Interne botsing is een specifiek type schouderletsel dat voornamelijk wordt gezien bij het gooien van atleten. Interne botsing bestaat uit letsel aan de volgende structuren:
- Het achterste labrum
Het labrum in het achterste superior bereik van de schouder is vaak gerafeld of gedeeltelijk gescheurd. In meer ernstige gevallen kan de scheur omhooggaan naar de bevestiging van de bicepspees, een zogenaamde SLAP-scheur.
- De rotatormanchet
De rotatormanchet is gedeeltelijk gescheurd op het onderoppervlak. Het type scheur wordt een beschadigde manchetscheur met een gedeeltelijke dikte genoemd, niet een volledige scheur van de rotatormanchet.
Het probleem wordt veroorzaakt door knijpen van de knol (bovenkant van de humerus) tegen het labrum. Patiënten met interne botsing missen typisch interne rotatie – het vermogen om de schouder volledig naar binnen te draaien.
Tekenen van interne botsing
De meest voorkomende symptomen van dit probleem zijn:
- Pijn bij het werpen of overhangende sporten (zoals tennis dient)
- Tederheid vaak op de voorkant van de schouder (pectoralis minor pees / coracoïde proces)
- Tederheid rond de schouderblad en de achterste schoudercapsule
Meestal is de mobiliteit van de schouders licht abnormaal wanneer deze worden onderzocht. Vaak hebben deze atleten meer externe rotatie dan verwacht (wat gebruikelijk is bij het werpen van atleten) en een iets lagere interne rotatie.
Patiënten kunnen dit opmerken als moeite om tot aan de rug zo hoog te reiken aan hun aangedane zijde als hun niet-aangedane zijde. Vaak hebben deze patiënten subtiele bevindingen van de instabiliteit van het schoudergewricht. De instabiliteit van de schouder wordt beschouwd als een belangrijk onderdeel voor de ontwikkeling van interne botsingen.
Tests kunnen een röntgentest zijn die gewoonlijk normaal is. Een MRI vertoont in het algemeen wat bot kneuzing (oedeem) van de bal van het schoudergewricht met de kogelscharnier, een scheur in de dikte van de rotatormanchet en beschadiging van het labrum (hoewel niet typisch een loslating van het labrum).
Behandelingsopties
De meeste patiënten beginnen met niet-invasieve behandelingen om de problemen in de schoudermechanica aan te pakken. Daarom ligt de nadruk bij de behandeling op het herstellen van de normale schouderrotatie en het verbeteren van de beweging van de schouderblad door de beweging van de schouder. De scapula is van cruciaal belang voor de normale schoudermechaniek, omdat de scapula de sok van het schoudergewricht bevat. Als de socket niet op een gecoördineerde manier met de rest van de schouder beweegt, kunnen deze symptomen van interne botsing vaak het gevolg zijn.
Het goede nieuws is dat de overgrote meerderheid van de patiënten, zelfs atleten op hoog niveau, verlichting kan vinden bij deze therapeutische inspanningen. De sleutel werkt nauw samen met een deskundige therapeut of trainer, die begrijpt wat het doel is om de schoudermechanica te verbeteren. Als de nadruk uitsluitend ligt op het "versterken" van de schouder, zonder de nadruk te leggen op de juiste schoudermechanismen, dan zijn de resultaten mogelijk niet zo goed.
Bij patiënten die ondanks een gerichte inspanning op therapie niet verbeteren, is er een rol weggelegd voor arthroscopische schouderchirurgie. Over het algemeen wordt een operatie uitgevoerd om eventuele schade aan de rotatormanchet of het labrum aan te pakken, en ook om de instabiliteit van het schoudergewricht aan te pakken die een bijdrage kan leveren aan het probleem. Gelukkig kunnen de meeste patiënten deze aandoening met niet-chirurgische behandelingen oplossen, maar voor mensen zonder succes in de therapie kan een operatie een goed alternatief zijn.
