Een overzicht van loodvergiftiging

Loodvergiftiging is de opeenhoping van lood in het lichaam die zich meestal in de loop van maanden of jaren ontwikkelt. Hoewel loodvergiftiging gebruikelijk is in de ontwikkelingslanden, waar het jaarlijks meer dan 800.000 sterfgevallen veroorzaakt, kan het ook Amerikaanse huishoudens treffen (zoals blijkt uit de crisis in 2016 in Flint, Michigan, waar meer dan 100.000 mensen werden blootgesteld aan loodwater) .

Lood is een natuurlijk metaal zonder voordeel voor het lichaam. Toxische blootstelling kan de hersenen en andere vitale organen beïnvloeden, waardoor neurologische en gedragsveranderingen, gastro-intestinale aandoeningen, nierstoornissen en ontwikkelingsachterstanden kunnen optreden. Op zeer hoge niveaus kan het dodelijk zijn.

Loodvergiftiging kan worden gediagnosticeerd met bloed- en beeldvormende testen. Als de loodconcentraties hoog zijn, kan de behandeling het gebruik van chelaatgeneesmiddelen omvatten die zich binden aan lood, zodat het uit het lichaam kan worden geëlimineerd.

Symptomen

Hoewel loodvergiftiging bijna elk orgaan van het lichaam kan verwonden, zijn de hersenen en het maag-darmkanaal meestal de eerste tekenen van ziekte.

De symptomen van loodvergiftiging zijn vaak subtiel en moeilijk te herkennen. Bij sommige mensen zijn er mogelijk geen symptomen. De meest voorkomende bijwerkingen zijn:

• Prikkelbaarheid
• Vermoeidheid
• Hoofdpijn
• concentratieverlies
• Tekortkomingen in kortetermijngeheugen
• Duizeligheid en verlies van coördinatie

• Ongebruikelijke smaak in de mond
• Een blauwe lijn langs het tandvlees (ook bekend als de Burton-lijn)
• Tintelingen of gevoelloze sensaties (neuropathie)
• Buikpijn
• Verminderde eetlust
• Misselijkheid en braken
• Diarree of obstipatie
• Onduidelijke spraak

In tegenstelling tot volwassenen kunnen kinderen extreme gedragsveranderingen vertonen (inclusief hyperactiviteit, apathie en agressiviteit) en zullen ze vaak ontwikkelingsachterstand krijgen achter andere kinderen van dezelfde leeftijd.

Permanente intellectuele achterstand kan zich soms voordoen.

Complicaties van loodvergiftiging kunnen nierschade, hypertensie, gehoorverlies, cataract, mannelijke onvruchtbaarheid, miskraam en vroeggeboorte omvatten. Als de loodniveaus stijgen tot meer dan 100 μg / dL, kan hersenontsteking (encefalopathie) optreden, met als gevolg aanvallen, coma en zelfs de dood.

Oorzaken

Loodvergiftiging in de VS is aan het afnemen sinds het in 1978 voor het eerst werd verboden uit verf en benzine. Sindsdien zijn andere wetten vastgesteld om het loodgehalte in sanitair, industriële oplosmiddelen en gewone huishoudelijke goederen te verminderen.

Desondanks vindt loodvergiftiging in de Verenigde Staten nog steeds plaats. Kinderen lopen een bijzonder hoog risico, onder meer vanwege hun kleine lichaamsmassa en relatieve mate van blootstelling. Ze hebben ook de neiging om lood gemakkelijker te absorberen in hersenweefsels en vertonen hand-tot-mondgedrag dat de blootstelling bevordert.

Andere typische oorzaken van blootstelling aan lood zijn onder andere:

• Water, voornamelijk als gevolg van oudere loden leidingen en het gebruik van loodsoldeer
• Bodem dat is verontreinigd met gelakte verf of benzine
• Beroepsmatige blootstelling in mijnen, smeltingsinstallaties of productiefaciliteiten waar lood aanwezig is betrokken
• geïmporteerd aardewerk en keramiek voor serviesgoed
• gelode kristallen gebruikt voor gedecanteerde vloeistoffen of voedselopslag

• ayurvedische en volksmedicijnen, waarvan sommige lood bevatten voor "genezende" voordelen en andere tijdens de vervaardiging
• geïmporteerd speelgoed, cosmetica, snoep en huishoudproducten vervaardigd in landen zonder loodbeperkingen

Loodvergiftiging kan ook optreden tijdens de zwangerschap, veroorzaakt doordat voorbijgaande botverliesuitspoeling leidt tot het systeem en de ongeboren baby blootstelt aan hoge niveaus van toxiciteit.

