Een secundaire infectie kan optreden wanneer een andere infectie, de primaire infectie, iemand vatbaarder voor ziekten maakt. Het wordt een secundaire infectie genoemd omdat het na of optreedt vanwege een andere infectie. Met andere woorden, het is secundair aan die infectie.
Een primaire infectie kan de gevoeligheid voor ziekten op verschillende manieren verhogen.
Het kan de effectiviteit van het immuunsysteem veranderen. Het kan het ook gemakkelijker maken voor de secundaire infectie om in het lichaam te komen. De opportunistische infecties die verband houden met AIDS zijn een goed voorbeeld van de soorten secundaire infecties die optreden wanneer een ziekte de immuunrespons wijzigt. Ze komen voor omdat het lichaam niet langer in staat is om bacteriën of virussen te bestrijden die een gezond immuunsysteem normaal kan afstoten.
Huidinfecties die het gevolg zijn van het krassen op molloscum contagiosum of soortgelijke zweren zijn ook secundaire infecties. Deze laten zien hoe een ziekte het voor een ander gemakkelijker kan maken om in het lichaam te komen. De pijn van de SOA maakt het voor andere bacteriën gemakkelijker om de huid binnen te dringen en te infecteren. Wanneer iemand de pijnlijke plek krast, kan de beschadigde huid gemakkelijk nieuwe bacteriën infecteren. Bovendien kunnen krassen op de zweren een infectie van het ene deel van de huid naar het andere verspreiden. Dit type verspreiding wordt echter niet als een secundaire infectie beschouwd.
Het is gewoon een uitgebreide versie van de eerste, primaire infectie.
Behandeling voor een primaire infectie kan ook leiden tot secundaire infecties. Een veelvoorkomend voorbeeld hiervan is hoe antibiotica behandelingen vrouwen vatbaarder maken voor schimmelinfecties. Antibiotica verstoren de normale vaginale flora. Dat zijn de bacteriën die aanwezig zijn in de gezonde vagina.
Als ze weg zijn, geeft het gist, die normaal op lage niveaus aanwezig is, een kans om te overgroeien. Dat is de reden waarom zo vele vrouwen met gistbesmettingen eindigen nadat zij antibiotica zijn gegeven. De antibiotica doden de goede bacteriën in het lichaam evenals de slechte bacteriën. Dan kunnen andere organismen, zoals gist, de kans grijpen om zich te vermenigvuldigen zonder concurrentie.
Personen kunnen ook infecties ervaren op de inbrenglocaties van infusen, katheters en andere soorten behandelingen die gedurende lange tijd vreemde voorwerpen in het lichaam achterlaten. Deze worden niet altijd als secundaire infecties beschouwd. Er wordt echter wel op die manier naar hen verwezen.
Het verschil tussen secundaire infectie en co-infectie
Secundaire infecties komen voor na of vanwege primaire infecties. Soms hebben mensen echter meerdere infecties die niet rechtstreeks verband houden met elkaar. Deze infecties worden vaak beschouwd als co-infecties in plaats van secundaire infecties. Mensen kunnen bijvoorbeeld mede-geïnfecteerd zijn met zowel gonnoroea als syfilis. Die infecties zijn niet noodzakelijkerwijs gerelateerd aan elkaar. In plaats daarvan zijn ze allebei gerelateerd aan soortgelijke soorten activiteiten: onbeschermde seks.
Als mensen daarentegen besmet raken met een orale gistinfectie vanwege HIV-gerelateerde immuunsuppressie, is dat een ander verhaal. De schimmelinfectie is alleen mogelijk vanwege de HIV-infectie. Daarom zou het worden beschouwd als een secundaire infectie of opportunistische infectie.
