Hoe het verschil tussen autistisch gedrag of wangedrag te vertellen?

Hoe kun je zien of het slechte gedrag het gevolg is van autistische symptomen of dat het gewone ondeugendheid is? Het is niet altijd gemakkelijk om onderscheid te maken tussen ‘autistisch’ gedrag en ‘wangedrag’. Veel van de gedragingen die typerend zijn voor kinderen op het spectrum, kunnen bij andere kinderen als disciplineproblemen worden beschouwd. Bijvoorbeeld:

Kinderen met autisme kunnen krijsen of schreeuwen wanneer ze overweldigd of gefrustreerd zijn

Sommige autistische kinderen ontgrendelen de kamer, raken anderen, of verwonden zichzelf zelfs wanneer ze van streek zijn
Kinderen in het spectrum kijken mogelijk niet rechtstreeks naar een persoon wanneer hij of zij is sprekend
Autistische kinderen kunnen schommelen, bewegen of passen wanneer van hen wordt verwacht dat ze stil zitten
Kinderen met autisme kunnen zichzelf opzuigen en niet oplettend zijn voor gebeurtenissen of emoties om hen heen
Op school kunnen kinderen met autisme meer of minder reageren op verzoeken van anderen of behoeften (bijvoorbeeld door andere kinderen in de rij te duwen of verzoeken om te bewegen of zich te haasten) te negeren

Maar dat is nog maar het topje van de ijsberg, want autistische kinderen kunnen het ook heel moeilijk hebben om hun reacties op volwassen of ‘vriendelijkheid’ van collega’s te beheren. Misschien klinken deze voorbeelden bekend:

Oma komt op bezoek. Ze ziet haar autistische kleinkind, opent haar armen en vraagt om een dikke knuffel. Het kleinkind loopt in topsnelheid in de tegenovergestelde richting. Oma volgt hem en geeft hem die knuffel, alleen om te worden beloond door een schop in de schenen.

Opa geeft zijn autistische kleinkind een geschenk en zijn kleinkind zegt op een leeftijd dat hij of zij beter zou moeten weten: "Ik vind dit niet leuk! Ik wilde een ___!"
Een vriendelijke klasgenoot stemt in met een speeldatum en wordt gedurende enkele uren genegeerd terwijl de autistische host alleen speelt. Erger nog, de gast kan twee uur de tijd krijgen om te horen: "raak dat niet aan!"

Al deze gedragingen kunnen beschamend zijn en alles kan leiden tot gewonde of zelfs boze gevoelens. Toch zijn ze allemaal typerend voor autisme en zijn ze in de meeste gevallen het resultaat van zintuiglijke, communicatie- of gedragsuitdagingen die deel uitmaken van autisme.

Onderscheidend autistisch gedrag van wangedrag

Autistisch gedrag is meestal het resultaat van een paar zeer specifieke uitdagingen. Omdat elke persoon met autisme uniek is, zullen de uitdagingen er voor elk kind anders uitzien, maar ze bestaan op een bepaald niveau bij iedereen die de juiste diagnose van een autismespectrumstoornis heeft.

Zintuiglijke uitdagingen

Mensen met autisme zijn bijna altijd geneigd om te overreageren of te onderreageren op geluid, licht, geuren en aanraking. Het kind dat wegloopt van oma, reageert misschien zelfs op de geur van haar parfum. Het kind dat een hekel heeft aan een knuffel, kan een hekel hebben aan het gevoel geknepen te worden, maar voelt echt genegenheid jegens de knuffelaar. Zintuiglijke uitdagingen kunnen ook de redenen zijn voor ‘wangedrag’ in een druk of luid auditorium, geperst tussen mensen online, enzovoort. Hoe kun je zien wanneer sensorische problemen een probleem veroorzaken?

Vraag. Als uw kind verbaal is, kan hij of zij perfect in staat zijn gedrag uit te leggen als daarom wordt gevraagd.
Kijk. Als je kind zijn of haar oren bedekt terwijl je uit de kamer schiet, is het redelijk om aan te nemen dat iets aan het geluid in de kamer een probleem veroorzaakt.

Houd gedrag bij. Als uw kind gewoonlijk in staat is om met de kerk om te gaan, maar bij een gelegenheid luid wordt of de kamer uitloopt, is het vrij duidelijk dat er iets specifieks is gebeurd dat het gedrag veroorzaakt. Aan de andere kant, als het gedrag consistent is, kan er een voortdurende sensorische uitdaging zijn in de omgeving. Het kan zoiets minder belangrijks zijn als het geroezemoes van tl-licht.

Uitdagingen op het gebied van sociale communicatie

Iedereen met autisme heeft op het ene of andere niveau het moeilijk met sociale communicatie. Het kan moeilijk of zelfs onmogelijk zijn om de emoties van anderen te ‘lezen’ of het kan heel moeilijk zijn om te voorkomen dat je overdreven reageert op de gevoelens van anderen.

Het kan heel moeilijk zijn om het gedrag van anderen te ‘bekijken en imiteren’. Het feit dat anderen stilzitten en stil zijn, kan zich mogelijk niet aanmelden voor een autistisch kind. Hoe weet je of je kind problemen heeft met sociale communicatie?

