Botkanker is een vorm van maligniteit die zowel kinderen als volwassenen kan treffen en zich kan ontwikkelen in elk bot in uw lichaam, hoewel de lange botten van de armen en benen het meest voorkomen. Kanker kan ook worden verspreid van een andere locatie naar het bot, bekend als secundaire botkanker, maar dit wordt niet beschouwd als feitelijke botkanker omdat het niet afkomstig is van de botten.
Botkanker is zeldzaam, goed voor slechts 1 procent van alle soorten kanker en niet-kankerachtige bottumoren komen veel vaker voor dan kanker. Chirurgie is vaak de eerste behandeling, maar bestraling en / of chemotherapie kan ook worden gebruikt.
Typen
Er zijn verschillende soorten primaire botkanker, wat betekent dat kanker is ontstaan in het bot, waaronder:
- Osteosarcoom begint in de botcellen en komt het vaakst voor in de armen, benen en bekken
- Chondrosarcoom begint in het kraakbeen en tast vooral het bekken aan , benen en armen
- Ewing’s sarcoom, vaak te zien in de borstwand, bekken, armen en benen
- Kwaadaardig fibreus histiocytoom, dat begint in zacht weefsel, maar kan voorkomen in botten, met name de armen en benen
- Fibrosarcoma-chordoom, dat ook begint in zacht weefsel, maar kan in de armen, benen of kaak beginnen
- Reuscellen bottumoren zijn meestal goedaardig (niet kanker), maar de kwaadaardige vorm kan de benen beïnvloeden, vooral bij de knieën
- Chordoom wordt meestal gezien in de wervelkolom en basis van de schedel
Osteosarcoom, chondrosarcoom en Ewing’s sarcoom zijn de meest voorkomende soorten botkanker.
Secundaire botkanker komt veel vaker voor dan primaire botkanker, maar het wordt niet beschouwd als botkanker, aangezien de kanker zich van een andere locatie tot op het bot heeft verspreid.
Als secundaire botkanker wordt gediagnosticeerd, verwijzen we in het algemeen naar de kanker op de plaats van herkomst in plaats van het orgaan dat het heeft aangetast. Een botkanker die wordt veroorzaakt door een borstkanker die zich heeft verspreid (uitgezaaid) zou bijvoorbeeld geen botkanker worden genoemd, maar eerder ‘borstkanker metastatisch voor de botten’.
Secundaire botkanker wordt als ernstig beschouwd en geclassificeerd als stadium 4 (gemetastaseerde) ziekte, omdat het van nature meerdere organen omvat.
Symptomen
De symptomen van botkanker variëren van persoon tot persoon, maar pijn in het bot dat wordt aangetast, is veruit het meest voorkomende teken. Botkanker komt het vaakst voor in de lange botten van het lichaam, zoals die in uw armen en benen.
Andere symptomen kunnen zijn:
- Tederheid of zwelling rond het getroffen gebied
- Breuken als gevolg van botverzwakking
- Vermoeidheid
- Bloedarmoede
- Koorts
- Onbedoeld gewichtsverlies
Oorzaken
Hoewel de exacte oorzaken van de meeste botkankers onbekend zijn, weten we sommige van de risicofactoren geassocieerd met de ziekte.
Erfelijke aandoeningen
Een klein aantal botkankers wordt veroorzaakt door erfelijke aandoeningen die niet alleen het risico op botkanker verhogen, maar ook andere vormen van kanker. Deze omvatten:
- Meerdere exostoses, een genetische aandoening die botten op de botten veroorzaakt en het risico op het ontwikkelen van chondrosarcoom verhoogt.
- Rothmund-Thomson-syndroom, een genetische aandoening die wordt gekenmerkt door huiduitslag, dun haar, misvormde botten en een verhoogd risico op het ontwikkelen van kanker, met name osteosarcoom.
- Retinoblastoom, een erfelijke vorm van kanker die uw retina beïnvloedt en kan leiden tot de vorming van kanker in zacht weefsel of bot.
- Li-Fraumeni-syndroom, een genetische stoornis die u vatbaar maakt voor bepaalde soorten kanker, waaronder botkanker.
- De botziekte van Paget, een aandoening die oudere volwassenen treft en het bot geleidelijk afbreekt, kan leiden tot botkanker, meestal osteosarcoom, bij 1 procent van de mensen met de ziekte.
Andere factoren
Er zijn andere factoren die uw risico op het ontwikkelen van botkanker verhogen, waaronder:
- Eerdere bestralingstherapie, vooral als deze tijdens de kindertijd wordt gegeven. Een typische röntgenfoto wordt niet als gevaarlijk beschouwd, maar hogere doses (meestal meer dan 60 Gy) kunnen ook uw risico verhogen. Dit gebeurt meestal bij een kind dat wordt behandeld voor een andere vorm van kanker die een kuur met bestraling krijgt.
