voorste kruisband, of ACL, is een van de vier hoofdbanden van de knie. Blessures aan de ACL zijn een veel voorkomende sportblessure en kunnen blessures aan het einde van het seizoen zijn. Nieuw onderzoek is het onderzoeken van manieren om ACL-blessures te voorkomen in een poging om verloren tijd van sport en competitie te voorkomen.
De stabiliteit van de knie is afhankelijk van verschillende factoren. De twee belangrijkste zijn de statische en de dynamische stabilisatoren van de knie.
- Statische stabilisatoren
De statische stabilisatoren zijn de vier belangrijkste ligamenten van de knie: het voorste kruisband (ACL), het achterste kruisband (PCL), het mediale collaterale ligament (MCL) en het laterale collaterale ligament (LCL). - Dynamische stabilisatoren
De dynamische stabilisatoren van de knie zijn de spieren en pezen die het gewricht omgeven. Deze spieren en pezen worden gecontroleerd door wat bekend staat als neuromusculaire input, de onbewuste activering van deze structuren om de positie van het gewricht te controleren.
Neuromusculaire training wordt gebruikt om uw lichaam betere gewoonten voor de stabiliteit van de knie te leren. Door te trainen hoe uw knie beweegt, vooral bij springen, landen en draaien, kunt u een stabielere positie van het kniegewricht handhaven. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat neuromusculaire trainingsprogramma’s de kans op een ACL-blessure kunnen verkleinen.
Studies hebben aangetoond dat uitgebreide programma’s met plyometrie, versterking, stretching en balanstraining de beste waren om ACL-blessures te voorkomen, vooral bij jonge vrouwelijke atleten.
Plyometrics omvatten repetitieve springoefeningen die zowel kracht als kracht opbouwen.
Amerikaanse Academie voor Kindergeneeskunde beveelt neuromusculaire trainingsprogramma’s aan
Met meer kinderen die deelnemen aan georganiseerde sporten en intensievere training ondergaan voor langere periodes, zijn ACL-letsels meer algemeen geworden.
Deze zijn vooral in opkomst voor meisjes die voetbal, volleybal, basketbal en gymnastiek spelen. Sporten waarbij rennen, draaien en springen belangrijk zijn, is vooral riskant voor jonge gewrichten. De American Academy of Pediatrics (AAP) beveelt neuromusculaire trainingsprogramma’s aan om het risico op ACL-letsel te verminderen, waarbij onderzoek wordt aangehaald dat het het risico van jonge vrouwen met wel 72 procent kan verlagen.
De AAP geeft een overzicht van de trainingsprogramma’s die zij aanbevelen voor coaches en schoolsportprogramma’s. Deze omvatten plyometrische en versterkende oefeningen.
Neuromusculaire trainingsprogramma’s
PEP-programma: een van de bekendere neuromusculaire trainingsprogramma’s, het programma Prevent Injury en Enhance Performance (algemeen bekend als het PEP-programma), is ontwikkeld door de Santa Monica Orthopedics and Sports Medicine Research Foundation. Het is beschikbaar als een gratis PDF-download en een video is beschikbaar voor een donatie. Het kan worden ingesteld op een veld met lijnen of kegels. Het programma duurt ongeveer 15-20 minuten om te voltooien en moet drie keer per week worden gedaan. Het omvat warming-up, stretching, versterking, plyometrics en sportspecifieke behendigheidsoefeningen.
KIPP voor coaches: dit is een gratis online instructie met dia’s en video’s van oefeningen voor jonge vrouwelijke atleten.
Het wordt gebruikt als een neuromusculaire opwarmingsroutine van 15 minuten met oefeningen voor versterking, plyometrie, balans, lenigheid en stretching. Het is ontwikkeld voor de openbare middelbare scholen in Chicago in 2006 door het Ann & Robert H. Lurie Kinderziekenhuis van het Chicago Institute for Sports Medicine.
