Slapeloosheid is gemakkelijk te herkennen als u de meest voorkomende symptomen heeft: moeite met inslapen, moeite met in slaap blijven, wakker worden in de vroege ochtend of slaap die niet verfrissend is in afwezigheid van een andere slaapstoornis. Er kunnen echter ook enkele verrassende tekenen en symptomen van slapeloosheid zijn. Deze zijn misschien moeilijker te herkennen en kunnen door velen over het hoofd worden gezien.
Lees meer over enkele van deze verrassende symptomen die mogelijk verband houden met slapeloosheid en die kunnen wijzen op oorzaken van slechte slaap en slaapproblemen.
-
Angst of depressie
Stemmingsstoornissen lopen hand in hand met slapeloosheid. Een slechte nachtrust leidt vaak tot overdagse stemmingsconsequenties en, omgekeerd, beïnvloeden slaapstoornissen overdag vaak ’s nachts de slaap. Slechte slaap kan gemakkelijk leiden tot prikkelbaarheid. Depressie kan gepaard gaan met het ’s ochtends vroeg ontwaken en moeilijkheden om weer in slaap te vallen. Angst kan je hoofd ’s nachts laten zoemen: zorgen die je overspoelen terwijl je probeert in slaap te vallen. Wanneer slaap moeilijk te verkrijgen is bij chronische slapeloosheid, kan dit de vuren van angst voeden, waardoor het nog erger wordt. Sommige mensen zullen zelfs nachtmerries ervaren of uit hun slaap ontwaken in een paniekaanval. Posttraumatische stressstoornis (PTSS) kan de slaap diepgaand beïnvloeden en tot slapeloosheid leiden.
-
Suïcidale gedachten
Het moet niet te verwonderen dat slapeloosheid gepaard gaat met depressie, maar dat het ook verband houdt met een verhoogd risico op zelfmoord.
Wanneer mensen ’s nachts niet goed slapen, kan wanhoop volgen als dingen uit de hand lopen. Slechte slaap en slaapgebrek kunnen de serotoninespiegels en de functie van de frontale kwab van de hersenen beïnvloeden. De frontale kwab is verantwoordelijk voor verschillende uitvoerende functies, sleutel in het maken van rationele keuzes en geschikte sociale interacties. May Als u een verminderde werking heeft, kan het vermogen om zelfmoordgedachten te onderdrukken, of zelfs de regelrechte impuls om zichzelf te doden, verloren gaan. Studies suggereren dat het risico op zelfmoord kan verdubbelen tussen mensen met slapeloosheid, met het hoogste risico bij degenen die te vroeg wakker worden, met drie keer zoveel zelfmoordpogingen. Iedereen met dergelijke gedachten moet hulp zoeken door gratis contact op te nemen met de National Suicide Prevention Lifeline op (800) 273-8255.
Onvermogen om te dutten
-
Mensen met slapeloosheid kunnen vaak gedurende de dag geen dutjes doen. Als de tijd het toelaat, zal een slapeloze man daar gewoon wakker liggen met gesloten ogen. Dit heeft te maken met een hogere mate van opwinding die optreedt bij mensen met slapeloosheid. Dit maakt het gemakkelijk om overdag wakker te blijven, maar ’s nachts moeilijk om te slapen. Het heeft waarschijnlijk betrekking op hogere niveaus van neurotransmitters, of chemische boodschappers, die bijdragen aan wakker zijn. Als een steeds weerklinkende bel, prikkelen deze aanwijzingen voortdurend een slapeloze man met een boodschap "Wakker worden!" En dit compromitteert zelfs de mogelijkheid om een dutje te doen in de dag.
Gedachten over racen
-
Degenen die aan slapeloosheid lijden, kunnen dit fenomeen op verschillende manieren beschrijven. Sommigen ervaren het bijna als een film, een reeks snelvuurbeelden die ’s nachts door hun hoofd razen.
Dit kunnen gerelateerde onderwerpen zijn, maar vaak niet. Waakzaamheid in de nacht is vaak gewoon een tijd dat u zich zorgen maakt. Zoals Shakespeare in
Romeo en Julia zei: "En waar de zorg slaapt, zal de slaap nooit liegen." Stressors – of ze nu professioneel, persoonlijk, financieel of anderszins zijn – kunnen ’s nachts een stille geest overspoelen. Het kan moeilijk zijn om deze zorgen opzij te zetten, en race-gedachten in de nacht zijn een veel voorkomend symptoom van slapeloosheid.Slaapstaatmisleiding
-
In een aandoening die paradoxale slapeloosheid wordt genoemd, verliezen sommige mensen het vermogen om onderscheid te maken tussen waken en slapen. Deze personen zullen vaak zweren dat ze dagen zijn gegaan – of zelfs weken of maanden – zonder enige slaap.
Dit is fysiologisch niet mogelijk en objectieve observatie toont aan dat deze personen feitelijk slapen. Dit wordt ook wel slaapstatus misperceptie genoemd. Het komt waarschijnlijk vaker voor als een lichte slaap wordt verkregen. Stage 1-slaap, de lichtste van de erkende slaapstadia, wordt gekenmerkt door licht dommelen. Het kan zo licht zijn dat het voor waakzaamheid wordt aangezien. Studies tonen zelfs aan dat wanneer mensen in fase 1 geslapen worden op een elektro-encefalogram (EEG), de helft van degenen die gewekt zijn, zal zeggen dat ze niet sliepen terwijl de andere helft zegt dat ze dat wel waren. Deze overgangsstaat van bewustzijn kan bijdragen aan deze misvatting van slaap.
Vermoeidheid (niet slaperigheid)
-
Ten slotte ervaren mensen met slapeloosheid vaker vermoeidheid. Dit is iets anders dan slaperigheid. Vermoeidheid kan ook worden omschreven als vermoeidheid, uitputting en lage energie. Het zit diep in de botten en spieren. Omgekeerd is slaperigheid of slaperigheid een sterk verlangen om in slaap te vallen: oogleden worden zwaar, er is inspanning nodig om wakker te blijven en de slaap volgt snel. Slapelozen zijn vermoeid, niet slaperig. Mensen met slaapapneu daarentegen hebben overmatige slaperigheid overdag, nemen gemakkelijk dutjes en vallen snel in slaap. Vermoeidheid is daarom een veelvoorkomend symptoom bij slapeloosheid en kan nuttig zijn om te differentiëren van andere slaapklachten.
Als u enkele van deze symptomen of tekenen van slapeloosheid ervaart, kunt u een slaapspecialist raadplegen. Het kan mogelijk zijn om mogelijke oorzaken te ontdekken. Gelukkig zijn er effectieve behandelingen beschikbaar, waaronder slaappillen en cognitieve gedragstherapie voor slapeloosheid.
Bronnen:
Kryger, MH
et al. "Principes en praktijk van slaapgeneeskunde."Elsevier, 5e editie.De complete werken van William Shakespeare.
Massachusetts Institute of Technology. Betreden: 27 oktober 2013. Wojnar, M
et al. "Slaapproblemen en suïcidaliteit in de Nationale Comorbiditeit Survey Replicatie."J Psychiatr Res. 2009 februari; 43 (5): 526-531.
