Tandheelkundige zorg is vaak een vergeten onderdeel van een gezonde levensstijl. Voor de seropositieve persoon is regelmatige tandheelkundige zorg niet alleen belangrijk voor het behoud van een goede mondgezondheid, maar ook voor de bescherming van uw hele lichaam tegen ziekten, waaronder die van het hart, de longen en de hersenen.
Voor sommigen zijn er ook zorgen over de veiligheid van tandheelkundige procedures bij het verspreiden of verkrijgen van HIV.
Zijn deze zorgen echt en is er iets dat u zou moeten doen om infectie te voorkomen?
Doelen van tandheelkundige gezondheid bij hiv
Te veel mensen beschouwen hun tandheelkundige gezondheid als vanzelfsprekend, totdat ze kiespijn of pijn krijgen die hun dagelijks leven verstoort. Hoewel dit geldt voor mensen in het algemeen, lopen personen met een verzwakt immuunsysteem een verhoogd risico. Zweren, tandvleesaandoeningen en tandbederf zijn allemaal aandoeningen die ernstige ziekten kunnen veroorzaken als ze zich vanuit de mond verspreiden en zich door het hele lichaam verspreiden.
Omgekeerd zijn mondziekten vaak de eerste tekenen van een ernstiger HIV-gerelateerde infectie en dienen ze vaak als een voorspeller voor het voortschrijden van de ziekte. Enkele van de meer algemene mondinfecties zijn:
- Candidiasis (spruw), wat vaak het eerste teken is van een HIV-infectie en een infectie in een later stadium die kan worden geclassificeerd als een AIDS-definiërende aandoening wanneer deze zich door het hele lichaam verspreidt.
- Herpes simplex (HSV), wat gebruikelijk is bij zowel met hiv geïnfecteerde als niet-geïnfecteerde personen, maar kan ook worden geclassificeerd als een door de AID gedefinieerde aandoening die langer dan een maand duurt of in de longen, bronchiën of slokdarm aanwezig is.
- Mondelinge harige leukoplakie (OHL), die voorspellend kan zijn voor het voortschrijden van de ziekte bij mensen met onbehandelde HIV-infectie.
- Bacteriële parodontale aandoeningen, waarvan sommige (zoals necrotiserende ulceratieve parodontitis) samenhangen met een voortschrijdende immuuninstorting.
Het identificeren van mondgezondheidsproblemen laat vroegtijdige behandeling toe voordat de problemen zich ontwikkelen tot andere, meer ernstige complicaties.
Hoe veilig zijn tandheelkundige procedures?
Tandheelkunde werd vroeg in de aidsepidemie gedemoniseerd toen werd gesuggereerd dat het virus via besmette tandheelkundige apparatuur kon worden verspreid. Dergelijke claims werden ingediend in het publieke bewustzijn in januari 1990 toen een vrouw uit Pennsylvania, Kimberly Bergalis genaamd, beweerde dat ze besmet was met HIV nadat ze twee kiezen hadden verwijderd door tandarts Dr. David Acer in december 1987.
De zaak blijft op zijn best controversieel, met vroege onderzoeken die enkele genetische overeenkomsten in de virussen van vijf voormalige Acer-patiënten die ook hiv vertoonden. Er blijven echter twijfels bestaan, aangezien de tijd tussen de vermeende blootstelling en de ontwikkeling van AIDS ongelooflijk kort was (minder dan een procent van de mensen die in deze periode AIDS kregen). Bovendien heeft Bergalis seksueel overdraagbare aandoeningen die zij had vóór het indienen van haar claims niet gemeld.
Evenzo werd Tulsa-tandarts Scott Harrington in 2013 beschuldigd van niet-steriele praktijken waarvan sommigen vreesden dat maar liefst 7.000 van zijn patiënten het risico lopen op HIV en hepatitis.
De daaropvolgende mediastorm herstelde angsten over het risico van hiv in tandartspraktijken, die alleen ontstoken waren toen uit sommige rapporten bleek dat 89 van de patiënten van Harrington hepatitis C hadden gekregen, 5 hepatitis B hadden gekregen en 4 positief voor hiv.
In feite bevestigde genetisch testen van patiëntspecimens dat slechts één geval van patiënt-naar-patiënt overdracht van hepatitis C-virus had plaatsgevonden als gevolg van de onsmakelijke praktijken van Harrington. (Hepatitis C is een besmettelijke, door bloed overgedragen infectie die voornamelijk wordt geassocieerd met gedeelde blootstelling van de naald.)
Hoewel dit niet suggereert dat er geen risico is op overdracht van HIV, worden tandheelkundige procedures over het algemeen beschouwd als van laag tot verwaarloosbaar risico.
In feite is de kans groter dat een kaakchirurg wordt besmet door een HIV-positieve patiënt dan andersom.
In sommige landen zijn er zelfs wetten die patiënten criminaliseren die hun HIV-status niet bekendmaken. Hoewel dergelijke wetten als verouderd worden beschouwd, wijzen ze wel op middelen waarmee zowel patiënten als artsen infectierisico’s kunnen verminderen, waaronder:
- Iemand die gelooft dat hij tijdens een orale ingreep aan HIV is blootgesteld als gevolg van bloeduitwisseling, kan ervoor kiezen om HIV-profylaxe voor voortijdige blootstelling (PEP) te nemen, een 28-daagse kuur met antiretrovirale geneesmiddelen die de kans op infectie kan verkleinen. PEP-procedures zijn ook beschikbaar voor gezondheidswerkers.
- Hiv-positieve mensen kunnen hun infectiviteit verminderen door het virus volledig te onderdrukken door antiretrovirale combinatietherapie te gebruiken.
- Wegwerpbare tandheelkundige hulpstukken en strikte naleving van sterilisatiemethoden kunnen het risico verder verminderen.
Onderhoud van uw gebitgezondheid
Regelmatige bezoeken aan de tandarts zijn een belangrijk onderdeel van het behoud van een optimale gebitgezondheid. Maar zelfs als u geen reguliere tandartsbezoeken kunt betalen, zijn er dingen die u thuis kunt doen om een gezond gebit te behouden, waaronder:
- Borstel regelmatig en op de juiste manier minstens tweemaal per dag met een handmatige of elektrische tandenborstel. Zorg ervoor dat de borstelharen van uw tandenborstel zacht zijn om trauma aan het tandvleesweefsel te voorkomen. En vergeet niet om ook je tong zachtjes te poetsen.
- Flossen regelmatig en correct verwijderen van tandplak die zich ophoopt tussen de tanden en voorkomt de ontwikkeling van ontstoken tandvlees, gaatjes en zweren …
- Antimicrobiële mondspoelingen kunnen extra bescherming bieden tegen bacteriën en bacteriële infecties. Het is echter belangrijk om op te merken dat mondspoeling niet in de plaats komt van poetsen en flossen, maar eerder de algemene goede mondhygiëne ondersteunt.
