Hoe pancreaskanker wordt gediagnosticeerd

Er zijn verschillende gegevens die artsen bekijken om pancreaskanker te diagnosticeren. Beeldvormingstests kunnen een speciaal type CT-scan in de buik, endoscopische echografie, MRI of ERCP omvatten. Bloedonderzoek kan zoeken naar oorzaken van geelzucht en tumormarkers. En een medische geschiedenis gericht op risicofactoren, samen met een lichamelijk onderzoek, zijn belangrijk.

Een biopsie kan al dan niet nodig zijn, afhankelijk van andere bevindingen. Na de diagnose wordt een enscenering uitgevoerd om de meest geschikte behandelingen voor de ziekte te bepalen.

Iedereen moet zich bewust zijn van de potentiële waarschuwingssignalen en symptomen van alvleesklierkanker, zodat ze zo snel mogelijk een medische evaluatie kunnen doen.

Labs and Tests

De evaluatie voor een mogelijke alvleesklierkanker begint meestal met een zorgvuldige geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Uw arts zal u vragen stellen over eventuele risicofactoren die u mogelijk heeft, inclusief een familiegeschiedenis van de ziekte, en zal uw symptomen onderzoeken. Ze zal dan een lichamelijk onderzoek uitvoeren, kijkend naar je huid en ogen naar bewijs van geelzucht; het onderzoeken van uw buik op een mogelijke massa of vergroting van uw lever, of enig bewijs van ascites (opbouw van vocht in de buik) en het controleren van uw gegevens om te zien of u afgevallen bent.

Bloedonderzoekafwijkingen met alvleesklierkanker zijn tamelijk niet-specifiek, maar helpen soms bij het stellen van een diagnose in combinatie met beeldvormende testen.

Tests kunnen zijn:

• Leverfunctietests, die soms worden verhoogd
• Een volledig bloedbeeld (CBC), met name op zoek naar een verhoogd aantal bloedplaatjes (trombocytose)
• Een bilirubinetest: er zijn verschillende soorten bilirubine en op basis van de specifieke type getest, artsen kunnen aanwijzingen krijgen over de bron van eventuele geelzucht die u hebt. Met obstructieve geelzucht (als gevolg van een pancreastumor die op de galbuis duwt) zijn er verhogingen in zowel geconjugeerde als totale bilirubine.

Bloedsuiker is vaak verhoogd, omdat ongeveer 80 procent van mensen met alvleesklierkanker insulineresistentie of diabetes ontwikkelt. Ongeveer de helft van de mensen heeft verhogingen van serumamylase en serumlipase in de vroege stadia van de ziekte, maar minder bij geavanceerde ziekten.

Tumormarkers

Tumormarkers zijn eiwitten die worden afgescheiden door kankercellen en kunnen worden opgespoord via een bloedtest. Een van deze markers, carcinoembryonic antigeen (CEA), is verhoogd bij ongeveer de helft van de mensen die de diagnose van de ziekte hebben, maar is ook verhoogd in verschillende andere soorten aandoeningen. CA 19-9-niveaus kunnen worden getest, maar omdat ze niet altijd verhoogd zijn en verhoogde waarden ook andere medische aandoeningen kunnen aangeven, is dit niet bijzonder nuttig om panc een diagnose van alvleesklierkanker te stellen. Dit resultaat is echter behulpzaam bij het beslissen of een alvleeskliertumor chirurgisch kan worden verwijderd en voor het volgen van het verloop van de behandeling.Neuro-endocriene tumortestenBepaalde bloedonderzoeken kunnen ook nuttig zijn bij het diagnosticeren van het zeldzame type pancreaskanker, neuro-endocriene tumoren genoemd. In tegenstelling tot de meeste alvleeskliertumoren, die zijn samengesteld uit cellen die spijsverteringsenzymen maken, omvatten deze tumoren endocriene cellen die hormonen maken zoals insuline, glucagon en somatostatine.

Het meten van de niveaus van deze hormonen, evenals het uitvoeren van enkele andere bloedonderzoeken, kan nuttig zijn bij het diagnosticeren van deze tumoren.

Beeldvorming

Beeldvormingstests zijn meestal de primaire methode om de aanwezigheid van een massa in de alvleesklier te bevestigen of weerleggen. Opties kunnen zijn:

CT-scan

Geautomatiseerde tomografie (CT) maakt gebruik van röntgenstralen om een ​​doorsnede van een lichaamsdeel te maken en is vaak de steunpilaar van de diagnose. Als een arts specifiek pancreaskanker vermoedt, wordt vaak een speciaal type CT-scan aangeraden, een meerfasige, helicale CT-scan of pancreasprotocol-CT-scan.

