inflammatoire borstkanker is een zeldzame en agressieve borstkanker die ervoor kan zorgen dat de borst rood en gezwollen opvalt, waardoor het lijkt alsof hij ontsteking heeft. In de Verenigde Staten zijn diagnoses van IBC verantwoordelijk voor één tot vijf procent van alle gevallen van borstkanker. In vergelijking met andere vormen van borstkanker, heeft ontstekingsborstkanker de neiging jonge vrouwen aan te vallen en komt vaker voor bij negroïde vrouwen dan blanke vrouwen.
Mannen met de diagnose IBC zijn gemiddeld ouder dan vrouwelijke patiënten. IBC wordt vaak verward met andere omstandigheden.
Symptomen
Veel van de symptomen van inflammatoire borstkanker kunnen andere aandoeningen nabootsen. Bovendien komen deze kankers mogelijk niet op een mammogram voor, zodat het hebben van een hoge verdenkingsindex van cruciaal belang is. Naarmate IBC groeit, blokkeert het lymfevaten en bloedvaten in de borst, wat op zijn beurt weer verantwoordelijk is voor veel van de symptomen. Tekenen en symptomen kunnen omvatten.
- Roodheid en / of uitslag op de huid (die in eerste instantie eczeem of een huidinfectie kan nabootsen). Er kunnen gebieden zijn met een huidskleur, roze, rood of erg donker met een blauwe of paarse tint. Deze roodheid is meestal redelijk uitgebreid, waarbij een derde van de borst wordt bedekt of meer.
- Plotselinge toename van de borstomvang (zoveel als een cupmaat in een paar dagen).
- Huid lijkt op een sinaasappelschil (peau d’orange genaamd).
- Constant jeukende borsthuid.
- Zwaar gevoel van de borst, waarbij de ene borst "zwaarder" aanvoelt dan de andere.
- Stevigheid van verharding van één borst.
- Warmte van een borst.
- Borst is warmer, harder of steviger dan normaal.
- Borstpijn die geen verwante menstruatiecyclus is.
- Nippelretractie of andere tepelveranderingen.
- Gezwollen lymfeklieren onder de arm of boven het sleutelbeen.
Oorzaken en risicofactoren
We weten niet zeker waardoor IBC veroorzaakt wordt, maar er zijn enkele risicofactoren geïdentificeerd.
In vergelijking met andere borstkankers komt het vaker voor bij jongere vrouwen dan bij oudere vrouwen. Het komt ook vaker voor bij vrouwen met overgewicht of obesitas (maar kan ook bij mensen met een normaal gewicht voorkomen.
Diagnose
Uw arts zal een klinisch borstonderzoek doen, inclusief een visuele controle van uw borst, op zoek naar veranderingen in de huidskleur die kan worden veroorzaakt door kankercellen die de lymfeklieren en bloedvaten in uw borsthuid blokkeren. Als uw borst gezwollen is, kan deze worden veroorzaakt door vochtophoping, een aandoening die oedeem wordt genoemd. Uw arts zal ook de lymfeklieren in uw oksels controleren. de borsthuid is geribbeld, ontpit, hobbelig, of lijkt op een sinaasappelschil, die ook zal worden opgemerkt.Deze symptomen kunnen zich snel ontwikkelen, soms schijnbaar ’s nachts en andere keren na een paar weken of maanden.
Imaging-onderzoeken
Na een zorgvuldige geschiedenis en Als u lichamelijk onderzoek doet, zal uw arts waarschijnlijk beeldvormingsstudies bestellen of een biopsie doen om uw symptomen verder te begrijpen.Deze onderzoeken kunnen niet alleen helpen bij het diagnosticeren van een inflammatoire borstkanker, maar kunnen ook helpen aandoeningen die aantrekkelijk zijn te voorkomen zijn vergelijkbaar, zoals mastitis (een borstinfectie). Tests die gedaan kunnen worden zijn onder meer:
- Mammogram: zoals opgemerkt, kan een mammogram negatief zijn met IBC, maar kan ook tekenen vertonen van huidverdikking, een tumor of een verhoogde borstdichtheid.
- Echografie: Echografie kan niet zo nuttig zijn met IBC als een afzonderlijke massa niet aanwezig is, maar kan ook nuttig zijn bij het evalueren van okselklieren (okselknopen).
- CT-scan: CT kan nuttig zijn bij het bepalen of de kanker zich heeft verspreid naar verre sites.
- MRI: een MRI kan goede informatie over zachte weefsels verschaffen en kan een IBC detecteren die niet op een mammogram te zien is.
- Botscan: er wordt vaak een botscan uitgevoerd om de verspreiding van de kanker naar botten te vinden.
