De genen die u van uw ouders ervaart, bepalen het uiterlijk van uw lichaam, zoals oogkleur en sproeten, evenals andere kenmerken, zoals bloedgroep en bijziendheid. En dat is niet alles. Overerfde genen kunnen ook helpen bij het bepalen van een aantal functionele functies van uw lichaam, zoals het voorkomen van terugkeer van prostaatkanker.
Hoe prostaatkanker groeit
Androgenen (mannelijke geslachtshormonen) laten prostaatkanker groeien.
Daarom is androgeen deprivatie therapie (ADT) een manier om prostaatkanker te behandelen, vooral wanneer het gevorderd is of zich heeft verspreid. ADT kan betrekking hebben op het nemen van medicijnen die ervoor zorgen dat androgeen niet wordt geproduceerd (in de testikels) of het effect van androgeen in uw lichaam blokkeert. ADT kan ook inhouden dat beide testikels chirurgisch worden verwijderd. Het wordt vaak gebruikt in aanvulling op andere prostaatkankerbehandelingen, zoals bestralingstherapie of prostaatverwijdering.
ADT verwijdert in essentie de brandstof en voorkomt het opraken van prostaatkankercellen – of vertraagt ze op zijn minst.
Maar in de meeste gevallen werkt ADT maar zo lang. Prostaatkankercellen worden uiteindelijk uiteindelijk "castratieresistent". Ze beginnen hun eigen androgeen te maken en tanken daarmee zichzelf.
Mannen die ADT krijgen voor prostaatkanker hebben reguliere prostaatspecifieke antigeen (PSA) testen. Toenemende PSA-spiegels kunnen erop wijzen dat prostaatkanker castratiebestendig is geworden en weer is gaan groeien.
Genen bepalen uw vermogen om prostaatkanker te bestrijden
Sommige mannen kunnen ADT gebruiken om prostaatkanker langer te voorkomen dan andere.
Een onderzoek uit 2016 in de Cleveland Clinic en Mayo Clinic wees uit dat mannen met een bepaalde variant van een specifiek gen eerder geneigd zijn om castratie-resistente prostaatkanker te krijgen. Bij deze mannen werkt ADT niet zo lang.
Hun kanker zal sneller terugkeren.
Van de 443 prostaatkankerpatiënten in de studie hadden allen een gevorderde ziekte en werden behandeld met ADT. Sommige mannen hadden "normale"HSD3B1genen – twee exemplaren, één van elke ouder. Anderen hadden een variant,HSD3B1(1245C), maar alleen van één ouder. Weer anderen hadden het variant-gen van beide ouders.
Hoe meer exemplaren van het variantgen, hoe minder ADT werkte.
Degenen met "normale" genen in de Cleveland Clinic-groep stopten prostaatkanker vanaf een recidief van gemiddeld 6,6 jaar. De anderen deden het niet zo goed. Degenen met het variante gen van één ouder behielden een recidief van gemiddeld 4,1 jaar. Degenen met het variante gen van beide ouders hielden herhaling op een mediaan van slechts 2,5 jaar.
Hebt u het Variant-gen?
Volgens het 1000 Genomes-project heeft ongeveer de helft van de Amerikaanse mannen en vrouwen hetHSD3B1(1245C) -gen van een of beide ouders.
Voor nu is er geen eenvoudige test om het te identificeren (hoewel het kan worden geïdentificeerd in een volledig genetisch panel). Meer onderzoek is nodig voordat eenHSD3B1(1245C) -gebaseerde bloedtest op grote schaal beschikbaar is.
Waarom niet nu? Omdat er onvoldoende bewijs is dat het veranderen van de behandeling van mannen met het variante gen de uitkomsten zou verbeteren.
We doen nu meer onderzoek om te zien of alternatieve hormoontherapieën bij deze mannen beter werken dan ADT. Als dat het geval is, hebben we bewijs dat een eenvoudige bloedtest moet worden aangeboden om te screenen opHSD3B1(1245C).
Een gepersonaliseerde behandeling kan succesvoller zijn
Vandaag behandelen we alle patiënten met terugkerende prostaatkanker volgens een enkele zorgstandaard. Maar onderzoek zou ons kunnen bewegen om behandelingen te personaliseren op basis van de genetische kenmerken van een patiënt.
In de niet al te verre toekomst hopen we genetische tests te gebruiken om te bepalen welke patiënten welke therapie nodig hebben, in plaats van iedereen hetzelfde te behandelen.
Patiënten zonder hetHSD3B1(1245C) -gen kunnen het bijvoorbeeld goed doen met ADT. Degenen die het dragen, hebben mogelijk een meer agressieve behandeling nodig.
Dr. Sharifi is een medische oncoloog aan het Taussig Cancer Institute van Cleveland Clinic en heeft de Kendrick Family Endowed Chair voor prostaatkankeronderzoek bij de Cleveland Clinic.