Een CT-scan kan zowel nuttig zijn voor het karakteriseren van de tumor (bepalen van de grootte en locatie in de pancreas) als voor het zoeken naar aanwijzingen voor verspreiding naar lymfeklieren of andere regio’s.

CT kan effectiever zijn dan endoscopische echografie bij het bepalen of kanker zich heeft verspreid naar de superieure mesenteriale arterie (belangrijk bij het kiezen van een behandeling).

Endoscopische echografie (EUS)

Ultrasound maakt gebruik van geluidsgolven om een ​​beeld van de binnenkant van het lichaam te creëren. Een conventionele (transcutane) echografie wordt meestal niet gedaan als een arts alvleesklierkanker vermoedt, omdat darmgas visualisatie van de pancreas moeilijk kan maken. Maar het kan handig zijn bij het zoeken naar andere buikproblemen.

Een endoscopische echografie kan een waardevolle procedure zijn bij het stellen van de diagnose. Gedaan door middel van endoscopie, wordt een flexibele buis met een ultrasone sonde aan zijn uiteinde door de mond ingebracht en in de maag of dunne darm gedraaid, zodat de scan van binnenuit kan worden gedaan. Omdat deze gebieden erg dicht bij de alvleesklier zijn, kunnen artsen door de test heel goed naar het orgel worden gekeken.

Met het gebruik van medicijnen (bewuste sedatie) tolereren mensen de procedure meestal goed. De test kan nauwkeuriger zijn dan CT voor het beoordelen van de grootte en de omvang van een tumor, maar is niet zo goed in het vinden van een verre verspreiding van de tumor (metastasen) of het bepalen of de tumor bloedvaten betreft.

Endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP)

Endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP) is een test waarbij endoscopie en röntgenstralen betrokken zijn om de galwegen te visualiseren. ERCP kan een gevoelige test zijn voor het vinden van pancreaskanker, maar is niet zo nauwkeurig in het differentiëren van de ziekte van andere problemen, zoals pancreatitis. Het is ook een meer invasieve procedure ten opzichte van de bovenstaande tests.

MRI

Magnetic resonance imaging (MRI) gebruikt magneten in plaats van röntgenstralen om een ​​beeld van interne structuren te creëren. MRI wordt minder vaak gebruikt dan CT met alvleesklierkanker, maar kan in bepaalde omstandigheden worden gebruikt. Net als bij CT zijn er speciale typen MRI, waaronder MR cholangiopancreatography (MRCP). Omdat het niet zo vaak is onderzocht als de bovenstaande tests, wordt het vooral gebruikt voor mensen bij wie de diagnose onduidelijk is op basis van andere onderzoeken of als een persoon allergisch is voor de contrastkleurstof die voor CT wordt gebruikt.

Octreoscan

Een test genaamd een octreoscan of somatostatinereceptorscintigrafie (SRC) kan worden uitgevoerd als een neuro-endocriene tumor van de alvleesklier wordt vermoed. In een octreoscan wordt een radioactief eiwit (een tracer genaamd) in een ader geïnjecteerd. Als een neuroendocriene tumor aanwezig is, zal de tracer binden aan cellen in de tumor. Enkele uren later wordt een scan (scintigrafie) uitgevoerd die de straling opneemt die wordt uitgezonden (neuro-endocriene tumoren zullen oplichten, indien aanwezig).

PET-scan

PET-scans, vaak in combinatie met CT (PET / CT), kunnen af ​​en toe worden gedaan, maar worden veel minder vaak gebruikt bij pancreaskanker dan bij sommige andere vormen van kanker. In deze test wordt een kleine hoeveelheid radioactieve suiker in een ader geïnjecteerd en een scan wordt uitgevoerd nadat de suiker tijd heeft gehad om door cellen te worden geabsorbeerd. Actief groeiende cellen, zoals kankercellen, zullen "oplichten", in tegenstelling tot gebieden van normale cellen of littekenweefsel.

Biopsie

Een monster van weefsel (een biopsie) is

soms

nodig om de diagnose te bevestigen, en kijk ook naar de moleculaire kenmerken van de tumor. Een fijne naald biopsie

