Overzicht
Tubereuze sclerose (ook bekend als tubereuze sclerosecomplex) is een zeldzame genetische aandoening die ervoor zorgt dat goedaardige tumoren groeien in verschillende orgaansystemen, waaronder de hersenen, de nieren en het hart , longen, ogen, lever, pancreas en huid. Deze tumoren kunnen leiden tot ontwikkelingsachterstand, toevallen, nierziekte en meer; de prognose hangt echter uiteindelijk af van de mate waarin de tumor wordt verspreid of verspreid.
Uiteindelijk zullen velen met de aandoening een gezond leven leiden.
Wat betekent ’tubereuze sclerose’? Bij tubereuze sclerose groeien
knollenof aardappelachtige tumoren in de hersenen. Deze gezwellen worden uiteindelijk verkalkt, verhard ensclerotisch. Tubereuze sclerose werd meer dan 100 jaar geleden ontdekt door een Franse arts en was ooit bekend onder twee andere namen:epiloiaofde ziekte van Bourneville.Prevalentie
Omdat tubereuze sclerose vrij zeldzaam is, is het moeilijk om de juiste frequentie vast te stellen. Naar schatting treft deze ziekte tussen de 25.000 en 40.000 Amerikanen en tussen één en twee miljoen mensen wereldwijd.
Oorzaak
Tubereuze sclerose kan op autosomaal dominante wijze worden overgeërfd. Bij autosomaal dominante ziekten hoeft slechts één ouder een kopie van het gemuteerde gen te hebben om de ziekte door te geven aan een zoon of dochter. Als alternatief en meer in het algemeen kan tubereuze sclerose het gevolg zijn van een spontane of
sporadische mutatie in het aangedane individu, waarbij geen van beide ouders de genmutatie draagt die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van tubereuze sclerose. Tubereuze sclerose wordt veroorzaakt door een genmutatie in
TSC1 of TSC2 , die respectievelijk voorhamartin of tuberin enc codeert. ( TSC1bevindt zich op chromosoom 9, enTSC2 bevindt zich op chromosoom 16.) Bovendien, omdat het TSC1 gen naast het PKD1 gen ligt – waardoor de kans dat beide genen worden aangetast groter wordt, zijn veel mensen die erfelijke tubereuze sclerose erven, nemen ook autosomaal dominante polycystische nierziekte over (ADPKD). Net als bij tubereuze sclerose veroorzaakt autosomaal dominante polycystische nierziekte tumoren in de nieren. In termen van mechanica,
TSC1
en TSC2 doen hun schade door te coderen voor hamartin of tuberin dat uiteindelijk in een eiwitcomplex klontert. Dit eiwitcomplex zet zich af op de basis van cilia en interfereert met intracellulaire signalering, die wordt gemedieerd door het enzym (proteïne kinase) mTOR. Door te interfereren met mTOR, worden celdeling, replicatie en groei beïnvloed en een abnormale groei van tumoren resulteert. Interessant is dat wetenschappers momenteel mTOR-remmers ontwikkelen die kunnen worden gebruikt als therapie voor tubereuze sclerose. Symptomen Tubereuze sclerose is een
complex
en manifesteert zich daarom als symptomen met verschillende orgaansystemen. Laten we eens kijken naar de effecten op vier specifieke orgaansystemen: de hersenen, de nieren, de huid en het hart. Betrokkenheid van de hersenen. Tubereuze sclerose veroorzaakt drie soorten tumoren in de hersenen: (1)
corticale knollen , die meestal op het oppervlak van de hersenen voorkomen maar dieper in de hersenen kunnen ontwikkelen; (2) supependymale knobbeltjes, die voorkomen in de ventrikels; en (3) supelexymale gigantische celastroytomen, die voortkomen uit supependymale knobbeltjes en de stroom van vloeistof in de hersenen blokkeren, wat resulteert in een opbouw van hersendruk die leidt tot hoofdpijn en wazig zien. Hersenpathologie secundair aan tubereuze sclerose is typisch de meest schadelijke consequentie van deze ziekte. Aanvallen en vertragingen bij de ontwikkeling komen veel voor bij mensen met deze ziekte.Nierbetrokkenheid.
