Iedereen heeft ooit een loopneus gehad. Meestal wordt een loopneus veroorzaakt door allergische rhinitis of verkoudheid. Andere oorzaken van loopneuzen zijn gustatory rhinitis veroorzaakt door koud weer of het eten van gekruid voedsel, en vasomotorische rhinitis veroorzaakt door irriterende neus, zoals sterke geuren of weersveranderingen. Deze veel voorkomende oorzaken van een loopneus duren ofwel een korte periode van tijd, zoals bij verkoudheid, ofwel reageren op de behandeling met allergiemedicatie, zoals orale antihistaminica, nasale corticosteroïde sprays of nasale anticholinergische sprays.
Sommige mensen kunnen de hele tijd last hebben van loopneus die niet reageert op een bepaald type allergiemedicijn – deze mensen kunnen een zeldzame aandoening hebben die cerebrospinale vloeistof (CSF) wordt genoemd, rhinorrhea, veroorzaakt door een lek van hersenvocht uit de neus.
Oorzaken, symptomen en symptomen van CSF Rhinorroe
CSF-rhinorroe is een ongewone aandoening die kan optreden na een traumatisch hoofdletsel, als een complicatie van sinus- of hersenchirurgie, of als gevolg van een tumor of een aangeboren geboorteafwijking. Mensen met CSF-rhinorrhoea kunnen klagen over een loopneus die erger wordt met een verandering in de houding (zoals opstaan) of met Valsalva-manoeuvre (zwaar werk doen of tillen). De vloeistof in CSF-rinorroe is dun en helder en een getroffen persoon kan een zoete of zoute smaak opmerken als gevolg van de verhoogde glucose- en elektrolyten die aanwezig zijn in hersenvocht. De meest accurate manier om CSF-rhinorroe te diagnosticeren is om de aanwezigheid van beta-2-transferrine in de loopneus aan te tonen.
Als iemand CSF-rinorroe heeft, is het belangrijk dat de aandoening wordt gecorrigeerd omdat er een verhoogd risico is op het ontwikkelen van bacteriële meningitis – een levensbedreigende infectie rond de hersenen. Bacteriën kunnen zich vanuit de neusholtes en sinussen verspreiden door het gat in de dura (het weefsel rondom de hersenen en het ruggenmerg) en in de voering rond de hersenen, resulterend in meningitis.
Mensen die meer dan één episode van bacteriële meningitis hebben ontwikkeld, moeten worden beoordeeld op mogelijke CSF-rinorree, evenals een evaluatie van primaire immunodeficiëntie door een klinische immunoloog.
Diagnose en behandeling van liquor Rhinorrhoea
Zodra CSF-rinorroe wordt vermoed of bevestigd door de aanwezigheid van beta-2-transferrine, moet het lek gelokaliseerd zijn met het oog op chirurgische correctie. Er zijn verschillende methoden gebruikt om de CSF-rhinorrhea te lokaliseren, meestal de MRI van de hersenen, hoge-resolutie CT van de hersenen, evenals het gebruik van intrathecale fluoresceïne – waarbij de kleurstof wordt geïnjecteerd in de vloeistof rond het ruggenmerg en naar de kleurstof in de loopneus. Als de site van de CSF eenmaal is gelokaliseerd, kan deze chirurgisch worden gecorrigeerd met behulp van een aantal verschillende technieken. Meestal wordt het CSF-lek gefixeerd door nasale endoscopie met een huid- of bottransplantaat om het gat te dichten.
Hoewel CSF-rhinorroe geen veel voorkomende aandoening is, moet deze diagnose worden overwogen bij een persoon met een chronische loopneus, zonder andere symptomen van allergische rhinitis, die niet reageert op typische allergiegeneesmiddelen. Iedereen die herhaalde episodes van bacteriële meningitis heeft gehad, moet ook worden onderzocht op rhinorroe in de liquor.
Als u een loopneus zonder andere allergiesymptomen of een loopneus heeft gehad die niet beter wordt in de loop van de tijd of met allergiemedicatie, vraag dan uw arts of u een CSF-lek kunt krijgen. Dit zou vooral belangrijk zijn als je een hoofdwond had voordat een loopneus begon, of als je ooit meningitis hebt opgelopen.
Bron:
