Syfilis wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema pallidum. De ziekte wordt typisch gediagnosticeerd met bloedtests die eiwitten detecteren, antilichamen genaamd, die door het lichaam worden geproduceerd als reactie op de infectie. Als u eenmaal bent geïnfecteerd, zullen de antilichamen voor T. pallidum jarenlang in uw bloed blijven. Vaak kan een laboratoriumanalyse aanwijzingen geven of een infectie nieuw is of een infectie die in het verleden heeft plaatsgevonden.
Naast tests die zijn uitgevoerd in een kliniek, het kantoor van uw arts of de apotheek, zijn er een aantal zelftestkits waarmee u vanuit uw luie stoel kunt testen.
Zelfcontroles / At-Home testen
Een van de grootste obstakels voor SOA-screening is het ongemak of de verlegenheid die sommige ervaren wanneer zij worden geconfronteerd met het moeten vragen aan een arts voor een test. Om deze reden zullen mensen vaak jarenlang en zelfs tientallen jaren blijven testen totdat de infectie plotseling ernstig wordt.
Weet dat u uzelf niet kunt diagnosticeren met syfilis op basis van uw symptomen, zelfs als u een zweer ontdekt. Maar u kunt een thuisbasis-STD-set gebruiken, die door een aantal volksgezondheidsautoriteiten is goedgekeurd; de optie helpt veel mensen om obstakels voor testen te overwinnen.
Van de beschikbare types (en hun voor- en nadelen):
- Snelle syfilis-testkits zien eruit als zwangerschapstests en vereisen een paar druppels bloed om de diagnose te stellen, wat vaak in slechts 15 minuten kan worden gedaan. Hoewel handig, zijn ze gevoelig voor onnauwkeurigheden en gebruikersfouten.
- Mail-in testkits breng dit naar het volgende niveau. U registreert online en verstrekt medische gegevens voorafgaand aan het testen. Vervolgens wordt een bloedtest met een naaldprik naar u verzonden, die u neemt en vervolgens naar een aangewezen laboratorium stuurt om te analyseren. De resultaten, die u binnen twee tot vijf werkdagen online ophaalt, zijn over het algemeen veel nauwkeuriger dan die van tests die u volledig zelf uitvoert.
Terwijl de kits eenvoudig online te vinden zijn, moet u zorgvuldig kiezen. Er is weinig federale regelgeving voor online STD-testkits voor thuis. Als zodanig moet u ervoor zorgen dat degene die u kiest, voldoet aan de normen van de Clinical Laboratories Improvement Amendment (CLIA) en dat de tests zijn ingediend bij en goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA).
Neem contact op met het regionale CLIA-kantoor voor meer informatie. Laat u niet misleiden door termen als ‘door de FDA goedgekeurde technologieën’.
Labs en tests
Omdat T. pallidum is te kwetsbaar om te worden gekweekt, de ziekte moet op twee manieren worden gediagnosticeerd: indirecte detectie van de infectie of directe detectie van het organisme.
Standaardtests voor bloed
De indirecte methode, waarbij gebruik wordt gemaakt van een combinatie van door een arts uitgevoerde bloedonderzoeken, is de testmethode die de voorkeur heeft. Het gaat om twee verschillende klassen van testen die de een na de ander worden uitgevoerd:
- Niet-treponemale tests:De diagnose begint meestal met twee niet-treponemale bloedonderzoeken, de test voor onderzoek naar geslachtsziekten (VDRL) en de snelle plasmareactie (RPR). Beide detecteren antilichamen tegen cardiolipine-cholesterol-lecithine-antigeen, dat materiaal is dat wordt geproduceerd als reactie op schade veroorzaakt door syfilis-bacteriën. Deze antilichamen worden echter ook geproduceerd in de context van andere ziekten, zoals lupus en de ziekte van Lyme. Hoewel de tests gevoelig, goedkoop en gebruiksvriendelijk zijn, maakt hun niet-specificiteit ze gevoelig voor fout-positieve resultaten. Als zodanig moeten de resultaten worden bevestigd met meer specifieke, zij het duurdere, treponemale tests.
- Treponemale tests:Als de niet-treponemale tests positief zijn, zouden de resultaten vervolgens worden bevestigd door een van de verschillende treponemale tests. Treponemal-tests detecteren T. pallidum antilichamen geproduceerd als reactie op de bacteriën zelf. Hoewel ze specifiek zijn, kunnen ze geen onderscheid maken tussen een vorige of huidige infectie. Het is om deze reden dat de tests samen moeten worden gebruikt om een diagnose te stellen. Treponemal-testopties omvatten fluorescerende treponemale antilichaamabsorptie (FTA-ABS),T. pallidum deeltjesagglutinatie assay (TP-PA), enzym immunoassays (EIA) en chemiluminescentie immunoassays (CIA).