- Blootstelling aan radioactieve materialen zoals radium en strontium kan botkanker veroorzaken, omdat deze stoffen zich ophopen in uw botten.
- Als u beenmergtransplantatie heeft, loopt u mogelijk meer risico osteosarcoom te ontwikkelen.
Diagnose
Als uw symptomen samen met de bevindingen van een lichamelijk onderzoek wijzen op de aanwezigheid van botkanker, zal uw arts enkele aanvullende tests uitvoeren.
Beeldvormingstests zoals röntgenstralen, magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en computertomografie (CT-scans) kunnen helpen bij het vaststellen van botafwijkingen die niet met het blote oog worden waargenomen. Een andere gespecialiseerde imaging tool genaamd een botscan stelt artsen in staat om de metabole activiteit van het bot te zien. Door dit te doen, kunnen ze nieuwe groei detecteren of waar de botstof mogelijk is afgebroken.
Uiteindelijk zal een biopsie van botten het definitieve bewijs leveren voor botkanker. De biopsie omvat de verwijdering van een kleine hoeveelheid botweefsel dat onder een microscoop moet worden onderzocht. Het duurt meestal minder dan een uur en kan worden gedaan als een poliklinische chirurgische ingreep.
Het uitvoeren van een biopsie op iemand met botkanker kan lastig zijn, omdat het risico bestaat dat de kanker van de plaats van herkomst wordt verspreid. Het vereist een ervaren chirurg die zeer ervaren is in het behandelen van patiënten met botkanker.
Als kanker wordt ontdekt, wordt het vervolgens beoordeeld en opgevoerd door een patholoog. Classificaties voor indeling en indeling variëren op basis van het type botkanker. Idealiter zal de patholoog die het monster onderzoekt, ervaring hebben met het diagnosticeren van botkanker.
Behandeling
De sleutel tot een succesvolle behandeling is het hebben van een medisch team dat ervaring heeft met primaire botkanker. Uw team kan medische oncologen, radiotherapeuten, radiologen, chirurgische oncologen, orthopedische oncologen en gespecialiseerde pathologen omvatten.
Er zijn drie standaard behandelingsvormen voor primaire botkanker: chirurgie, bestralingstherapie en chemotherapie. Vaak is meer dan één vorm van behandeling nodig.
- Chirurgie: Dit is de meest voorkomende behandeling voor botkanker. Chirurgische behandeling voor niet-gemetastaseerde botkanker omvat de verwijdering van kankerachtig botweefsel en een kleine marge gezond weefsel eromheen. Straling of chemotherapie kan daarna worden uitgevoerd om de resterende cellen op te ruimen.
- Stralingstherapie: Hoge stralingsdoses worden gebruikt om tumoren te verkleinen of kankercellen te elimineren na een procedure. Het kan ook worden gebruikt voor palliatieve doeleinden om pijn te verminderen. Hoewel bestralingstherapie de nabijgelegen gezonde cellen kan beschadigen, hebben deze cellen de neiging veerkrachtiger te zijn dan kanker en meestal kunnen ze volledig herstellen.
- Chemotherapie: Deze geneesmiddelen werken door snel vermenigvuldigende cellen te doden, waaronder zowel kankercellen als gezonde cellen die snel repliceren, zoals haarzakjes, beenmerg en cellen aan de binnenkant van het maagdarmkanaal. Als zodanig kan chemotherapie aanzienlijke bijwerkingen hebben.
Omgaan
Omgaan met botkanker betekent leren leren zich aan te passen aan uw diagnose. Vraag om hulp als je het nodig hebt. Praat met een vertrouwde vriend of een vertrouwenspersoon over hoe je je voelt. Maak tijd voor jezelf om te ontspannen en tot rust te komen, en houd open communicatie met je medische team zodat je weet wat je van je behandelingen kunt verwachten.
De American Cancer Society heeft een breed scala aan hulpmiddelen om u te helpen begrijpen wat er gaande is, en het National Cancer Institute heeft middelen om u te helpen bij het omgaan met en overleven.
Een woord van heel dichtbij
Als u of een geliefde de diagnose botkanker heeft gekregen, is het normaal dat u zich overweldigd en bang voelt. Reik naar familie en vrienden. Praten met anderen die er zijn geweest, via sociale media of in steungroepen georganiseerd door je kliniek of buurthuis, kan enorm helpen.
Neem het één dag per keer en probeer zoveel mogelijk te leren over uw ziekte. Door dit te doen, kunt u een pleitbezorger voor uw eigen zorg worden. Dit zal u niet alleen helpen beter om te gaan, het kan u een sterker gevoel van controle en zelfbeschikking geven in een proces dat vaak overweldigd kan worden door specialisten.
