledig te verwijderen.
- Elektrocauterisatie is een andere behandeling voor wrattenverwijdering door een zorgaanbieder. Het is een manier om wratten met elektriciteit te verbranden. Net als bij cryotherapie kan het soms meerdere keren herhaald worden.
Wratten kunnen ook door een arts worden verwijderd met behulp van een schaar, scalpel of koolstofdioxidelaser.
Individuen moeten niet proberen hun wratten op deze manier thuis te verwijderen.Als u probeert uw eigen wratten te verwijderen, kan dit de infectie verspreiden of andere gezondheidsproblemen veroorzaken.
Wat alle bovenstaande behandelingen gemeen hebben, is dat ze zichtbare wratten aanvallen op de plaats van de wratten. Sommige mensen voelen zich echter ongemakkelijk als ze hun eigen wratten moeten aanraken om ze te behandelen. Ze kunnen zich ook schamen om een provider ze te laten verwijderen. In dergelijke gevallen kan een systemische behandeling behoorlijk verleidelijk lijken. Een systemische behandeling voor genitale wratten is er één die mensen kunnen nemen als een pil of een injectie. Contact met, of het tonen van, de wratten zou niet nodig zijn voor de behandeling. Interferonbehandeling voor genitale wratten is een systemische behandeling die sommige zorgverleners aanbevelen. Maar werkt het?
Interferonbehandeling voor genitale wratten
Interferonen zijn moleculen die bekend staan als cytokines. Hun rol in het lichaam is in wezen om berichten door te geven. In het bijzonder is bekend dat hun berichten in staat zijn om de functie van het immuunsysteem te veranderen in reactie op bepaalde soorten virale infecties.
In het laboratorium is aangetoond dat behandeling met interferon een effectieve manier is om een HPV-infectie aan te pakken. Het werkt rechtstreeks als een antiviraal middel. Het vertelt ook aan geïnfecteerde cellen om te stoppen met groeien en veroorzaakt een verhoogde immuunrespons.
Dat succes is echter moeilijker te repliceren buiten het laboratorium.
Interferonbehandeling kan lokaal of systemisch zijn. Lokale behandeling omvat het rechtstreeks injecteren van interferon in wratten of het toepassen ervan op hen. Systemische behandeling omvat het injecteren van het medicijn onder de huid of in de spier om het hele lichaam te behandelen. Er zijn een aantal experimentele studies geweest waarin werd gekeken of de behandeling met interferon genitale wratten geneest. De resultaten zijn gemengd. Er zijn enkele positieve studies waarbij interferon direct in wratten is geïnjecteerd of op hen is toegepast.
Lokale behandeling lijkt een goed werk te zijn in zowel het opruimen van wratten als het verminderen van de kans dat ze terugkomen.
Het is echter niet aangetoond dat behandeling met interferon systemisch beter is dan een placebo. Met andere woorden, het krijgen van een injectie met interferon was niet beter in het behandelen van wratten dan het krijgen van een injectie met een inactieve stof.
Niet alle studies die systematische interferonbehandeling bekijken, hebben het medicijn alleen gebruikt. Sommige wetenschappers hebben gehoopt dat interferon-injecties nuttig kunnen zijn nadat wratten met een andere behandeling zijn verwijderd. Omdat wratten kunnen terugkeren nadat ze zijn verwijderd, zou het nuttig zijn als interferon een effectieve manier was om te voorkomen dat ze terug zouden komen. Helaas, van een tiental onderzoeken die hebben gekeken naar het gebruik van interferon na wratverwijdering, zag slechts één een significante verbetering. Anders maakte de behandeling met interferon geen groot verschil in het helpen om wratten op te ruimen na een andere behandeling of om ze weg te houden.
Werkt de behandeling met Interferon voor genitale wratten?
Samenvattend lijkt de systemische behandeling van genitale wratten met interferon niet effectief te zijn. Het is onwaarschijnlijk dat individuen worden geholpen om zich te ontdoen van wratten of te voorkomen dat ze terugkeren. Hoewel er enkele gegevens zijn die suggereren dat een actuele interferonbehandeling nuttig kan zijn, is deze niet duidelijk beter dan de gevestigde regimes. Daarom wordt het niet aanbevolen als een vorm van genitale wrattenbehandeling door de CDC.
Genitale wratten – Een bron van preventie
Interferon lijkt niet veelbelovend te zijn als systemische behandeling van genitale wratten. Er is echter een systemische vorm van preventie. Zowel Gardasil als Gardasil 9 zijn HPV-vaccins die voorkomen dat personen besmet raken met de typen HPV die het meest geassocieerd worden met genitale wratten. Ze zijn behoorlijk effectief, hoewel niet helemaal effectief, wanneer ze worden gegeven voordat jongeren seksueel actief worden. Landen zoals Australië en Denemarken, die nationale HPV-vaccinatieprogramma’s hebben, hebben een enorme afname gezien in het aantal individuen dat wordt gediagnosticeerd met genitale wratten. Momenteel beveelt de Verenigde Staten twee doses van het HPV-vaccin aan, 6-12 maanden uit elkaar, wanneer jongeren 11 of 12 jaar oud zijn. Als een tiener heeft gemist dat hij is gevaccineerd, kunnen jonge mannen nog steeds worden gevaccineerd op 21-jarige leeftijd en jonge vrouwen op de leeftijd van 26. Transgenderjongeren, jonge mannen die seks hebben met mannen en immuungecompromiteerde jongeren kunnen ook worden gevaccineerd op 26-jarige leeftijd.