Let op de intentie van uw kind. Moeilijkheden met sociale communicatie kunnen het moeilijk maken voor een kind met autisme om te vertellen wanneer zijn acties schadelijk kunnen zijn. Weglopen uit verveling of een verlangen om iets anders te doen, kan er gemeen uitzien, maar de kans is groot dat je kind niet begrijpt hoe zijn gedrag waarschijnlijk anderen zal beïnvloeden.
Denk eraan dat uw kind ontwikkelingsachterstand heeft. Een typische twaalfjarige moet in staat zijn om grootmoeder dankbaar te bedanken voor een geschenk dat hij niet echt wil. Een typische achtjarige kan de situatie ook niet aan. Kinderen met autisme zijn meestal vrij onvolwassen voor hun leeftijd: een tiener in het spectrum gedraagt zich mogelijk als een veel jonger kind.
Houd er rekening mee hoe instructie wordt gegeven. Een leraar zegt dat je kind zich tijdens de reces misdraagt door in de rij te duwen, extra lange bochten op de schommels te nemen, enzovoort. Maar kinderen met autisme, omdat ze zelden leren door imitatie, hebben directe instructies nodig over gedragsverwachtingen. Heeft de leraar je kind eigenlijk verteld over de regels van het nisspel? Visuele ondersteuning en sociale verhalen bieden? Zo nee, hoe moest uw kind de regels kennen?

Gedragsproblemen

"Autistisch" gedrag is meestal vanzelfsprekend omdat ze meestal nogal verschillen van typisch gedrag. Het resultaat is dat u in één oogopslag kunt zien of u wangedrag of autistische symptomen waarneemt. Dit is waar je op moet letten:

Zelfstimulatie (stimming).Veel mensen met autisme maken gebruik van ongewoon fysiek gedrag, zoals schommelen, ijsberen, vingerbewegingen maken en zoemen om zichzelf te kalmeren en gefocust te blijven. Wanneer je dergelijke gedragingen ziet, kun je bijna volledig zeker zijn dat ze geen vorm van wangedrag zijn.
Gebrek aan oogcontact. Voor veel mensen met autisme kan oogcontact moeilijk, zo niet onmogelijk te beheersen zijn, vooral tijdens een gesprek. Hoewel het mogelijk is om een persoon met autisme te leren oogcontact te houden, is gebrek daaraan geen vorm van wangedrag.
Zelfmisbruik. In sommige gevallen, vooral (maar niet uitsluitend) voor mensen met ernstig autisme, is zelfmishandeling gebruikelijk. Headbangen, skinpicking en ander gedrag zijn niet opzettelijk, maar kunnen storend zijn en moeten worden beheerd.
Gebrek aan focus of aandacht. Mensen met autisme kunnen het heel gemakkelijk vinden om zich op iets te concentreren en het is heel moeilijk om op anderen te focussen. Vaak zijn ze aanwezig zonder dat ze dit lijken te doen. Soms zijn ze niet aanwezig omdat ze het moeilijk hebben na een snelle toespraak of abstracte ideeën. Zeer zelden negeren ze opzettelijk een spreker.
Ruis maken of vastbouten. Hoewel kinderen met autisme perfect in staat zijn om lawaai te maken of de kamer uit te gaan om vervelend te zijn, is de kans groot dat ze dit om andere redenen doen. Ze kunnen krijsen, neuriën of klapperen om zichzelf te kalmeren, of uit de kamer schieten om weg te komen van een verontrustende situatie. Als ouder kun je meestal het verschil zien.

Het aanpakken van autistisch gedrag

Dus je hebt vastgesteld dat het gedrag van je kind geen "wangedrag" is, maar in plaats daarvan "autistisch" gedrag is. Wat nu?

Je kunt natuurlijk niets doen. En in sommige gevallen is dat volkomen redelijk. Waarom zou je kind met autisme niet rocken, flicken of pacen? Als hij niemand pijn doet en geen problemen voor zichzelf veroorzaakt, waarom problemen?

Vaak kunnen autistische gedragingen, hoewel ze niet opzettelijk zijn, echter aanzienlijke problemen veroorzaken. Ze kunnen schaamte veroorzaken (zowel voor jou als voor je kind), gekwetste gevoelens of zelfs boze gevoelens veroorzaken, of ertoe leiden dat je kind wordt verstoten of wordt buitengesloten van een belangrijke groep, activiteit of omgeving. Wat kun je daar aan doen? Je kunt op veel verschillende niveaus actie ondernemen, afhankelijk van het belang van de situatie, de capaciteiten en uitdagingen van je kind en je eigen filosofie. Hier is een lijst met opties:

