Mitrale regurgitatie treedt op wanneer de mitralisklep van het hart niet goed sluit, waardoor bloed kan lekken (terugvloeien) naar de hartkamer. Mitralisinsufficiëntie is niet alleen de meest voorkomende hartklepafwijking, het kan ook een van de meest uitdagende zijn om te evalueren en te behandelen.
Mitralisinsufficiëntie begrijpen
De mitralisklep scheidt het linker atrium van het hart van de linker ventrikel.
Wanneer het linker atrium samentrekt, wordt de mitralisklep geopend om bloed naar de linker hartkamer toe te staan. Wanneer het linkerventrikel samentrekt, sluit de klep om een terugstroming van bloed te voorkomen.
Bij mitralisstenose regurgitatie, legt de lekkende klep extra druk op het hart, wat kan leiden tot een vergroting van de hartspier en tot langdurige, onomkeerbare schade.
Er zijn een aantal aandoeningen die mitrale regurgitatie kunnen veroorzaken:
- Mitralisklepprolaps (uitpuilen van de klepdeuren)
- Endocarditis (inclusief infectie van de hartkleppen)
- Myocardiaal infarct (hartaanval)
- Dilated cardiomyopathie (vergroting van het hart )
- Hypertrofische cardiomyopathie (verdikking van de hartspier)
- Reumatische hartziekte (meestal gezien in ontwikkelingslanden)
Complicaties van mitralisklepregurgitatie
Mitralisinsufficiëntie is meestal een chronische aandoening die zich in de loop van de jaren langzaam ontwikkelt. Gedurende deze tijd zal de druk in het linker atrium toenemen als gevolg van het extra bloed dat opnieuw in de kamer is uitgebraakt.
Na verloop van tijd zal deze druk het hart vergroten. Wanneer dit gebeurt, zal een persoon vaak het volgende ervaren:
- dyspnoe (kortademigheid)
- atriale fibrillatie (een onregelmatige en vaak snelle hartslag)
- syncope (flauwvallen)
chronische mitralisstenose regurgitatie legt ook extra druk op het linkerventrikel, waardoor het gedwongen wordt te werken moeilijker om bloed in het lichaam te pompen.
Dit extra werk kan ervoor zorgen dat de spier dikker wordt, wat leidt tot vergroting en, in sommige gevallen, hartfalen. Tegen de tijd dat dit gebeurt, is de spier meestal onomkeerbaar beschadigd, waardoor vervanging van de klep des te gevaarlijker is.
In zeldzame gevallen kan zich plotseling mitrale regurgitatie ontwikkelen, meestal tijdens een hartaanval van een ernstige episode van endocarditis. Als dit gebeurt, veroorzaakt dit meestal longoedeem (de opeenhoping van vocht in de longen) en een gevaarlijke daling van de bloeddruk. Acute mitrale regurgitatie wordt altijd als een medisch noodgeval beschouwd en kan, indien niet onmiddellijk behandeld, de dood tot gevolg hebben.
Behandeling van mitralisklepregurgitatie
Behandeling van mitrale regurgitatie zal grotendeels afhangen van het stadium van de ziekte en de toestand van het hart zelf. Omdat het een probleem is dat de werking van de klep beïnvloedt, zal behandeling veelal dan geen operatie omvatten.
Er worden standaard twee chirurgische benaderingen gebruikt:
- Mitralisklepvervanging omvat het gebruik van een kunstmatige klep of een hartklep van een dier (meestal een varken). Hoewel beide even goed kunnen werken, komt stolling vaak voor bij mechanische kleppen en heeft het chronische medicijnen nodig om het bloed te verdunnen. Aan de andere kant gaan mechanische kleppen meestal langer mee, zodat ze meer geschikt zijn voor jongere patiënten jonger dan 65 jaar.
- Mitralisklepreparatie vereist dat de chirurg de klep letterlijk opnieuw vormgeeft om regurgitatie te verminderen of te elimineren. Het is een bekwame techniek waarvoor een zeer ervaren specialist nodig is. Over het algemeen is de dood ten gevolge van een operatie over het algemeen lager dan de vervanging van de klep en biedt deze langere overlevingstijden. Pre-operatieve evaluatie moet worden uitgevoerd om te beslissen of reparatie een haalbare optie is.
Andere behandelingen voor mitralisklepregurgitatie
Er zijn tijden dat een persoon mogelijk geen kandidaat is voor een operatie. In dergelijke gevallen zal de behandeling zijn gericht op het minimaliseren van de symptomen en / of het verlichten van de druk op het hart. Onder de huidige opties:
- Vasodilatoren (een soort medicijn dat wordt gebruikt om bloedvaten te verwijden) worden soms gebruikt, maar doen weinig om de langetermijnresultaten te verbeteren. ACE-remmers zoals Vasotec (enalapril) of Capoten (captopril) zijn de meest gebruikelijke keuzes.
- Cardiale resynchronisatietherapie (CRT) omvat het gebruik van een speciale pacemaker die zowel de rechter- als de linkerhartkamer tegelijkertijd stimuleert. CRT wordt meestal gebruikt als er een linkerventrikelvergroting is.
- Endocarditis profylaxe houdt het gebruik van antibiotica in om infectie in de binnenwand van het hart te voorkomen. Het wordt tegenwoordig alleen in zeldzame gevallen gebruikt.
