Voordat we beginnen, wil ik benadrukken dat voor degenen die geïnteresseerd zijn in het hele verhaal van de behandeling van seksuele stoornissen bij vrouwen, dit artikel over de testosteron-pleister gelezen moet worden in de context van twee andere artikelen die ik heb geschreven: Viagra voor vrouwen en nieuwe – nog niet goedgekeurde – vrouwelijke sekspil flibanserin. Meer specifiek vertegenwoordigt de testosteron-pleister de tussenfase van deze trilogie voor vrouwelijke seksuele stoornissen: een aanpak die werd geprobeerd nadat Pfizer Viagra voor vrouwen had gestopt en vóór de ontwikkeling van flibanserin, een medicijn voor vrouwelijke geslachtsgemeenschap dat neurotransmitteriveaus medieert.
Studies over de seksuele disfunctie van vrouwen
De essentie van alle pogingen tot behandeling van seksuele disfunctie bij vrouwen is terug te voeren op een artikel uit 1999 gepubliceerd in JAMA , dat gewoonlijk de studie "43-31" wordt genoemd. De onderzoekers van deze studie suggereren dat meer dan 4 van de 10 vrouwen (43 procent) seksuele problemen heeft in vergelijking met 31 procent van de mannen. Deze studie legde uit wat nog steeds de wrijving is in elk debat over de behandeling van vrouwelijke seksuele disfunctie; het wrijven dat farmaceutische bedrijven en veel seksuele specialisten aan de ene kant kuilt, en critici die beweren dat de seksuele toestand pathologiseren
als nog een ander voorbeeld van "ziekmakende" aan de andere kant.
Op 21 juni 2004 heeft Proctor & Gamble FDA toestemming gevraagd voor het nieuwe transdermale testosteronsysteem (jargonese for testosterone patch), Intrinsa. Intrinsa was bedoeld als:
Behandeling van een hypoactieve seksuele luststoornis bij vrouwen in de chirurgische menopauze die gelijktijdig oestrogeentherapie kregen. Hypoactieve seksuele luststoornis (HSDD) is de aanhoudende of terugkerende tekortkoming of afwezigheid van seksuele gedachten, fantasieën en / of verlangen naar of ontvankelijkheid voor seksuele activiteit, die persoonlijke problemen of interpersoonlijke problemen veroorzaakt. Een laag seksueel verlangen kan in verband worden gebracht met een lage seksuele activiteit, problemen met seksuele opwinding of problemen met het orgasme.
Zoals opgemerkt in mijn eerdere verslaggeving over vrouwelijke seksuele disfunctie, is HSDD een verouderde term. Tegenwoordig spreekt de DSM-5 van "vrouwelijke seksuele opwinding / interesse stoornis" die problemen van verlangen en opwinding combineert tot één klinische entiteit.
Resultaten van P & G’s fase 3 klinische studies suggereren dat bij vrouwen met 2 tot 3 seksueel lonende gebeurtenissen per maand, toediening van 300 μg (maar noch 150 μg noch 450 μg) was gekoppeld aan één extra seksueel bevredigende gebeurtenis per maand. Om twee gegronde redenen weigerde de FDA om Intrinsa goed te keuren. Ten eerste zijn deze resultaten klinisch betekenisloos. In mensendie al regelmatig en bevredigend seks hebben
, verhoogt een testosteronpleister het aantal seksueel bevredigende gebeurtenissen met één per maand! Ten tweede zouden vrouwen met een chirurgische menopauze die al oestrogeen gebruiken, nog slechts voor één extra bevredigende seksuele gebeurtenis worden blootgesteld aan een ander potentieel gevaarlijk hormoon, namelijk testosteron. Laat het me uitleggen.
Rond de tijd dat P & G de goedkeuring van zijn testosteron-pleister aanbood, was iedereen dol op de resultaten die voortvloeiden uit de onderzoeken van het Women’s Health Initiative naar hormoonsuppletie. Op het moment, de resultaten van deze studies gesuggereerd toediening van oestrogeen en progesteron aan vrouwen post-hysterectomie verhoogde het risico op cerebrovasculaire gebeurtenissen (denk CVA), cardiovasculaire gebeurtenissen en borstkanker. De FDA concludeerde dat het zonder potentieel langdurig onderzoek mogelijk gevaarlijk is om postmenopauzale vrouwen testosteron en andere hormonen te geven. Het oorspronkelijke onderzoek van P & G evalueerde de testosteronsuppletie bij deelnemers maximaal 52 weken.
In het licht van de afwijzing van de FDA zag P & G de zinloosheid om het probleem te verleggen en liet Intrinsa vallen.
Achteraf gezien is het duidelijk dat P & G hoopte dat artsen de testosteronpleister zouden voorschrijven voor off-label gebruik, met name bij vrouwen die geen postoperatieve menopauze hadden. Bij gebrek aan langetermijnstudies was de FDA echter duidelijk ontzet over deze mogelijkheid.
Er zijn andere onderzoeksresultaten die ook de potentiële werkzaamheid van testosteron als een interventie in mensen met vrouwelijke seksuele opwinding / interesse stoornis in twijfel trekken. Ten eerste hebben we geen bewijs van lage androgeenactiviteit bij vrouwen met seksuele disfunctie. Ten tweede kunnen we, hoewel we intracrine of intracellulaire testosteronniveaus kunnen meten, de testosteronniveaus in het centrale zenuwstelsel niet meten.
Testosteronniveaus in het centrale zenuwstelsel hebben waarschijnlijk het meeste effect op opwinding en verlangen.
Hebben vrouwen meer testosteron nodig?
Met andere woorden, we hebben geen idee of de testosteronspiegels in de hersenen en het ruggenmerg van vrouwen met een seksuele stoornis in de vrouw ontoereikend genoeg zijn om exogene suppletie met testosteron nodig te hebben, om te beginnen. Ten derde, zelfs in testosterongels en -pleisters die zijn gemaakt om mannen te behandelen, hebben we geen idee hoeveel testosteron daadwerkelijk wordt opgenomen, waardoor de praktijk van testosteronsuppletie nog belangrijker wordt.
Maar hier is het ding. Voor veel vrouwen is toegang tot testosteron in een of andere vorm mogelijk. Vrouwen met een vrouwelijke seksuele opwinding / rentestoornis kunnen bijvoorbeeld nog steeds testosterongels en pleisters off-label voorgeschreven krijgen (medicijnen voor mannen). Testosteron-supplementen komen ook in naturopathische vormen die via internet kunnen worden gekocht. Ten slotte wordt in andere landen soms testosteron aan vrouwen met een seksuele stoornis bij vrouwen gegeven.
