Ureenzuur wordt geproduceerd wanneer het lichaam purines afbreekt (purines leveren een deel van de chemische structuur van onze genen op). De twee koolstof-stikstofringbases, adenine en guanine, zijn purinen. Purines dienen als een vorm van energie voor cellen en zijn noodzakelijk voor de productie van DNA en RNA, eiwitten, zetmeel, regulaties van enzymen en celsignalering.
Urinezuurproductie is gerelateerd aan de synthese van purines in het lichaam en aan extrinsieke purine-inname.
Met andere woorden, purines zijn te vinden in al het menselijke weefsel en ze worden in veel voedingsmiddelen aangetroffen. Wanneer cellen in ons lichaam sterven, worden purines vrijgegeven. Urinezuur is het eindproduct of het metabolisme van menselijke purine. De eliminatie van urinezuur uit het lichaam is afhankelijk van de uitscheiding. Het is die balans – tussen de productie van urinezuur en de uitscheiding – die het serumuraatgehalte (urinezuurniveau in het bloed) bepaalt.
Urale serumniveaus
Het meeste urinezuur lost op in het bloed en gaat naar de nieren om in de urine te worden uitgescheiden. Normaal gesproken handhaven mensen een stabiel serumuraatgehalte tussen 4 en 6,8 mg / dl, evenals een totaal urinezuur in het lichaam van 1.000 mg. Mensen die teveel urinezuur produceren of die onvoldoende urinezuur kunnen verwijderen, hebben verhoogde serumuraatspiegels. Een verhoogd niveau van urinezuur in het bloed staat bekend als hyperurikemie. Overproductie of onderuitscheiding van urinezuur, of een combinatie van beide, kan leiden tot hyperurikemie.
Mensen met een hoog niveau aan urinezuur in het bloed kunnen nieraandoeningen of jicht ontwikkelen via de ontwikkeling van kristallen in de gewrichten. Niet elke persoon met hyperurikemie ontwikkelt echter jicht.
Het is belangrijk om een normaal serumuraatgehalte te handhaven. Een bloedtest is een manier om uw urinezuurniveau te controleren. Het kan ook op een urinemonster worden gecontroleerd.
Idealiter zou serum-urinezuur 6,0 mg / dl of lager moeten zijn. Een persoon met een urinezuurgehalte van 6,8 mg / dl of hoger wordt geclassificeerd als iemand met hyperurikemie.
Hyperurie kan optreden bij verschillende aandoeningen, waaronder:
- acidose
- alcoholisme
- bijwerkingen van chemotherapie
- jicht
- chronische jichtartritis
- diabetes
- hypoparathyreoïdie
- loodvergiftiging
- leukemie
- nierziekte
- nierfalen
- polycythaemia vera
- purine-rijk dieet
- toxemia gerelateerd aan zwangerschap
Lage niveaus van urinezuur kunnen worden geassocieerd met:
- een laag purinedieet
- Fanconi-syndroom
- een onjuiste secretie van antidiuretisch hormoon
- Wilson-ziekte
De belangrijkste oorzaak
Het is belangrijk om uw urinezuurniveau te kennen, niet anders dan belangrijk om uw cholesterol- of bloedglucosewaarden te kennen. Mensen met een voorgeschiedenis van jicht moeten elke 6 maanden een urinezuurniveau laten uitvoeren om te controleren of het onder de 6,0 mg / dl blijft. Jichtige patiënten kunnen een behandeling met medicijnen nodig hebben, evenals veranderingen in de levensstijl om het urinezuur op het juiste niveau te houden.