(een procedure waarbij een dunne naald door de huid in de buik en in de alvleesklier wordt geleid om een ​​weefselmonster te extraheren) wordt meestal gedaan met behulp van begeleiding met echografie of CT. Er bestaat enige bezorgdheid dat dit type biopsie de tumor zou kunnen "seeden" of resulteren in de verspreiding van de kanker langs de lijn waar de naald wordt geïntroduceerd. Het is niet bekend hoe vaak seeden optreedt, maar volgens een onderzoek uit 2017 is het aantal casusrapporten van seeding als gevolg van endoscopische echogeleide fijne naaldaspiratie snel toegenomen. Omdat biopsieën voornamelijk worden gedaan om te zien of een operatie kan worden uitgevoerd (de enige behandeling die de overleving op de lange termijn verbetert), is dit een moeite waard om over te praten met uw arts. Als een alternatieve benadering,

laparoscopie

kan worden gebruikt, vooral als een tumor kan worden verwijderd (resecteerbaar). In een laparoscopie worden verschillende kleine incisies gemaakt in de buik en wordt een smal instrument ingevoegd om de biopsie uit te voeren. Aangezien, ongeveer 20 procent van de tijd, mensen een inoperabele ziekte blijken te hebben nadat de operatie al is begonnen voor alvleesklierkanker, bevelen sommige artsen aan om deze test uit te voeren voor iedereen die een operatie zal ondergaan (om onnodige uitgebreide operaties te voorkomen). Differentiële diagnoses Er zijn een aantal aandoeningen die de symptomen van alvleesklierkanker kunnen nabootsen of resulteren in vergelijkbare bevindingen over bloedonderzoek en beeldvorming. Artsen zullen proberen het volgende uit te sluiten voordat ze een diagnose stellen:

Vernauwing van de galwegen: Een vernauwing van het galkanaal is een abnormale vernauwing van het galkanaal. Het kan worden veroorzaakt door galstenen of een operatie om ze te verwijderen, maar kan ook worden veroorzaakt door alvleesklierkanker.

Acute of chronische pancreatitis: pancreatitis, een ontsteking van de pancreas, kan vergelijkbare symptomen veroorzaken, maar leidt niet tot massa. Bij ongeveer 1 op de 20 mensen is acute pancreatitis aanwezig op het moment van diagnose van pancreaskanker.

• Galwegstenen: stenen in het galkanaal kunnen symptomen van obstructieve geelzucht veroorzaken en zijn vaak te zien op echografie. Evenals galwegvernauwingen, kunnen ze echter aanwezig zijn
• samen met
• alvleesklierkanker. Ampullary carcinoom Galblaas kanker: Galblaas kankers lijken erg op pancreaskanker, maar kunnen worden gedifferentieerd met CT of MRI.
• Galstenen (cholelithiasis)
• Maagzweren of ulcera in de twaalfvinger
• Abdominale aorta aneurysma
• Alvleesklier lymfoom
• Maag lymfoom
• Leverkanker
• Bile duct kanker
• Staging
• Bepaling van het stadium van een alvleesklierkanker is uiterst belangrijk als het gaat om het beslissen of een kanker kan worden operatief verwijderd of niet. Als de staging niet nauwkeurig is, kan dit leiden tot onnodige operaties. Staging kan ook helpen bij het inschatten van de prognose van de ziekte.

TNM Staging

Artsen gebruiken een systeem genaamd TNM-staging om het stadium van een tumor te bepalen. Dit kan in het begin vreselijk verwarrend zijn, maar is veel gemakkelijker te begrijpen als je weet wat deze letters betekenen.

T

staat voor tumor. Een tumor krijgt een nummer van T1 tot T4 op basis van de grootte van de tumor, evenals andere structuren waar de tumor mogelijk is binnengedrongen.

Primaire tumor T1

Lymfeklierbetrokkenheid N0

Afstandsmetastase (verspreiding) van de kanker M0

Stadium 0 wordt in situ ook carcinoma genoemd en verwijst naar kanker die zich nog niet voorbij het basismembraan heeft verspreid. Deze tumoren zijn niet invasief (hoewel latere stadia zijn) en zouden theoretisch volledig geneesbaar moeten zijn.

Stadium 1: Stadium 1 (T1 of T2, N0, M0) pancreaskankers zijn beperkt tot de pancreas en hebben een diameter van minder dan 4 cm (ongeveer 2 inch).

Fase 2: Fase 2 tumoren (ofwel T3, N0, M0 of T1-3, N1, M0) reiken ofwel voorbij de pancreas (zonder de coeliakie-as of superieure mesenteriale arterie te betrekken) en zijn niet uitgezaaid naar lymfeklieren, of zijn beperkt tot de pancreas maar

zijn uitgezaaid naar lymfeklieren. Fase 3: Fase 3 tumoren (T4, elke N, M0) reiken verder dan de pancreas en omvatten ofwel de coeliakie of de superieure mesenteriale arterie. Ze kunnen zich wel of niet hebben verspreid naar de lymfeklieren, maar hebben zich niet verspreid naar verafgelegen delen van het lichaam.

Fase 4: Fase 4 tumoren (Elke T, elke N, M1) kan elke grootte hebben. Hoewel ze zich al dan niet hebben verspreid naar de lymfeklieren, hebben ze zich verspreid naar verre locaties zoals de lever, het peritoneum (de vliezen die de buikholte bekleden), de botten of de longen.