De manier waarop artsen hartaandoeningen diagnosticeren kan behoorlijk variëren, afhankelijk van het soort hartaandoening waar we het over hebben. Het is echter mogelijk om de algemene methode te schetsen die de meeste artsen gebruiken om een diagnose te stellen wanneer zij vermoeden dat u een hartaandoening heeft. Het ziet er als volgt uit:
- Neem eerst een zorgvuldige medische geschiedenis.
- Ten tweede voert u een gericht lichamelijk onderzoek uit.
- Bepaal ten slotte welke medische tests de diagnose waarschijnlijk zullen helpen voltooien.
Medische geschiedenis
"Het nemen van een medische geschiedenis" betekent gewoon dat uw arts u zal interviewen om te horen welke symptomen of medische klachten u hebt (indien aanwezig) en alle kenmerken ontkent die verband houden met deze symptomen die op hun oorzaken kunnen wijzen.
Afhankelijk van de symptomen die u beschrijft, kan uw arts u veel vragen stellen met betrekking tot die symptomen – wat hen lijkt te brengen, waardoor ze stoppen, hoe lang ze duren, wanneer ze zich hebben voorgedaan en alle andere bijbehorende omstandigheden. Voor bepaalde potentieel belangrijke hartsymptomen – pijn op de borst en syncope zijn twee goede voorbeelden – is het nemen van een zorgvuldige medische geschiedenis vaak de belangrijkste stap bij het stellen van de diagnose.
Lichamelijk onderzoek
Het hartonderzoek kan ook enkele belangrijke aanwijzingen geven over de aanwezigheid, afwezigheid of het soort cardiovasculair probleem van een persoon.
Hartritmestoornissen, hartklepaandoeningen, congestief hartfalen, aorta-aneurysma en orthostatisch tachycardiesyndroom (POTS), zijn slechts enkele van de soorten cardiovasculaire problemen waarvoor het lichamelijk onderzoek vaak zeer belangrijke aanwijzingen geeft, of zelfs bevestigt de diagnose.
Gespecialiseerde cardiovasculaire tests
Er is een breed scala aan geavanceerde tests ontwikkeld voor het diagnosticeren van hartproblemen. Hoewel gespecialiseerde cardiovasculaire tests vaak de ‘gouden standaard’ zijn voor het maken of bevestigen van een hartdiagnose, zijn ze over het algemeen het nuttigst wanneer uw arts al een zeer goed idee heeft – van het uitvoeren van een geschiedenis en lichamelijk onderzoek – tot wat de juiste diagnose is .
Deze tests kunnen duur, moeilijk uitvoerbaar, tijdrovend en in sommige gevallen invasief zijn. Daarom moeten diagnostische cardiovasculaire tests, waar mogelijk, gericht worden gebruikt om de vermoedelijke diagnose te bevestigen in plaats van alleen maar verschillende tests uit te voeren, op shotgun-wijze, om te zien wat er opduikt.
Met andere woorden, artsen moeten vertrouwen op de informatie die zij tijdens hun eerste klinische evaluatie verkrijgen om te beslissen wat in het bijzonder om te zoeken, welke test of tests het meest geschikt zijn om ernaar te zoeken, en indien meer dan één test nodig is, welke volgorde ze moeten worden uitgevoerd. Op deze manier kan uw arts, als u een hartprobleem heeft, het juiste antwoord zo snel mogelijk krijgen, zonder u bloot te stellen aan onnodige kosten of risico’s.
Het elektrocardiogram (ECG)
Het ECG registreert de elektrische activiteit van het hart en kan informatie over het hartritme en belangrijke aanwijzingen over structurele hartziekte die aanwezig is, onthullen (zoals een eerdere hartinfarct of ventriculaire hypertrofie.)
Het ECG wordt zo vaak uitgevoerd dat veel artsen het beschouwen als een routinematig onderdeel van een jaarlijks wellnessonderzoek.
