Alopecia Areata is een haaruitvalconditie die wordt gekenmerkt door het snelle begin van haaruitval in een scherp afgebakend gebied. Elk haardragend oppervlak kan worden aangetast, maar het meest opvallende oppervlak is de hoofdhuid. De reden waarom alopecia areata voorkomt, is niet volledig bekend. In sommige gevallen is het geassocieerd met andere ziekten, maar meestal niet. Er wordt onderzoek gedaan om de beste behandeling voor deze soms opvallende ziekte te bepalen.
Oorzaken van Alopecia Areata
Er zijn verschillende hypothesen over de oorzaken van alopecia-areata. Genetische factoren lijken een belangrijke rol te spelen, aangezien er een hogere frequentie is van een familiegeschiedenis van alopecia-areata bij mensen die getroffen zijn. Alopecia areata lijkt ook een auto-immuunfactor te hebben waardoor de patiënt antilichamen tegen verschillende haarfollikelstructuren ontwikkelt. Bepaalde chemicaliën die deel uitmaken van het immuunsysteem, cytokines genaamd, kunnen een rol spelen in alopecia areata door de groei van haarfollikels te remmen. Sommige onderzoeken tonen aan dat emotionele stress ook alopecia-areata kan veroorzaken.
Haaruitval vindt plaats omdat de haarzakjes in een discreet gebied allemaal het stadium van telogene of late catagenen van de haargroei ingaan. In het catagogenstadium stopt de haarfollikel en in het telogene stadium valt deze uit. Normaal gaan haren willekeurig door deze stadia en de groeiende haren op de rest van het hoofd overtreffen de haren die eruit vallen.
In alopecia areata zorgt iets ervoor dat alle haren in een bepaald gebied tegelijkertijd het telogen- of catagenetappe binnengaan.
Uiterlijk van Alopecia Areata
Het kenmerkende stukje alopecia areata is meestal rond of ovaal en is volledig kaal en glad. "Uitroepteken" -haren zijn te zien aan de rand van de pleister.
Dit zijn gebroken, korte haren die taps toelopen aan de basis. Als je licht op deze haren trekt, vallen ze eruit. Sommige mensen kunnen een lichte branderigheid of tinteling ervaren op het gebied van haarverlies.
Prognose van Alopecia Areata
De voortgang van alopecia areata is onvoorspelbaar. Sommige mensen verliezen haar in slechts een kleine patch. Anderen kunnen meer uitgebreide betrokkenheid hebben. Alopecia totalis is het verlies van 100% hoofdhaar. Alopecia universalis is het verlies van 100% lichaamshaar. Deze laatste twee voorwaarden zijn zeldzaam. Bij de meerderheid van de patiënten zal het haar binnen 1 jaar zonder enige behandeling volledig teruggroeien.
Andere haarverliescondities
Andere ziekten die kunnen worden aangezien voor alopecia areata omvatten:
- Telogeneffluvium – gegeneraliseerd haarverlies veroorzaakt door zwangerschap, bepaalde medicijnen, hoge koorts of stress.
- Androgene alopecia – ook bekend als kaalheid bij mannen.
- Trichotillomanie – het handmatig trekken van het haar veroorzaakt door een psychische stoornis.
- Secundaire syfilis – veroorzaakt een "motten-opgegeten" kaalheidspatroon over de gehele hoofdhuid.
Behandeling van Alopecia Areata
Er zijn verschillende behandelingsopties voor alopecia areata. De meest voorkomende zijn observatie. Als het haarverliespatchje klein is, is het redelijk om het te observeren en het haar zelfstandig te laten groeien.
Een andere optie is het aanbrengen van een sterk lokaal steroïde zoals Diprolene of Temovate op de pleister. Het kan enkele maanden duren voordat het haar teruggroeit met deze methode. Een andere veel voorkomende therapeutische optie is een injectie van een steroïde, zoals Celestone in de betrokken hoofdhuid. De eerste hergroei van het haar kan binnen 4-8 weken worden waargenomen en de behandelingen worden elke 4-6 weken herhaald. Het belangrijkste neveneffect van steroïdengebruik is dunner worden van de huid.
Minoxidil is gebruikt om de haargroei te bevorderen en heeft in 30% van de gevallen cosmetisch aanvaardbare resultaten opgeleverd. Minoxidil stopt het ziekteproces niet, dus het stoppen van toepassingen nadat het haar is begonnen terug te groeien, kan ervoor zorgen dat het haar weer uitvloeit.
Een ander type behandeling is ontworpen om contactdermatitis of irritatie te veroorzaken op de plek die de haargroei schijnbaar stimuleert. De meest gebruikte irritant is anthralin. Sommige studies suggereren dat het gebruik van minoxidil en antraline in combinatie effectiever kan zijn.
Ten slotte, als een maatregel wanneer "al het andere faalt", kan PUVA als een behandeling worden gebruikt. PUVA is ook bekend als fotochemotherapie. Het gaat om het nemen van een soort medicijn genaamd psoralens (P) ongeveer 2 uur vóór de gemeten blootstelling aan langgolvig ultraviolet licht (UVA). Deze behandeling wordt het meest gebruikt in ernstige gevallen van psoriasis. De start van haarhernieuwde groei kan 40-80 behandelingen duren en volledige hergroei tot 1 tot 2 jaar.
