Er zijn verschillende behandelingsopties voor mensen met matige tot ernstige psoriasis of artritis psoriatica. Een minder vaak gebruikt middel is het medicijn leflunomide. Het kan zinvol voor u zijn als uw ziekte niet goed reageert of als u geen andere behandelingen kunt krijgen.
Wat is Leflunomide?
Leflunomide (handelsnaam Arava) is een oraal geneesmiddel dat kan worden gebruikt voor de behandeling van artritis psoriatica en matige tot ernstige psoriasis.
De chemische naam van het medicijn is N- (4′-trifluormethylfenyl) -5-methylisoxazol-4-carboxamide.
De FDA heeft leflunomide oorspronkelijk goedgekeurd voor de behandeling van reumatoïde artritis. Technisch gezien is leflunomide nooit goedgekeurd door de FDA om psoriasis en psoriatische artritis te behandelen – de noodzakelijke klinische onderzoeken zijn niet uitgevoerd. Zowel psoriasis als reumatoïde artritis zijn echter auto-immuunontstekingsaandoeningen die de gewrichten kunnen aantasten en delen een aantal vergelijkbare fysiologische processen. Sommige klinische onderzoeken suggereren dat leflunomide effectief is bij de behandeling van huidklachten bij psoriasis en zowel huid- als gewrichtsklachten bij mensen met artritis psoriatica. Dus artsen schrijven het geneesmiddel soms "off label".
Leflunomide is een van de oudere traditionele geneesmiddelen die kunnen worden gebruikt voor de behandeling van matige tot ernstige psoriasis en psoriatische artritis. Dat plaatst het in een groep met methotrexaat, cyclosporine en andere medicijnen.
Leflunomide wordt echter niet zo vaak gebruikt als deze andere geneesmiddelen. U kunt deze medicijnen genaamd DMARDs of disease-modifying antirheumatic drugs horen. Net als deze geneesmiddelen is leflunomide niet een van de nieuwere "biologische" geneesmiddelen die gemaakt zijn van menselijke of dierlijke eiwitten.
Hoe Leflunomide werkt
Het werkingsmechanisme van Leflunomide is niet volledig bekend.
Het lijkt echter gedeeltelijk te werken door het remmen van een enzym dat nodig is om nieuw DNA aan te maken (uw erfelijk genetisch materiaal). Wanneer ontsteking optreedt, maakt je lichaam nieuwe inflammatoire immuuncellen. Door de DNA-synthese te vertragen, kan leflunomide mogelijk een deel van de ontsteking blokkeren die symptomen van psoriasis en artritis psoriatica veroorzaakt. Omdat het echter het immuunsysteem onderdrukt, kan het andere bijwerkingen hebben.
Dosering en toediening
Neem leflunomide oraal in met voedsel, zoals voorgeschreven door uw arts. Het medicijn is beschikbaar in formulieren van 10 mg, 20 mg en 100 mg. Wanneer u het geneesmiddel in eerste instantie start, kan uw arts u een grotere dosis geven dan normaal, een "oplaaddosis" genoemd (meestal 100 mg gedurende drie dagen). Nadat het medicijnniveau in uw lichaam is gestegen, neemt u een lagere onderhoudsdosis (meestal 20 mg per dag).
Voor wie’s Er zijn verschillende andere traditionele orale geneesmiddelen voor de behandeling van psoriasis, zoals methotrexaat. Andere nieuwere "biologische" geneesmiddelen zoals Enbrel (etanercept) zijn ook beschikbaar. Artsen schrijven doorgaans alleen leflunomide voor nadat andere behandelingsopties niet succesvol zijn geweest. Nieuwere biologische geneesmiddelen moeten echter via een ader worden genomen en ze zijn duurder dan niet-biologische behandelingen.
Als een ander oraal geneesmiddel niet voor u heeft gewerkt, wilt u misschien leflunomide proberen voordat u naar een biologisch geneesmiddel gaat. In sommige gevallen kan uw arts leflunomide voorschrijven naast een ander oraal geneesmiddel, zoals methotrexaat.
Mensen met milde psoriasis moeten lokale behandelingen gebruiken en geen orale geneesmiddelen zoals leflunomide.
