Hip-osteonecrose, ook avasculaire necrose genoemd, is een probleem met de bloedtoevoer naar het bot van het heupgewricht. Deze aandoening treedt op wanneer er een onderbreking van de bloedtoevoer naar de kop van het femur is (de bal, van het heupgewricht met kogelscharnier). Het gebrek aan normale bloedtoevoer naar de botcellen veroorzaakt een afname in de afgifte van zuurstof en voedingsstoffen aan het bot en de botcellen sterven vervolgens af.
Wanneer de botcellen beschadigd zijn, is de sterkte van het bot sterk verminderd en is het bot vatbaar voor instorting.
Oorzaken
Niemand weet precies wat de oorzaak is van heuposteïnecrose. Wanneer heup-osteonecrose optreedt, valt het bot ineen en verliest het gewrichtsoppervlak, het kraakbeen, zijn ondersteuning. Omdat het kraakbeen de ondersteuning van het onderliggende bot verliest, wordt het gewrichtsoppervlak snel weggesleten en neemt artritis snel toe.
De meeste patiënten met heuposteïnecrose zijn geassocieerd met alcoholisme of steroïdengebruik. Andere risicofactoren voor het ontwikkelen van heuposteïnecrose zijn sikkelcelziekte, trauma aan de heup (dislocatie of fractuur), lupus en sommige genetische aandoeningen.
Symptomen
Heup-osteonecrose heeft meestal weinig waarschuwingssignalen. Patiënten klagen vaak over nieuwe heuppijn en moeite met lopen. Veel voorkomende symptomen van heup-osteonecrose zijn:
- Pijn in de lies
- Pijn met beweging van de heup
- Moeilijkheid om te lopen of slap te raken
De twee tests die het meest helpen bij het diagnosticeren en behandelen van heup-osteonecrose zijn röntgenfoto’s en MRI’s. De röntgenfoto kan volledig normaal zijn of kan ernstige schade aan het heupgewricht veroorzaken. Als de röntgenfoto normaal is, kan een MRI worden uitgevoerd om te zoeken naar vroege tekenen van heuposteïnecrose.
Vroege osteonecrose van de heup komt mogelijk niet op een routinematige röntgenfoto, maar moet altijd verschijnen op een MRI-test. Latere stadia van osteonecrose zullen gemakkelijk zichtbaar zijn op een röntgenfoto en MRI’s zijn niet noodzakelijk en zijn meestal niet nuttig. Helaas, vaak tegen de tijd dat heup-osteonecrose zichtbaar is op röntgenfoto’s, zijn de enige chirurgische behandelingen die mogelijk beschikbaar zijn vervangingsprocedures.
Andere aandoeningen die soortgelijke symptomen kunnen hebben zijn osteoarthritis van de heup, voorbijgaande osteoporose van de heup en rugklachten.
Behandeling
Behandeling van heuposteïnecrose is moeilijk, omdat het probleem zich ondanks interventie snel ontwikkelt. In de vroege stadia van heup-osteonecrose kunnen krukken en ontstekingsremmende medicijnen van pas komen.
Chirurgische opties in de vroege stadia van heuposteïnecrose omvatten heupdecompressie en bottransplantatie. Heupdecompressie wordt gedaan om verhoogde druk in de heupkop te verlichten die kan bijdragen aan het ontbreken van een normale doorbloeding. Een heupdecompressie wordt uitgevoerd met de patiënt in slaap in de operatiekamer. Kleine gaten worden geboord in het gebied van heuposteecrose om de druk in de dijbeenkop te verlichten.
Een gevasculariseerd bottransplantaat verplaatst gezond bot van het onderbeen (samen met de bloedvaten die aan het bot zijn bevestigd) en plaatst dit in het gebied van heuposteïnecrose.
Het doel van deze operatie is om een normale bloedtoevoer naar de aangedane heup te bewerkstelligen. Chirurgen hebben ook geëxperimenteerd met andere soorten transplantaten (waaronder kadaverbot en synthetische transplantaten) om de genezing van het bot in de heupkop te stimuleren. Deze procedures worden alleen uitgevoerd in de vroege stadia van heupartonecrose; Als het kraakbeen al is ingestort, zijn deze chirurgische ingrepen waarschijnlijk niet effectief.
De meest voorkomende chirurgische behandeling van heuposteïnecrose is totale heupprothese. Als er schade is aan het kraakbeen van het gewricht, is heupvervanging waarschijnlijk de beste optie. Terwijl heupvervanging goed werkt, zullen de vervangingen na verloop van tijd verslijten.
Dit vormt een aanzienlijk probleem bij jonge patiënten met de diagnose van heuposteïnecrose. Een andere optie voor jongere patiënten is heupresurfacing-chirurgie. Deze procedure lijkt op een standaard heupprothese, maar verwijdert minder normaal bot.
