Esthetische plastische chirurgie is enorm populair geworden. Dit kan te wijten zijn aan een toename van de vraag van consumenten. Sommigen beschouwen esthetische plastische chirurgie als een oplossing voor problemen in hun leven. Het helpt niet dat media-aandacht zich richt op jeugdige uiterlijk en seksueel aantrekkelijke fysieke kenmerken.
Het misbruik van ethische principes in plastische chirurgie is meer merkbaar geworden, vooral wanneer de mentale en emotionele toestand van de patiënt een zorg is.
Op welk moment bepaalt een chirurg wanneer een patiënt tekenen van verslaving aan plastische chirurgie vertoont? Hoe reageert een chirurg op een patiënt die het bewijs van een lichamelijke dysmorfiestoornis vertoont? Dysmorfiestoornis is een aandoening waarbij een patiënt onvolkomenheden waarneemt die niet bestaan, en wil dat deze worden gecorrigeerd.
De ethiek dicteert dat de chirurg geen procedure zou uitvoeren zonder de schriftelijke toestemming van de patiënt. Evenmin zou de chirurg opereren aan een minderjarige zonder de toestemming van hun wettelijke voogd. Volgens de principes van de biomedische ethiek, gepubliceerd door Beauchamp en Childress in 1979, zijn er vier principes die dienen als de ethische basis van een hedendaagse medische praktijk. Dit zijn:
Respect voor menselijke waardigheid
Zolang zij over de nodige informatie beschikken, hebben bekwame volwassenen het recht om te beslissen of zij al dan niet een chirurgische ingreep zullen ondergaan. Ze moeten worden voorzien van de risico’s van de procedure en als er alternatieve opties voor een operatie zijn.
Esthetische plastisch chirurgen moeten ervoor zorgen dat de verwachtingen van de patiënten over de uitkomst van de procedure realistisch zijn.
Compassionate zorg
Chirurgen moeten handelen in het belang van de patiënt. Patiënten die pijn ervaren, zich ongemakkelijk voelen en sociaal worden verstoten omdat ze zich van hun uiterlijk bewust zijn, hebben baat bij esthetische plastische chirurgie.
Patiënten met een lichamelijke dysmorfiestoornis zijn overheersend geworden, en voor hen is plastische chirurgie een verslaving geworden die moet worden aangepakt.
Kiezen voor wie moet worden
Chirurgen hoeven geen schade toe te brengen door te werken tegen de belangen van de patiënt. Als de esthetische plastisch chirurg van mening is dat de procedure niet in het belang van de patiënt is, hebben zij het recht om de uitvoering van de procedure af te wijzen. Als een patiënt ernstige gezondheidsproblemen heeft die het risico op complicaties bij een operatie kunnen verhogen, moet de chirurg beoordelen of de operatie moet doorgaan.
Beschikbare gezondheidszorg
Gezondheidszorg moet beschikbaar zijn voor iedereen die het nodig heeft, maar dit is niet altijd waar. Met beperkte middelen is esthetische plastische chirurgie niet altijd beschikbaar.
Het naleven van deze principes, die zijn gevolgd door artsen, biedt de ethische basis voor een chirurgische praktijk.