Zeer zelden leidt tubereuze sclerose tot chronische nierziekten en nierfalen; bij urinalyse is urinesediment vaak onopvallend en proteïnurie (proteïnegehalte in de urine) is mild tot minimaal. (Mensen met een ernstigere nierziekte kunnen "morsen" of eiwitten in de urine verliezen.)
In plaats daarvan hebben nieraandoeningen en mogelijke symptomen bij mensen met tubereuze sclerose de groei van tumoren met de naam angiomyolipomas
. Deze tumoren komen voor in beide nieren (bilateraal) en zijn meestal goedaardig, maar als ze groot genoeg worden (groter dan 4 centimeter in diameter), kunnen ze bloeden en moeten ze operatief worden verwijderd.Opmerkelijk is dat, in tegenstelling tot polycysteuze nierziekte, tubereuze sclerose het risico op het ontwikkelen van niercelcarcinoom (AKA-nierkanker) kan verhogen. Mensen met tubereuze sclerose moeten regelmatig worden gescreend met behulp van diagnostische beeldvorming om te controleren op de ontwikkeling van nierkanker.
Huidbetrokkenheid.
Bijna alle mensen met tubereuze sclerose zijn huidaandoeningen van de ziekte. Deze laesies omvatten de volgende:
hypomelanotische macules ("asbladvlekken", dit zijn plekken op de huid die geen pigment hebben en dus lichter zijn dan de omringende huid) shagreen patch (focale leerachtige verdikking van de huid)
- "confetti" -laesies
- vezelig gezichtsplak
- gezichts angiofibromen
- ungual fibromas
- adenoom sebaceum
- Hoewel deze huidlaesies goedaardig of niet-goedaardig zijn, kunnen ze leiden tot misvorming, waardoor ze operatief verwijderd kunnen worden.
- Hartbetrokkenheid.
Zuigelingen geboren met tubereuze sclerose vaak aanwezig met harttumoren genaamd
rhabdomyomas . Bij de meeste kinderen veroorzaken deze tumoren geen problemen en krimpen ze met de leeftijd. Als de tumoren echter groot genoeg worden, kunnen ze de bloedsomloop blokkeren. BehandelingEr is geen specifieke remedie voor tubereuze sclerose.
In plaats daarvan wordt dit complex symptomatisch behandeld. Er kunnen bijvoorbeeld anti-epileptische medicijnen worden gegeven om aanvallen te behandelen. Chirurgie kan ook worden uitgevoerd om tumoren van de huid, hersenen, enzovoort te verwijderen.
Onderzoekers onderzoeken nieuwe manieren om tubereuze sclerose te behandelen. Volgens het National Institute of Neurological Disorders and Stroke: "Onderzoeksstudies lopen uiteen van fundamenteel wetenschappelijk onderzoek tot klinisch translationeel onderzoek. Sommige onderzoekers proberen bijvoorbeeld alle eiwitcomponenten te identificeren die zich in dezelfde ‘signaalroute’ bevinden waarin de TSC1- en TSC2-eiwitproducten en het mTOR-eiwit zijn betrokken. Andere studies zijn erop gericht om in detail te begrijpen hoe de ziekte zich ontwikkelt, zowel in diermodellen als bij patiënten, om nieuwe manieren te definiëren om de ontwikkeling van de ziekte te beheersen of te voorkomen. Ten slotte zijn er klinische proeven met rapamycine aan de gang (met NINDS en NCI-ondersteuning) om het potentiële voordeel van deze verbinding voor enkele van de tumoren die problematisch zijn bij TSC-patiënten rigoureus te testen. "
Een woord van heel dichtbij
Als u of een geliefde persoon is gediagnosticeerd met tubereuze sclerose, weet alsjeblieft dat de prognose of langetermijnvooruitzichten voor deze aandoening zeer variabel is. Hoewel sommige baby’s met deze aandoening geconfronteerd worden met levenslange aanvallen en ernstige mentale retardatie, gaan anderen verder met een gezond leven. Prognose hangt uiteindelijk af van de mate waarin de tumor wordt verspreid of verspreid. Desondanks moeten mensen met deze aandoening nauwlettend worden gecontroleerd op complicaties, omdat er altijd de dreiging bestaat dat een hersentumor of een niertumor ernstig en levensbedreigend kan worden.