Diagnose

Loodtoxiciteit kan worden gediagnosticeerd door een verscheidenheid aan laboratorium- en beeldvormende testen. De hoofdtest, het bloedloodniveau (BLL) genoemd, kan ons vertellen hoeveel lood er in uw bloed zit.

In een ideale situatie mag er geen lood zijn, maar zelfs lage niveaus kunnen als aanvaardbaar worden beschouwd.

De bloedloodconcentratie wordt gemeten in termen van microgram (μg) per deciliter (dL) bloed. Het huidige acceptabele bereik is:

• Minder dan 5 μg / dL voor kinderen
• Minder dan 25 μg / dL voor volwassenen

Terwijl de BLL een duidelijk beeld van uw huidige status kan geven, kan deze ons niet vertellen welk cumulatief effect lood op uw lichaam heeft gehad. Hiervoor kan de arts niet-invasieve röntgenfluorescentie (XRF) bestellen, in wezen een hoogenergetische vorm van röntgenonderzoek die kan beoordelen hoeveel lood er in uw botten is en waar calcificatiegebieden ontstaan ​​die indicatief zijn voor langdurige blootstelling .

Andere tests kunnen bestaan ​​uit onderzoek van de bloedfilm om te zoeken naar veranderingen in de rode bloedcellen en erythrocyt protoporfyrine (EP), wat ons een idee kan geven hoe lang de blootstelling heeft plaatsgevonden.

Behandeling

Deze hoofdvorm van behandeling voor loodvergiftiging wordt chelatietherapie genoemd. Het betreft het gebruik van chelaatvormers die actief binden aan lood en een niet-toxische verbinding vormen die gemakkelijk in de urine kan worden uitgescheiden.

Chelatietherapie is geïndiceerd bij mensen met ernstige loodvergiftiging of tekenen van encefalopathie. Het kan ook worden overwogen voor iedereen wiens BLL hoger is dan 25 μg / dL. Chelatietherapie heeft minder waarde in chronische gevallen onder deze waarde.

De therapie kan oraal of intraveneus worden toegediend. De meest voorgeschreven middelen zijn:

• Oliebalans (dimercaprol)
• Calciumdinatrium
• Chemet (dimercaptobarnsteenzuur)
• D-penicillamine
• EDTA (ethyleendiamine tetra-azijnzuur)

Bijwerkingen kunnen zijn hoofdpijn, koorts, koude rillingen, misselijkheid, braken, diarree, kortademig, onregelmatige hartslag en benauwdheid op de borst. In zeldzame gevallen is bekend dat epileptische aanvallen, respiratoire insufficiëntie, nierfalen of leverschade optreden.

Een woord van heel dichtbij

Loodvergiftiging kan eng zijn, omdat je niet altijd kunt zien of jij of je kind is blootgesteld. Er zijn manieren om uw huis te testen als u zich zorgen maakt, inclusief testsets voor thuis die beschikbaar zijn voor tussen $ 10 en $ 30 bij hardware-winkels.

Beter nog, als u in een oud huis woont dat niet is gerenoveerd, kunt u een risicobeoordelaar inhuren die is gecertificeerd door de staat of de Environmental Protection Agency (EPA).

In de tussentijd om het risico van uw gezin verder te verkleinen:

• Zorg ervoor dat iedereen vaak zijn handen wast.
• Leer kinderen hun handen of vingers niet in hun mond te steken.
• Geef iedereen dagelijks een supplement van ijzer en calcium.
• Regelmatig stofzuigen en dweilen.
• Kinderen ontmoedigen om in de grond rond het huis te spelen als de verf aan de buitenkant kapot of verslechterd is.
• Plaats een deurmat binnen en buiten de ingangen van uw huis.
• Moedig iedereen aan om zijn schoenen te verwijderen voordat hij naar binnen gaat.
• Als u in een fabriek of fabriek werkt waar het risico bestaat op blootstelling aan lood, douchen en uw kleding verwisselen voordat u naar huis gaat.