Sommige mensen herinneren zich misschien nog dat comedian en actrice Carol Burnett in 1983 een kaakoperatie ondergingen om een gezichtsbehandeling te corrigeren die ze als problematisch beschouwde: een zichtbaar verzonken kin.
De aandoening, die bekend staat als mandibulaire retrognathia, is een veel voorkomende aandoening die van invloed kan zijn op meer dan alleen het zelfbeeld van de persoon. In sommige gevallen kan dit leiden tot kaakuitlijning, eetpijn, orthodontische problemen en zelfs slaapstoornissen.
Retrognathia Feature
Retrognathia is wanneer de onderkaak (onderkaak) wordt teruggezet van de bovenkaak (maxilla). Het betekent niet noodzakelijk dat de onderkaak klein is, maar dat lijkt verzonken als het gezicht in profiel wordt bekeken.
We zullen een persoon met retrognathia vaak een "overbeet" geven. Het kenmerk wordt op geen enkele manier als abnormaal of onaantrekkelijk beschouwd en is in het algemeen evenredig met de rest van het gezicht.
Als de kaak echter abnormaal klein is en niet in verhouding staat, wordt er gezegd dat de persoon micrognathia heeft, een aandoening die ernstiger gevolgen kan hebben.
Oorzaken van Retrognathia
De anatomische structuur van het gezicht is, tenminste gedeeltelijk, gebaseerd op iemands genetica. Mensen met retrognathie hebben dus vaak een kaakstructuur die lijkt op die van andere familieleden. (Burnett zelf verwees naar haar overbeet als de ‘Burnett-familielip’.)
Er zijn zeldzame genetische aandoeningen die ernstige misvormingen van de kaak kunnen veroorzaken, waaronder Pierre-Robin-syndroom, een aandoening die wordt gekenmerkt door een abnormaal kleine onderkaak en bijbehorende ademhalingsproblemen.
Gezichtstrauma in de ontwikkeling van de vroege kinderjaren kan ook leiden tot verplaatsing van de kaak, wat vaak resulteert in een asymmetrisch, "teruggebogen" uiterlijk.
Problemen in verband met Retrognathia
Retrognathia kan al vanaf de geboorte problemen veroorzaken, waarbij sommige baby’s niet in staat zijn om adequaat te vergrendelen op een tepel bij het voeden.
Naarmate de persoon ouder wordt, kan een verkeerde uitlijning van de tanden het vermogen om voedsel te bijten of te kauwen beïnvloeden. Als de onderkaak kleiner is, kunnen de tanden ook overvol of onregelmatig gepositioneerd raken. Deze kenmerken kunnen bijdragen aan een aandoening die bekend staat als temporomandibulaire gewrichtsaandoening (TMJ), een vaak pijnlijke aandoening die wordt gekenmerkt door spierspasmen en spanning in de kaak.
Retrognathia kan ook een verstoorde ademhaling veroorzaken, vooral tijdens de slaap of wanneer u op uw rug ligt. Snurken en slaapapneu zijn geen ongewoon probleem bij mensen met retrognathie, veroorzaakt wanneer de verzonken positie van de kaak het mogelijk maakt dat de tong terugschuift naar de luchtwegen. Dit kan leiden tot abnormale pauzes bij ademhalen, hijgen en stikken.
Retrognathie behandelen
Afhankelijk van de ernst van retrognathia kan behandeling al dan niet noodzakelijk zijn.
Als dit in de vroege kinderjaren is vastgesteld, kunnen orthodontische behandelingen worden toegepast die het terugspringende uiterlijk van de kaak kunnen verminderen. Eén methode omvat het gebruik van speciale hoofddeksels om de groei van de bovenkaak te vertragen, zodat de bovenste en onderste bek beter kunnen worden uitgelijnd.
In de late adolescentie of in de volwassenheid kan een keer de groei worden voltooid, een chirurgische procedure die bekend staat als maxillomandibulaire vooruitgang (MMA) worden gebruikt om beide kaken naar voren te brengen.
Het voordeel van deze techniek is dat beugels niet nodig zijn om de tanden opnieuw uit te lijnen. (Burnett gebruikte daarentegen een onderkaakse osteotomie waarbij de kaak in één eenheid werkelijk wordt losgemaakt en naar voren wordt bewogen.) The (Het belangrijkste nadeel van de operaties is de kostprijs: overal van $ 50.000 tot $ 100.000 en soms zelfs nog hoger.)
Als retrognathia veroorzaakt slaapapneu, standaardbehandelingen zoals continue positieve luchtwegdruk (CPAP) en een oraal hulpmiddel zullen doorgaans helpen.
TMJ is daarentegen vaak moeilijker te behandelen en kan ontstekingsremmende medicijnen, ijspakken, massage, ontspanningstechnieken en het vermijden van overmatig knarsen of kauwen inhouden.
Orale hulpmiddelen (bekend als tandklemmen of bijtplaten) zijn ook beschikbaar voor de behandeling van ernstigere gevallen.
Als u zich ooit zorgen maakt over de gezondheidseffecten van uw kaakpositionering, praat dan met een arts of tandarts die advies kan geven over zowel chirurgische als niet-chirurgische behandelingsopties.