Geef directe instructies. Als uw kind in staat is om te reageren op en te handelen in directe instructie, geef het dan! Gebruik woorden, video, modelleren, oefenen (repetitie) en sociale verhalen om uw kind te leren hoe zich te gedragen in de kerk of tijdens een concert, hoe beleefd te reageren op grootouders, of hoe u op een verjaardagsfeestje kunt communiceren. Dit is waarschijnlijk niet vanzelfsprekend voor uw kind, maar in veel gevallen zijn instructie en herhaling de sleutels tot succes.
Herstel uitdagingen. Het sterke parfum van Grandma zorgt ervoor dat haar kleinkind wegrent, dus de beste keuze is om te zeggen "hey, oma, draag die parfum niet." Op dezelfde manier kunt u voorkomen dat u een kind knijpt dat niet van knuffels houdt, gloeilampen gebruikt als fluorescentie een probleem veroorzaakt, het geluidsniveau van de tv verlaagt en het leven op andere manieren comfortabeler maakt. Je kunt vergelijkbare accommodatie op school aanvragen, hoewel het moeilijker is om ze in een inclusieve omgeving te krijgen.
Kies zorgvuldig instellingen en situaties. Als je autistische kind geen luide films haat, ga dan niet naar luide films. Als alternatief kan een paar geluidsblokkerende hoofdtelefoons het geluidsniveau comfortabeler maken. Overweeg om naar "autisme-vriendelijke" evenementen te gaan of instructeurs te selecteren die uw kind lijken te "halen".
Laat een dikkere huid groeien. Ouders van kinderen met autisme zullen waarschijnlijk af en toe gênante situaties meemaken. Dunne ouders zullen zich heel erg in verlegenheid brengen. Beste gok? Krijg erover!
Verander de situatie volledig. In sommige omstandigheden moet de school van uw kind, uw huis, uw activiteitenkeuze of uw locatie mogelijk worden gewijzigd. Dit klinkt misschien als een extreme reactie, maar als de school van je kind niet in staat is om haar behoeften te dienen, zijn je buren intolerant of zijn je voorkeursactiviteiten gewoonweg onmogelijk voor je autistische kind, moet je misschien naar opties zoals privéschool kijken, een andere buurt, of een verandering in uw routines.

Aanpakken van echt wangedrag

Geen goede ouder zou een kind straffen voor een gedrag dat geschikt is voor de leeftijd of buiten zijn controle valt. Baby’s huilen. Tweejarigen worstelen met zindelijkheidstraining. Tweens hebben hulp nodig bij het beheren van hun tijd. Aan de andere kant zou een goede ouder het niet gemakkelijk en acceptabel maken voor hun kind om te liegen, te slaan, de gevoelens van anderen te kwetsen of zich te gedragen op manieren die voor zichzelf of anderen pijnlijk zijn.

Het is verleidelijk om te zeggen (of om anderen toe te staan te zeggen) "ach, hij / zij is gehandicapt, dus ik zal niet veel verwachten." Maar hoewel het zinvol is om verwachtingen te veranderen en situaties te veranderen op basis van speciale behoeften, heeft iedereen zowel structuur als beperkingen nodig en verdient het. Zonder deze hulpmiddelen is het bijna onmogelijk om zelfdiscipline op te bouwen, een vaardigheid die absoluut essentieel is voor onafhankelijkheid, veerkracht, succes en zelfvertrouwen.

Zoals bij elk ander kind, is het uw taak als ouder om:

Limieten en verwachtingen in te stellen en te communiceren. Mensen kwetsen (fysiek of emotioneel) is niet ok. Noch liegt, handelt uit als je jezelf kunt beheersen, enzovoort. Iedereen moet hun grenzen en verwachtingen kennen; kinderen met autisme moeten misschien heel direct over die grenzen leren, door middel van instructie, visuele hulpmiddelen, sociale verhalen en andere middelen.
Herken gedrag. U kent de vermogens van uw kind, dus in de overgrote meerderheid van de situaties zult u weten of hij of zij opzettelijk liegt, uw instructies negeert of iemand anders pijn doet.
Reageer snel en duidelijk. Als u merkt dat uw autistische kind zich niet goed gedraagt, moet u zeer duidelijk zijn over wat het probleem is, waarom het verkeerd is en wat u ervan vindt. Sarcasme, de ‘koude schouder’ of andere technieken kunnen verkeerd begrepen of genegeerd worden.
Zorgen voor zinvolle, consequente consequenties. In het beste van alle werelden, zal het wangedrag van uw kind zijn eigen negatieve gevolgen veroorzaken (opzettelijk graan dumpen op de vloer betekent geen ontbijtgranen voor het ontbijt). Soms kunnen echter consequenties die betekenisvol zijn voor uw kind, geen tv bijvoorbeeld erg effectief zijn.
Bied ondersteuning voor het verbeteren van gedrag. Sommige kinderen reageren goed op verdiende beloningen voor goed gedrag (ontbijt een week goed en ik maak je favoriete maaltijd op zondag). Kinderen met autisme hebben vaak onmiddellijke versterking nodig voor een goed uitgevoerde taak; dat kan zijn in de vorm van een kleine traktatie, hoge vijven of gewoon een grote glimlach.
Let op en reageer op goed gedrag. Het is belangrijk om alert te zijn wanneer uw kind zich goed gedraagt en om heel specifiek te zijn over wat goed is aan hun daden. Bijvoorbeeld: "Joey, je hebt geweldig werk gedaan door je speelgoed met je zus te delen."