Chronische proctalgie is een termijn die is beëindigd. Het verwees naar een aandoening waarbij een persoon de recidiverende rectale pijn ervaart van ten minste 20 minuten, zonder identificeerbare structurele of geassocieerde gezondheidstoestand om rekening te houden met de pijn.
Deze term was in gebruik totdat de Rome IV-criteria voor colorectale aandoeningen deze in 2016 hadden geëlimineerd.
Waarschijnlijk is deze term nog steeds te zien in diagnoses en classificaties totdat medische professionals de nieuwe criteria beginnen toe te passen. Ontdek wat er met de term wordt bedoeld en hoe deze is vervangen.
Veranderingen in de definitie van chronische proctalgie
Onder de Rome III-criteria onderscheidde chronische proctalgie zich door de duur van de symptomen van proctalgia fugax, die wordt gekenmerkt door plotselinge scherpe anorectale pijn die minder dan 20 minuten duurt. Chronische proctalgie werd verder onderverdeeld in levator ani syndroom, gekenmerkt door gevoeligheid van de levatorspier wanneer deze wordt aangeraakt tijdens rectaal onderzoek van een arts, en niet-gespecificeerd functioneel anorectaal pijnsyndroom als er geen gevoeligheid is.
Toen onderzoek geen duidelijke clusters van symptomen voor proctalgia fugax en chronische proctalgie vond, werd de term chronische proctalgie in Rome IV geëlimineerd. De onderliggende mechanismen en behandelingskeuzen verschillen echter voor deze syndromen en Rome IV omvat de subtypen die onder chronische proctalgie waren als hun eigen syndromen.
- Levator ani-syndroom: in deze vorm van chronische proctalgie, ervaren mensen tederheid op de puborectalis (spier in uw bekken) wanneer het aangeraakt wordt tijdens rectaal onderzoek van een arts.
- Ongespecificeerde functionele anorectale pijn: deze vorm van chronische proctalgie wordt vastgesteld als u niet zo’n tederheid voelt op de puborectalis wanneer deze tijdens een rectaal onderzoek wordt aangeraakt.
- Proctalgia fugax: de Rome IV-classificatie bracht wijzigingen aan in de definitie van deze term. Nu is de maximale duur 30 minuten in plaats van 20 minuten en bevindt de locatie zich in het rectum in plaats van in het onderste rectum of de anus.
Symptomen
De symptomen van deze syndromen worden meestal ervaren als een langdurige saaie pijn of drukachtig gevoel in het rectum – vaak vaker waargenomen aan de bovenkant van het rectum. Het kan erger worden als u langere tijd zit en het gemakkelijker kan worden als u rechtstaat of gaat liggen. Ongemak kan toenemen naarmate de dag vordert, maar komt zelden ’s nachts voor. De pijn kan op de volgende momenten vaker voorkomen:
- Na geslachtsgemeenschap
- Een stoelgang volgen
- Tijdens perioden van stress.
- Tijdens lange reizen
Diagnose
Voor de syndromen die subtypes waren van chronische proctalgie, functionele gastro-intestinale stoornis (FGD), zullen diagnostische tests alleen worden toegediend om andere gezondheidsproblemen uit te sluiten. Anders zullen artsen een diagnose stellen op basis van symptomen volgens de Rome IV-criteria voor FGD’s:
- Chronische of terugkerende rectale pijn of pijn
- Ongemak duurt minstens 30 minuten
- Andere oorzaken van rectale pijn (structureel of systemisch) moeten worden bepaald
- De symptomen moeten ten minste drie maanden aanwezig zijn met het begin van ten minste zes maanden vooraf.
Om de aanwezigheid van levator ani-syndroom te identificeren, zal uw arts waarschijnlijk een rectaal onderzoek uitvoeren om de gevoeligheid te testen.
Oorzaken
De exacte reden achter deze omstandigheden is momenteel onbekend. In het verleden werd verondersteld dat de aandoening het gevolg was van chronische spanning of ontsteking van de spieren in de bekkenbodem, hoewel de onderzoeksondersteuning voor deze theorie beperkt was. Sommige opkomende onderzoeken wijzen op de mogelijke rol van dyssynergische defecatie, een aandoening waarbij de spieren van de bekkenbodem niet functioneren zoals zou moeten.
Factoren die het risico van een persoon op het ontwikkelen van deze syndromen kunnen vergroten zijn:
- Anale chirurgie
- Bevalling
- Bekkenbodemoperatie
- Spinale chirurgie
Er is ook een verband tussen chronische proctalgie en hogere percentages van depressie en angststoornissen. Het is echter onbekend of deze emotionele symptomen het risico op, of het gevolg zijn van chronische rectale pijnklachten verhogen.
Behandeling
Biofeedback is nu de voorkeursbehandeling voor levator ani-syndroom nadat aangetoond is dat onderzoek het meest effectief is in vergelijking met elektrische stimulatie van anale kanalen en massage van de levatorspieren. Elektrische stimulatie is nuttig gebleken en kan worden gebruikt als biofeedback niet beschikbaar is. Deze behandelingen vervangen de traditionele die werden gebruikt, waaronder digitale massage van de levator ani-spier, spierverslappers en het gebruik van sitz-baden, die allemaal een beperkte effectiviteit vertoonden. Chirurgie wordt niet beschouwd als een effectieve behandeling voor chronische proctalgie.
