Bepaalde medicaties die worden gebruikt om epileptische aanvallen te beheersen, kunnen een orale aandoening veroorzaken die bekend staat als gingivale vergroting of gingivale overgroei, waardoor het risico op parodontitis, tandbederf en orale infecties toeneemt. Volgens de Epilepsy Foundation hebben 3 miljoen Amerikanen een vorm van epilepsie of epilepsie waarbij elk jaar 200.000 nieuwe gevallen worden gediagnosticeerd.
Gingivale begroeiing en vergroting buiten uw controle
Dilantin (fenytoïne) is een anti-epilepticum of anticonvulsivum dat wordt gebruikt om aanvallen bij bepaalde soorten epilepsie onder controle te houden. Het wordt ook gebruikt om aanvallen tijdens of na de operatie te voorkomen. Zoals met de meeste medicijnen, zijn er bijwerkingen geassocieerd met het gebruik van Fenytoïne.
Beschouwd als een veelvoorkomende bijwerking in verband met het gebruik van Dilantin, beginnen tekenen van gingivale overgroei en vergroting gewoonlijk één tot drie maanden na de introductie van het medicijn te verschijnen en hebben de neiging om alleen het tandvlees te omvatten dat stevig aan de tanden en het bot is bevestigd; bekend als aangehechte gingiva. Patiënten met tandvleesovergroei kunnen het volgende ervaren:
- Vergroting van de interdentale papilla, vooral aan de voorkant of voorkant van de mond
- Naarmate het weefsel begint te vergroten, kan het meer fibrotisch of dicht worden
- Ontsteking in gebieden met vergroot weefsel kan beginnen onderbreking van spraak, eten en esthetiek
- Pijnlijke plekken in de mond, bloedend tandvlees, beweging van de tanden en veranderingen in de occlusie of hoe de tanden bij elkaar bijten, zijn normaal
- Een vergroot tandvleesweefsel kan de kroon van de tand beginnen op te dringen. Dit zorgt ervoor dat de patiënt moeite heeft de tanden grondig te poetsen en flossen
- Tandveroudering en parodontale aandoeningen kunnen meer voorkomen door de interferentie van het buitensporige tandvlees
Behandeling
Patiënten die een met geneesmiddel geassocieerde vergroting van het tandvlees hebben, worden behandeld volgens de omvang van de overgroei van weefsel. Uw tandarts kan behandelingen aanbevelen, zoals:
- Regelmatig geplande hygiëneafspraken, zo vaak als elke drie maanden, om zeker te zijn van een grondige verwijdering van tandplak en tandsteen in een gebied dat ontoegankelijk is met een tandenborstel en floss
- Mondspoeling bestaande uit .12% chloorhexidine kan wordt voorgeschreven als hulpmiddel bij het verminderen van de vergroting van het weefsel
- De door de patiënt gebruikte poetstechniek kan door de tandarts worden aangepast om het tandvlees enigszins te laten verdwijnen uit de tandenborstel.
- Chirurgische verwijdering van het overmatige weefsel dat bekend staat als een gingivectomie kan naar goeddunken van de tandarts worden uitgevoerd
- Schimmeldodende medicatie en bepaalde antibiotica kunnen worden voorgeschreven afhankelijk van de ernst van de overgroei
- Veranderingen in medicatie kunnen door de arts worden gesuggereerd, hoewel dit mogelijk niet voor alle patiënten is en afhankelijk is van de individuele situatie van elke patiënt.
Patiënten met gingivale uitbreiding secundair aan medicatie zullen naar alle waarschijnlijkheid verwezen worden naar een parodontoloog; een tandarts die is gespecialiseerd in het diagnosticeren, voorkomen en behandelen van tandvleesaandoeningen.
Uw beste verdediging
Hoewel patiënten mogelijk niet in staat zijn om de overgroei van hun tandvlees direct te beheersen, is de beste manier om ongemakkelijke neveneffecten te elimineren, aandacht te schenken aan het verwijderen van tandplak. Het is misschien verstandig om na elke maaltijd te denken aan poetsen en flossen en om onnodige suikers en koolhydraten in het dieet aanzienlijk te verminderen of te elimineren. Boek regelmatig tandartsbezoeken en volg de aanbevolen frequentie voor professionele reinigingen zoals voorgesteld door uw tandarts of mondhygiënist. Bespreek alternatieve medicijnen en behandelingen met uw arts en stop nooit uw voorgeschreven medicatie zonder uw arts te raadplegen.