- PET-scan: een PET-scan is een gevoelige test voor het detecteren van gebieden met actieve kankergroei in het lichaam. Het wordt meestal meer gedaan voor stadiëring dan voor diagnose, en kan nuttig zijn bij het identificeren van mogelijke uitzaaiingen naar lymfeklieren en andere delen van het lichaam.
Biopsie
Als er een mis wordt opgemerkt, kan een borstbiopsie worden uitgevoerd. Als er geen massa aanwezig is, kan een huidbiopt van het abnormale gebied van de huid de kanker onthullen. De meeste inflammatoire borstkankers zijn invasieve ductale carcinomen
Criteria voor diagnose
IBC kan een uitdaging zijn om te diagnosticeren, dus artsen hebben minimale criteria opgesteld om de diagnose te stellen. Deze omvatten:
- Symptomen zoals roodheid, warmte en / of zwelling van de borst, met een sinaasappelschil uiterlijk dat snel verschijnt. Een massa kan al dan niet aanwezig zijn.
- Duur van symptomen van minder dan 6 maanden.
- Symptomen die een derde of meer van de borst omvatten.
- Een biopsie die invasieve kanker vertoont.
Groei
Inflammatoire borstkanker groeit vaak in nesten of vellen, niet in klonten. IBC verspreidt zich via het lichaam voornamelijk via het lymfesysteem. In het begin lijken deze tumoren langzaam groeiende, laaggradige tumoren te zijn, maar zodra de huid op de borst ontstoken is, kan deze snel uitzaaien.
Stadia
In tegenstelling tot de borstkankerstadia die de meeste mensen kennen (fasen 1 t / m 4), wordt IBC geclassificeerd als fase 3 of stadium 4.
- Stadium 3: Stadium 3-kankers zijn groter dan 5 cm in diameter en hebben uitgezaaid naar ten minste één lymfeklier, maar zich niet hebben verspreid naar andere delen van het lichaam.
- Stadium 4: Stadium 4-kankers lijken op stadium 3B, maar de kanker is ook uitgezaaid naar verre gebieden van het lichaam.
Behandelingen
Inflammatoire borstkanker is agressief en wordt meestal agressief behandeld met een combinatie van therapieën om het risico op recidief te verminderen (voor stadium 3).
Neoadjuvante chemotherapie
Neoadjuvante chemotherapie verwijst naar chemotherapie die vóór de operatie wordt gegeven. Een combinatie van medicijnen wordt meestal gegeven in cycli gedurende 4 tot 6 maanden.
Chirurgie
De meest voorkomende operatie is een gemodificeerde radicale borstamputatie, vergelijkbaar met een borstamputatie voor andere soorten borstkanker. Met IBC kan echter een van de borstspieren (de borstmineraal) worden verwijderd en de meeste lymfeklieren worden ook verwijderd (niet alleen een schildwachtklierbiopsie). Als vrouwen reconstructieve chirurgie wensen, wordt dit gewoonlijk uitgesteld tot ten minste 6 maanden nadat de radiotherapie is voltooid.
Stralingstherapie
Stralingstherapie wordt meestal gebruikt na een borstamputatie om de borstwand en eventuele resterende lymfeklieren te behandelen.
Gerichte therapieën
Veel inflammatoire borstkankers zijn HER2-positief, dus behandeling met op HER2 gerichte therapieën kan zeer effectief zijn bij het beheersen van de tumor. Deze geneesmiddelen worden meestal samen met de andere behandelingen gegeven na een diagnose van IBC.
Hormonale therapie
De meeste inflammatoire borstkankers zijn oestrogeenreceptor en progesteronreceptor negatief, dus hormonale therapie met tamoxifen of aromataseremmers wordt niet vaak gebruikt.
Klinische proeven
Er zijn een aantal klinische onderzoeken aan de gang voor inflammatoire borstkanker, waarbij gekeken wordt naar combinaties van de bovenstaande behandelingen, evenals nieuwere behandelingen zoals immunotherapie.
Risico op herhaling en behandeling
IBC heeft een hoger risico op herhaling dan sommige andere vormen van borstkanker. Als er zich een recidief voordoet, is er een behandeling beschikbaar en deze kan HER2-gerichte therapieën, chemotherapie, hormonale therapie of andere behandelingen in klinische onderzoeken omvatten.
Een heel woord
Als u of een dierbaren zijn gediagnosticeerd met inflammatoire borstkanker, bent u waarschijnlijk bang, maar ook ontmoedigd door naar statistieken te kijken en deze tumoren te vergelijken met andere soorten borstkanker. Het is belangrijk om op te merken dat elke persoon en elke kanker anders is. Behandeling kan een uitdaging zijn, maar er zijn langetermijnoverlevenden van de ziekte. De bijwerkingen van de behandeling verbeteren ook, omdat geneesmiddelen zoals HER2-gerichte therapieën vaak minder bijwerkingen hebben dan traditionele chemotherapie.