Ambulante monitoring
Er zijn verschillende systemen beschikbaar waarmee een elektrocardiogram dagen of weken achter elkaar kan worden geregistreerd om het hartritme vast te leggen over een langere periode. Deze systemen stellen artsen in staat hartritmestoornissen te diagnosticeren die slechts zelden en sporadisch voorkomen
Echocardiogram of cardiale echografie
Het echocardiogramonderzoek is een niet-invasieve test waarbij geluidsgolven worden gebruikt om een beeld van het kloppende hart te construeren. is zeer nuttig voor het detecteren van de vergroting van hartkamers, hartklepaandoeningen en hartspierproblemen zoals verwijde cardiomyopathie of restrictieve cardiomyopathie.
Het is een relatief snelle studie om uit te voeren, is niet-invasief en vereist geen straling. Dit maakt het echocardiogram een bijna ideale screeningtool als structurele afwijkingen van het hart worden vermoed. Het is ook een test die na verloop van tijd herhaaldelijk kan worden uitgevoerd om de status van een hartprobleem te controleren.
Cardiale CT-scan
Een cardiale CT-scan maakt, net als bij elke CT-scan, gebruik van computergestuurde röntgenapparatuur om een beeld van het hart te maken. Deze techniek kan ook worden gebruikt om te zoeken naar calciumafzettingen in de kransslagaders, wat een aanwijzing is dat atherosclerose aanwezig is. De CT-scan gebruikt een aanzienlijke hoeveelheid straling, dus het moet alleen worden uitgevoerd als de informatie die het geeft zeer waarschijnlijk klinisch nuttig is.
Cardiale MRI-studie
De cardiale MRI-studie gebruikt magnetische velden om een beeld van het hart en de omliggende structuren te construeren. Deze test kan indrukwekkende anatomische details vertonen en kan onder bepaalde omstandigheden zeer nuttig zijn bij het diagnosticeren en karakteriseren van structurele hartziekten.
Stress testen
Hartstress testen heeft verschillende mogelijke toepassingen, maar wordt vooral gebruikt om te beoordelen of coronaire hartziekte hartischemie veroorzaakt die verantwoordelijk kan zijn voor angina, en zo ja, om de ernst van het probleem te helpen beoordelen.
Een stresstest wordt vaak gecombineerd met een thalliumscan, waarbij een kleine dosis radioactief materiaal wordt gebruikt om een beeld van het hart te produceren dat weergeeft of de hartspier de bloedstroom krijgt die het nodig heeft. Stresstesten kunnen ook erg nuttig zijn bij het monitoren van de effectiviteit van anti-anginale therapie.
Hartkatheterisatie
Bij deze invasieve test worden kleine katheters in de bloedvaten gebracht en in het hart en / of de kransslagaders geplaatst. Druk kan in het hart worden gemeten en kleurstof kan in bloedvaten en hartkamers worden geïnjecteerd om een bewegend röntgenbeeld van de bloedstroom te maken.
De katheterisatie-studie heeft veel potentiële toepassingen, maar wordt het meest gebruikt om de kransslagaders te visualiseren bij mensen met een bekende of vermoede coronaire hartziekte. Hartkatheterisatie wordt ook gebruikt om therapie toe te dienen, meestal door angioplastiek uit te voeren en stents te plaatsen bij mensen met arteriële blokkades.
Elektrofysiologieonderzoek
Dit is een andere vorm van hartkatheterisatie, maar in dit geval zijn de katheters geïsoleerde draden in plaats van holle buizen. Deze test wordt gebruikt om het elektrische systeem van het hart te bestuderen om de aanwezigheid of afwezigheid en het mechanisme van verschillende soorten hartritmestoornissen te bepalen. Deze techniek wordt ook gebruikt om ablatietherapie af te geven om verschillende soorten aritmieën te behandelen.
Tilt-tafelstudie
Een tilt-table-onderzoek wordt uitgevoerd door een persoon vast te binden aan een tafel met een treeplank en vervolgens de tafel rechtop te zetten. Bij bepaalde cardiovasculaire aandoeningen kan een rechtopgaande kanteling van 20 minuten of meer bepaalde vormen van cardiovasculaire instabiliteit reproduceren, vooral bij mensen waarvan wordt vermoed dat ze vasovagale syncope hebben. De tilt-studie kan helpen om de diagnose te bevestigen.