De resultaten van deze tests worden gemeld als reactief of niet-reactief.
Reactiviteit voor een treponemal-test impliceert een infectie, maar kan niet onthullen wanneer de infectie plaatsvond. Om dit te bepalen, zal het laboratorium bloedtestresultaten vergelijken – inclusief het niveau (titer) van antilichamen die in het bloed worden aangetroffen – om het stadium van infectie en de juiste behandelingskuur vast te stellen.
Reverse Screening
Deze reeks bloedonderzoeken, niet-treponemal eerst, treponemal seconde, wordt beschouwd als de klassieke manier om een diagnose te stellen. In sommige gevallen kan het proces echter worden omgedraaid, zodat de treponemal-test het eerst wordt uitgevoerd en de niet-treponemale tests als tweede worden uitgevoerd.
Bekend als reverse-screening, dit heeft zowel voor- als nadelen. Positief is dat het eerder infecties in de vroege en late fase detecteert. Aan de negatieve kant kan reverse screening duur zijn en een reactief resultaat teweegbrengen, zelfs als de persoon eerder is behandeld. Fout-reactieve resultaten zijn problematisch omdat ze kunnen leiden tot onnodige duplicatie van de behandeling.
Terwijl reverse screening van toepassing is, wordt de standaardvolgorde van testen in de meeste gevallen nog steeds aanbevolen.
Donkere veldmicroscopie
Donkerveldmicroscopie is een directe testmethode die tegenwoordig minder vaak wordt gebruikt, omdat hiervoor zeer bekwame technici nodig zijn. Het wordt uitgevoerd door een monster van lichaamsvloeistof te nemen (hetzij van een koortslip of een spinale kraantje) en ernaar te kijken onder een microscoop voor visueel bewijs van de bacteriën. De test kan ook worden uitgevoerd op weefselmonsters of nasaal slijm.
Donkerveldmicroscopie kan nuttig zijn bij een ziekte in een later stadium wanneer andere tests niet overtuigend zijn of bij pasgeborenen die doorgaans moeilijk te diagnosticeren zijn.
Pasgeborenen
Aangeboren syfilis treedt op wanneer de infectie tijdens de zwangerschap van moeder op kind wordt overgedragen. Pasgeborenen met syfilis hebben vaak geen symptomen van de ziekte en kunnen ze pas in het tweede levensjaar ontwikkelen.
Diagnose bij pasgeborenen kan moeilijk zijn, omdat de antilichamen van de moeder gedurende de eerste 12 tot 18 maanden van het leven in het bloed van de baby circuleren. Dat betekent dat artsen in die tijd geen antilichamen kunnen onderscheiden die afkomstig zijn van de moeder of van de baby zijn (wat betekent dat de baby is geïnfecteerd).
Met dat gezegd zijnde, als de antilichamen van de baby significant hoger zijn dan die van de moeder, is de baby hoogstwaarschijnlijk geïnfecteerd. Donkerveldmicroscopie kan direct bewijs van de infectie opleveren.
Differentiële diagnoses
Omdat syfilis zoveel andere ziekten nabootst en vaak een uitgebreide interpretatie van bloedtestresultaten vereist, moet extra moeite worden gedaan om te zorgen dat de diagnose correct is. Dit vereist een uitgebreide differentiaaldiagnose, in het bijzonder tijdens tertiaire syfilis, wanneer de symptomen zo gevarieerd en ernstig kunnen zijn.
Clinici testen niet alleen voor syfilis, maar voor chlamydia, gonorroe, trichomoniasis, bacteriële vaginose en HIV met behulp van een uitgebreid panel van SOA-tests. Andere laboratorium- en beeldvormingstests kunnen ook worden besteld om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten. Onder de vele mogelijke onderzoeken:
- Primaire syfilis:candidiasis, cystitis, herpes simplex-virus, granuloomucuinale, urethritis, andere SOA’s
- Secundaire syfilis:HIV, Kawasaki-ziekte, mononucleosis, pityriasis rosea, Rocky Mountain spotted fever, scarlet fever
- Tertiair syfilis: hersentumor, carcinoom, congestief hartfalen, meningococcemie, geestesziekte, multiple sclerose, beroerte
Screening Aanbevelingen
Gebruik nooit de afwezigheid van symptomen als reden om niet te worden getest. Omdat symptomen van syfilis vaak gegeneraliseerd en niet-specifiek zijn, kunnen ze gemakkelijk worden overgeslagen of worden ze voor andere ziekten aangezien. Hiertoe beveelt de U.S. Preventive Services Task Force het testen van syfilis aan voor alle zwangere vrouwen en elke persoon met een verhoogd risico op infectie.
Dit omvat mannen die seks hebben met mannen (MSM), personen met meerdere sekspartners, drugsgebruikers injecteren en mensen die zich bezighouden met onbeschermde seks.