Mogelijke bijwerkingen
Enkele van de meest voorkomende bijwerkingen van leflunomide zijn het gevolg van irritatie van het maagdarmkanaal. Deze kunnen bijvoorbeeld zijn:
Diarree (meest voorkomende)
- Misselijkheid
- Boosheid van de maag
- Andere mogelijke bijwerkingen zijn onder meer:
Huiduitslag (zelden ernstig)
- Haarverlies
- Verhoogde leverenzymen (wat wijst op leverbeschadiging)
- Verhoogd risico op infectie
- Verminderd bloedcellen of bloedplaatjes (van verminderde productie van het beenmerg)
- Andere zeldzame bijwerkingen zijn:
Longfibrose
- Pijn bij het plassen
- Neurologische symptomen zoals desoriëntatie of duizeligheid
- Controle
Voordat u leflunomide start, zal uw arts uw medische geschiedenis afleggen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Dit helpt uw arts ervoor te zorgen dat er geen reden is dat leflunomide een slechte keuze voor u zou zijn. Zorg ervoor dat u uw arts vertelt over alle medicijnen die u gebruikt, inclusief vrij verkrijgbare medicijnen. Deze kunnen de effectiviteit van leflunomide en de potentiële risico’s ervan beïnvloeden.
Vanwege het risico op bepaalde bijwerkingen van geneesmiddelen, hebben mensen die leflunomide gebruiken, regelmatig laboratoriumtests nodig. U hebt deze nodig voordat u de behandeling aanvankelijk start en vervolgens met regelmatige tussenpozen. U hebt bijvoorbeeld de volgende tests nodig:
Volledige bloedtelling (om uw rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes te controleren)
- Levertesten, zoals ALT
- Mensen die leflunomide gebruiken, hebben ook een eerste screeningstest nodig om er zeker van te zijn dat ze geen sluimerend geval van tuberculose hebben. (Geneesmiddelen zoals leflunomide kunnen de ziekte actiever maken.)
Vaccins en Leflunomide
Mensen die leflunomide gebruiken, mogen geen bepaalde soorten vaccins hebben die een deel van een levend virus bevatten. Dat betekent niet dat u niet alle vaccins moet nemen – vraag het uw arts eerst. Mogelijk wilt u bepaalde vaccins (zoals een tetanusbooster) krijgen voordat u leflunomide gaat gebruiken.
Contra-indicaties
U mag leflunomide niet gebruiken als u een bekende allergie voor het geneesmiddel of een van de bestanddelen ervan heeft. U mag ook geen leflunomide gebruiken als uw immuunsysteem wordt aangetast door een van de volgende:
Een ernstige immunodeficiëntieziekte
- Bestaande problemen met uw beenmerg
- Een bestaande ernstige, ongecontroleerde infectie
- Zwangere vrouwen mogen ook geen leflunomide gebruiken.
Potentieel voor kinderen
Leflunomide is een medicijn voor categorie X tijdens de zwangerschap, wat betekent dat de bekende risico’s van het medicijn opwegen tegen de mogelijke voordelen. Er wordt gedacht dat het het risico op foetale sterfte en geboorteafwijkingen verhoogt. Alle vrouwen in de vruchtbare leeftijd moeten een zwangerschapstest ondergaan voordat ze met het medicijn beginnen. U moet betrouwbare anticonceptie blijven gebruiken zolang u leflunomide inneemt.
Als u leflunomide inneemt en zwanger wordt, dient u onmiddellijk contact op te nemen met uw arts en hen uw situatie te vertellen. Uw arts kan u adviseren over mogelijk risico voor uw zwangerschap. Uw arts kan mogelijk een geneesmiddel tegen uitwassen (colestyramine) voorschrijven dat de concentraties leflunomide snel kan verlagen. Dit verlaagt het risico op schade aan de foetus.
Als u leflunomide inneemt en wilt laten zwanger worden, neem dan contact op met uw arts voordat u gaat proberen zwanger te worden. Het wordt aanbevolen dat alle vrouwen in de vruchtbare leeftijd door middel van medicijnuitvloeiing gaan om snel de concentraties van leflunomide te verlagen. Dit is vooral belangrijk voor vrouwen die actief proberen zwanger te worden. Zonder deze stap te doormaken, kan het tot twee jaar duren voordat leflunomide op een veilig niveau is gedaald voor een foetus in uw lichaam. Vrouwen moeten ook niet leflunomide gebruiken tijdens de borstvoeding.
Wetenschappers geloven dat leflunomide waarschijnlijk het risico op foetale geboorteafwijkingen niet verhoogt voor mannen die kinderen krijgen. Deze dierstudies zijn echter niet uitgevoerd. Om elk mogelijk risico te vermijden, moeten mannen stoppen met het gebruik van het medicijn voordat ze proberen zwanger te worden met hun partner. Idealiter zouden ze ook de wash-out van het medicijn moeten doorlopen.
Een woord van
Heel goed Gelukkig zijn er nu een aantal opties voor mensen met matige tot ernstige psoriasis of artritis psoriatica. Leflunomide is misschien een optie om te overwegen of wat u hebt geprobeerd uw ziekte niet effectief onder controle heeft gekregen.
