Van de twee algemene benaderingen die worden gebruikt om atriale fibrillatie te behandelen, lijkt de benadering die gericht is op het herstellen en handhaven van een normaal hartritme (de benadering van de ritmecontrole) op zijn gezicht wenselijker. Omdat deze aanpak echter een aanzienlijk risico met zich mee kan brengen en vaak niet volledig effectief is. Het is niet goed voor iedereen.
De ritmebesturingsbenadering bevat twee algemene stappen: herstellen en vervolgens handhaven van een normaal hartritme.
Cardioversie: herstel van het normale hartritme
Als u in de atriale fibrillatie zit, kan uw arts proberen uw normale hartritme te herstellen door middel van antiaritmica of elektrische cardioversie.
Verschillende anti-aritmica kunnen intraveneus worden toegediend om te proberen het atriale fibrilleren te stoppen en een normaal ritme te herstellen. Deze omvatten Tambocor (flecaïnide), Corvert (ibutilide), Rhythmol (propafenon) en Tikosyn (dofetilide). Deze medicijnen zullen echter met succes 50% tot 60% van de tijd een normaal ritme herstellen en er kunnen bijwerkingen optreden.
De meeste cardiologen geven de voorkeur aan elektrische cardioversie. Met elektrische cardioversie wordt u gedurende enkele minuten in een lichte, door anesthesie geïnduceerde slaap gebracht. De arts zal een elektrische ontlading op uw borst toedienen met behulp van een set paddles. Deze procedure is pijnloos, snel, veilig en bijna altijd effectief.
De belangrijkste complicatie van cardioversie is niet afkomstig van de procedure zelf, maar is eerder het gevolg van een succesvolle cardioversie.
Als zich verse bloedstolsels in de boezems voordoen wanneer het hart weer normaal begint te kloppen, kunnen de stolsels loskomen en een beroerte veroorzaken. (Dit kan op elk moment gebeuren met atriale fibrillatie, maar het is iets waarschijnlijker dat dit gebeurt direct nadat een normaal hartritme is hersteld.) Deze gebeurtenis komt niet vaak voor na een cardioversie, maar wanneer deze optreedt, kan dit verwoestend zijn.
Het risico op een post-cardioversie beroerte kan aanzienlijk worden verminderd door een week lang met een anticoagulans (bloedverdunner) te behandelen voordat de cardioversie wordt uitgevoerd of door te documenteren dat er geen stolsels in het linkeratrium zijn door voorafgaand aan cardioversie een transesofageale echocardiogram uit te voeren . Verder, als het zeker is dat de atriale fibrillatie minder dan 24 uur aanwezig is geweest, kan de cardioversie met relatieve veiligheid worden uitgevoerd.
Deze eerste stap naar ritmecontrole – het herstellen van een normaal hartritme – is meer dan 98% van de tijd succesvol.
Behoud van normaal ritme
De echte truc voor ritmecontrole is het handhaven van een normaal hartritme als het eenmaal is hersteld. Typisch, met de eerste aflevering van atriale fibrillatie, zullen de meeste artsen gewoon een normaal ritme herstellen en de patiënt naar huis sturen zonder specifieke hartritmetherapie (afgezien van de behandeling, uiteraard, voor elke vermoedelijke onderliggende oorzaak van de atriale fibrillatie). Veel mensen zullen maandenlang of zelfs jarenlang een normaal ritme behouden zonder antiarrhythmische medicamenteuze behandeling.
Het is echter waarschijnlijk dat de atriale fibrillatie vroeg of laat terugkeert. Wanneer dat gebeurt, wordt de "onderhoudsfase" van de ritmebesturingsmethode veel gecompliceerder.
Meestal zal de arts, eenmaal het normale ritme is hersteld, een van de anti-aritmica aanbevelen om een herhaling van de atriale fibrillatie te voorkomen. Helaas zijn antiaritmica, behalve dat ze tot de meest toxische geneesmiddelen behoren die in de geneeskunde worden gebruikt, slechts matig effectief om te voorkomen dat het atriale fibrilleren terugkomt. Daarom vereist het bereiken van het doel van ritmecontrole vaak verschillende "proeven" met deze medicijnen, op zoek naar een die beide een normaal ritme handhaaft en voldoende wordt getolereerd.
Zelfs met een nauwkeurige trial-and-error benadering, zal een antiaritmicum dat een goede beheersing van de atriale fibrillatie bereikt zonder dat het ondraaglijke bijwerkingen veroorzaakt slechts ongeveer de helft van de tijd worden gevonden.
Dit soort slagingspercentage met anti-aritmica laat duidelijk te wensen over. Om deze reden zijn artsen en onderzoekers al meer dan een decennium hard aan het werk om veilige en effectieve methoden te ontwikkelen om boezemfibrilleren te ‘genezen’, dat wil zeggen om een normaal hartritme permanent te onderhouden met behulp van op katheters gebaseerde ablatieprocedures. Hoewel er veel vooruitgang is geboekt, is ablatietherapie voor atriale fibrillatie nog slechts gedeeltelijk effectief en heeft nog steeds een aanzienlijk risico op ernstige complicaties. Ablatie is een goede optie voor sommige patiënten met atriale fibrillatie, maar het is niet voor iedereen.
Tot slot, bij patiënten die succesvolle ritmecontrole met geneesmiddelen of ablatie bereiken, wijst het bewijs tot nu toe erop dat hun risico op een beroerte hoog blijft. Dus, de meeste deskundigen bevelen aan dat deze patiënten ondanks chronische ritmestoornissen toch op chronische anticoagulatietherapie blijven.
Samenvatting
Als de ritmebesturingsbenadering voor de behandeling van atriale fibrillatie betrouwbaar veilig en effectief was, zou deze bij vrijwel iedereen met deze aritmie worden gebruikt. Helaas, terwijl ritmecontrole duidelijk de beste aanpak is voor veel mensen, laat het veel te wensen over. Daarom wordt de alternatieve benadering-snelheidscontrole-in plaats daarvan in zoveel patiënten gebruikt. En daarom moet u zoveel mogelijk over alle alternatieven leren voordat u beslist over de juiste boezemfibrillatiebehandeling voor u.
