Mensen met de auto-immuunziekte van schildklierkanker van Hashimoto ondervinden vaak aanzienlijke vermoeidheid en lichamelijke pijnen. Hoewel deze symptomen vaak voorkomen bij Hashimoto, kunnen ze ook markers zijn van andere ziekten, zoals het chronisch vermoeidheidssyndroom of fibromyalgie.
Laten we deze drie aandoeningen nader bekijken, inclusief hoe hun symptomen elkaar overlappen, en zelfs hoe hun onderliggende oorzaak gerelateerd kan zijn.
Symptomen
Chronisch vermoeidheidssyndroom
Het primaire symptoom van het chronisch vermoeidheidssyndroom is niet aflatende uitputting, zo erg zelfs dat zelfs de kleinste lichamelijke inspanning een persoon dagenlang in bed kan leggen (dit is de reden waarom dit syndroom ook systemische inspanningintolerantieziekte wordt genoemd).
Andere symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom zijn denk- en geheugenproblemen, slaapstoornissen, gewrichtspijnen en pijnlijke lymfeklieren, vooral in de nek en onderarm.
Fibromyalgie
Terwijl vermoeidheid vaak voorkomt bij fibromyalgie, is de primaire klacht een gegeneraliseerde musculoskeletale pijn. Andere symptomen zijn cognitieve stoornissen, depressie en / of angst, hoofdpijn en paresthesieën.
Hashimoto’s
Met Hashimoto’s slaagt de schildklier er niet in om voldoende schildklierhormoon te produceren om de stofwisseling te reguleren.
Symptomen van een traag werkende schildklier omvatten meestal vermoeidheid en spier- en gewrichtspijn, evenals een of meer andere symptomen zoals:
- Overmatige gewichtstoename
- Haaruitval of verlies
- Droge en ruwe huid
- Constipatie
- Zwelling en vochtretentie
- Depressieve stemming
- Onregelmatige menstruatie
Diagnose
Chronisch vermoeidheidssyndroom
Voor chronisch vermoeidheidssyndroom is er geen officiële bloed- of beeldvormingsonderzoek om een definitieve diagnose te stellen. In plaats daarvan sluiten artsen typisch andere onderliggende ziekten uit voordat ze een diagnose stellen van het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Met andere woorden, het is een diagnose van uitsluiting, wanneer andere "testbare" aandoeningen, zoals schildklierziekte of infectie, zijn uitgesloten.
Fibromyalgie
De diagnose fibromyalgie vereist een grondig onderzoek naar het "gevoelige punt", wat betekent dat er op specifieke spieren moet worden gedrukt, zoals het bovenste buitenste deel van de bil. Net als bij het chronisch vermoeidheidssyndroom, moeten andere medische aandoeningen, zoals schildklieraandoeningen of inflammatoire spieraandoeningen, eerst worden uitgesloten.
Hashimoto’s
In tegenstelling tot chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie, is de diagnose van Hashimoto’s meestal eenvoudiger. Dit komt omdat gevoelige bloedonderzoeken, zoals het schildklierfunctiepaneel en schildklierantistoffen, kunnen worden gebruikt.
Toch, ondanks het feit dat concrete medische tests bestaan om schildklierproblemen te diagnosticeren, treedt er nog steeds een verkeerde diagnose op. Hashimoto’s kunnen bijvoorbeeld verkeerd worden gediagnosticeerd als depressie, stress of "vrouwelijke" hormonale problemen zoals premenstrueel syndroom, post-partum depressie of menopauze symptomen.
Deze zelfde verkeerde diagnoses kunnen worden toegepast op degenen die echt chronisch vermoeidheidssyndroom of fibromyalgie hebben.
Een andere fout die kan optreden, is wanneer een persoon meer dan één aandoening heeft. Het is bijvoorbeeld niet ongewoon dat chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie gelijktijdig voorkomen.
Volgens een oudere studie voldoet ongeveer 70 procent van de mensen met fibromyalgie aan de criteria voor chronisch vermoeidheidssyndroom.
Het is ook mogelijk dat fibromyalgie en Hashimoto’s gelijktijdig voorkomen. In dit voorbeeld, omdat spierpijn een onderdeel van Hashimoto’s kan zijn, is het redelijk om de traag werkende schildklier van een persoon te behandelen en dan te kijken of hun pijn verbetert. Als andere schildklier symptomen verbeteren, maar de pijnen blijven bestaan, moet een alternatieve diagnose voor die pijnen (zoals fibromyalgie) worden overwogen.
Oorzaak
Totdat definitief onderzoek is afgerond naar het chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie en Hashimoto’s, zijn er veel hypothesen over de oorzaak van deze ziekten.
Sommige medische onderzoekers zijn van mening dat een virus (zoals het Epstein-Barr-virus) de kern van deze ziekten vormt, met name het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Andere onderzoekers geloven dat bacteriële infecties, stress, een ongeluk (zoals een auto-ongeluk) of een ander trauma het immuunsysteem chronisch kunnen activeren. Het immuunsysteem, dat gewoonlijk weer normaal wordt na succesvolle bestrijding van een infectie, blijft dan in een hyperactieve toestand.
Anderen hebben gesuggereerd dat de ontwikkeling van één auto-immuunziekte, zoals reumatoïde artritis of lupus, het begin van chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie of Hashimoto’s kan versnellen. Toch geloven andere experts dat een hormonale kwestie, zoals een laag cortisolniveau, een rol kan spelen, vooral bij de ontwikkeling van chronisch vermoeidheidssyndroom.
Ten slotte zijn bepaalde deskundigen op zoek naar auto-immuunziekten van de schildklier zelf als misschien de onderliggende oorzaak van sommige chronische vermoeidheidssyndromen en fibromyalgiesymptomen, of misschien de oorzaak van de ziekten zelf.
Een heel woord
Als u zich zorgen maakt over het chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie of over Hashimoto (of meer dan één), raadpleeg dan een arts voor een goede evaluatie en diagnose.
Bovendien, als u de diagnose van één van deze aandoeningen hebt en last blijft hebben van verlammende symptomen, zoals vermoeidheid of pijn, moet u dit opnieuw bezoeken met uw arts.
Blijf op het einde veerkrachtig in uw gezondheidszorg en probeer ook geduldig te zijn. Vaak moet het "gezondheids" -verhaal van een persoon zich over meer dan één artsenbezoek ontvouwen.
