Zonder twijfel is het belangrijk om de tekenen en symptomen van hiv te kennen, zodat iemand tijdig testen en behandeling kan proberen en de verspreiding van het virus naar anderen kan voorkomen.
Maar er is een raadsel. Aangezien het verloop van de HIV-infectie van persoon tot persoon aanzienlijk kan variëren, met verschillende ziektebeelden (of een volledig gebrek daaraan), kan men er echt zeker van zijn dat het de tekenen van HIV tijdig signaleert om een infectie of overdracht te voorkomen ?
Uiteindelijk zijn de tekenen van HIV niet genoeg om uzelf of anderen te beschermen als een tijdige en geïnformeerde reactie wordt voorkomen. Om dit te doen is een duidelijk begrip van de hiv-symptomatologie en de beperkingen van wat ze ons eigenlijk kunnen vertellen vereist.
Feit # 1: 60% van de mensen zal geen symptomen hebben tijdens de vroege stadia van HIV
Wanneer een HIV-infectie optreedt, ontwikkelt 40% van de mensen griepachtige symptomen, een aandoening die vaak wordt aangeduid als acuut retroviraal syndroom (ARS) . Tot de kenmerken van ARS behoren gezwollen lymfeklieren (meestal rond de nek, oksels en lies) en af en toe een morbilliforme uitslag (d.w.z. een rood, vlak gebied bedekt met kleine, samenvloeiende bultjes).
Het kan duidelijk zijn dat het identificeren van deze symptomen een persoon kan waarschuwen voor het zoeken naar geschikte testen en behandeling, en dat is goed. Maar meestal zijn het de symptomen die gepaard gaan met al etterende zorgen over een seksueel incident – waarbij condooms niet werden gebruikt of de seksuele partner een onbekende status had – die het alarm activeren.
Dit is wanneer het wachten op symptomen een vreselijke vergissing kan zijn. Door te wachten totdat de tekenen verschijnen, meestal binnen 7-14 na blootstelling, heeft een persoon de kans verloren om profylaxe na de blootstelling (PEP) te nemen, een 28-daagse kuur met geneesmiddelen die een infectie kan aborteren als de therapie wordt gestart, idealiter binnen 24-36 uur na blootstelling.
Fact # 2: HIV-symptomen, als die er zijn, zijn vaak zo niet-specifiek dat ze worden gemist door patiënten en artsen
Momenteel zijn er in de VS ongeveer 1,2 miljoen mensen besmet met HIV, van wie 20-25% is gediagnosticeerd. Veel van de niet-gediagnosticeerden zijn zich in feite volledig bewust van hun status, terwijl anderen een infectie kunnen vermoeden maar nooit handelen, hetzij uit angst voor stigmatisering, discriminatie of afwijzing, of twijfels over de behandeling zelf.
Hun ontkenning wordt vaak gevoed door een gebrek aan symptomen of symptomen die zo niet specifiek zijn dat ze gemakkelijk als iets anders kunnen worden afgedaan. Overweeg bijvoorbeeld enkele van de meer algemene symptomen van ARS:
- Koorts
- Vermoeidheid
- Hoofdpijn
- Keelpijn
- Spier- en gewrichtspijn
En overweeg dan het antwoord als de symptomen uiteindelijk verdwijnen, zoals ze zullen zijn. De oplossing van symptomen tijdens de zogenaamde acute fase wordt vaak verward als een bevestiging dat er geen hiv-infectie heeft plaatsgevonden, waardoor die persoon jarenlang onbehandeld kan blijven en mogelijk anderen kan infecteren. Het is een fout en een hele serieuze fout. Feit 3: Verschijning van symptomen kan vaak jaren duren, tegen welke tijd onherstelbare schade aan het lichaam kan zijn opgetreden Opportunistische infecties (OI’s) zijn aandoeningen die zich voordoen wanneer de afweer van een persoon zo uitgeput is dat ziekten mogelijk zijn; vaak onschadelijk voor gezonde individuen, om zich plotseling te manifesteren.
Tijdens de zogenaamde
latente fase
van infectie, wanneer HIV progressief doelwit is en defensieve CD4 + T-cellen doodt, kunnen de symptomen vaak minimaal zijn, zelfs wanneer de immuunfunctie als laag wordt beschouwd. Er kunnen huidinfecties voorkomen, anders gemakkelijk te behandelen zijn, of een algehele vermoeidheid die men aan een aantal dingen kan toeschrijven (bijv. Werk, gezin, leeftijd). Maar als een HIV-infectie onbehandeld mag blijven, met een daling van de CD4 tot minder dan 200, is de kans op een ernstige acute gebeurtenis groot. En hoewel een dergelijke gebeurtenis waarschijnlijk kan worden behandeld, kunnen de kosten voor uw immuunsysteem in feite hoog zijn. Er zijn een aantal bekende gevolgen voor de late start van antiretrovirale therapie, vooral bij patiënten met CD4-tellingen onder de 200. Onder hen:
Grotere problemen bij het reconstitueren van de immuunfunctie tot normale niveaus versus patiënten met hogere baseline CD4-aantallen
Hogere percentages van behandelingsgerelateerde bijwerkingen en drug-intolerantie
- Groter risico op niet-HIV-gerelateerde comorbiditeiten (zoals hartaandoeningen, kankers, neurologische stoornissen, enz. ) als gevolg van jarenlange ongecontroleerde chronische ontsteking geassocieerd met langdurige HIV-infectie
- Een verlies in levensjaren (vergeleken met een normale levensduur verwacht bij degenen die vroeg met de behandeling beginnen)
- Wat zegt dit ons feitelijk?
- De boodschap is duidelijk: symptomen alleen zullen nooit een diagnose stellen voor een HIV-infectie. Nooit. Alleen hiv-testen zal. Hier zijn een paar regels die u kunt volgen om beter te zorgen dat u een weloverwogen keuze maakt, of de tekens nu aanwezig zijn of niet:
Als u denkt dat u bent blootgesteld aan HIV, wacht dan niet om te zien of u een van de vertellers hebt borden. Ga direct naar uw plaatselijke kliniek of eerste hulp en begin een cursus van profylaxe na blootstelling (PEP), die de meeste verzekeringsplannen zullen dekken.
Je hoeft niet te wachten tot er iets is gebeurd om een HIV-test te krijgen. Momenteel wordt aanbevolen dat alle Amerikanen van 15-65 jaar oud op HIV worden getest als onderdeel van het bezoek van een reguliere arts. Anderen, inclusief jongere mannen die seks hebben met mannen (MSM), moeten vaker worden getest. Er zijn vertrouwelijke HIV-tests beschikbaar, evenals in de handel verkrijgbare speekseltesten thuis.
- Verlies geen levensjaren onnodig wanneer moderne therapie u een normale, gezonde levensduur kan garanderen. Zonder twijfel wegen de voordelen van vroege therapie veel zwaarder dan mogelijke risico’s, met nieuwere generieke geneesmiddelen die lagere pil-doses en minimale bijwerkingen opleveren.
- Als u geen hiv heeft maar een hoger risico loopt op infectie (vanwege ofwel een inconsistent condoomgebruik, meerdere sekspartners, drugs- of alcoholgebruik, hiv-serodiscordantie), onderzoek dan hiv pre-exposure profylaxe (PrEP) om uw kans op hiv te verminderen overname.
