Een van de moeilijkste vragen die ik kreeg van pas gediagnosticeerde vrouwen, is nog steeds: "Hoe vertel ik mijn jonge kinderen dat ik borstkanker heb?" De moeilijkste vraag zal altijd zijn be, "Hoe zeg ik tegen mijn kinderen dat ik uitgezaaide borstkanker heb, een kanker die nooit zal verdwijnen? Hoe zorg ik ervoor dat ze begrijpen, zonder ze teveel te beangstigen, dat mijn behandeling nooit voorbij zal zijn? "
Ik ben geen therapeut of een maatschappelijk werker, ik ben een opvoeder door training en ervaring. Dus mijn eerste suggestie wanneer een vrouw vraagt me hoe en wanneer ze met haar kind over haar gemetastaseerde ziekte moet spreken, is aan te bevelen dat ze eerst met een therapeut of een therapeut spreekt, bij voorkeur een door een lid van haar oncologiezorgteam aanbevolen. Mijn tweede suggestie is meestal om aan te bevelen te lezen een boek of twee over het spreken met je kind over borstkanker. Hoewel boeken geen vervanging zijn voor professioneel advies, bieden ze wel inzichten over wat kinderen helpt om te gaan met de kanker van hun ouders.
Er zijn een paar boeken geschreven door overlevenden, die spreken met wat kinderen kunnen verwachten als moeder door de behandeling gaat voor een kanker in een vroeg stadium, niet een uitgezaaide kanker Deze boeken hebben te maken met veranderingen in het uiterlijk van de moeder, haar verlies van energie en andere dingen die de c het leven van Hildren tijdens haar beperkte, actieve behandeling.
Er zijn boeken die omgaan met het levenseinde. Tot voor kort was ik geen boeken tegengekomen die te maken hebben met jonge kinderen die te maken hebben met de kanker van een ouder die nu wordt behandeld als een chronische ziekte.
Hadassa Field slaagde erin om in haar boek De kanker die niet weg zou gaan, succesvol een verhaal over metastatische ziekte te combineren, en een "how to" -gedeelte over het gebruik van het verhaal om jonge kinderen te laten praten over hun angsten, hun woede en hun gevoelens van verdriet als een ouder uitgezaaide kanker heeft. Het verhaal is fictief. Het is een aantal pagina’s lang en bevat gevoelige illustraties, door Christina G. Smith. De illustraties van thuis en familie zijn bekend bij de meeste jonge kinderen. Ze vullen het verhaal aan.
Volgend op het verhaal, een gedeelte, geschreven door Rinat R.Green, Psy. D., een kinder-, adolescente en familiaire traumaspecialist geeft suggesties voor het gebruik van het verhaal als ouder, therapeut of opvoeder.
Het verhaal gaat over een jongetje genaamd Max, zijn vader en zijn moeder die weer kanker heeft, en hoe ze omgaan met uitgezaaide kanker als een familie. Het verhaal identificeert niet het type gemetastaseerde moeder dat moeder heeft, waardoor het relevant blijft voor een groter publiek van lezers.
De focus van het verhaal ligt op wat Max voelt, inclusief verwarring, angst, woede en verdriet. Tegen het einde van het verhaal leert hij omgaan met de onzekerheid van het leven met de gemetastaseerde ziekte van zijn moeder.
De kanker die niet weg zou gaan
is een liefdesarbeid, door Hadassa Field en Sara Mosak Saiger ter nagedachtenis aan hun zus, Ahuva Rachel Prager, die op 27-jarige leeftijd met uitgezaaide kanker werd gediagnosticeerd. Ahuva wilde haar situatie aan haar jonge kinderen uitleggen, maar kon geen boeken vinden die realistisch over uitgezaaide kanker spraken. De kanker die niet weg zou gaan
kwam tot stand in een poging om Ahuva’s twee jonge kinderen te helpen begrijpen wat er met hun moeder gebeurde. Ahuva overleed op 32-jarige leeftijd aan uitgezaaide borstkanker. Het verhaal is een gevoelige en op realiteit gebaseerde weergave van wat een jong kind zou kunnen ervaren als zijn of haar moeder uitgezaaide kanker heeft. Het verhaal valideert de gevoelens die een kind heeft in deze situatie. Niet weten hoe een ouder van de ene op de andere dag zal zijn, is veel onzekerheid voor een kind. Het verhaal benadrukt het leven in vandaag, genieten van de goede dagen met mama en weten dat er dagen zullen zijn waarop ze zich niet goed voelt.
Het gedeelte "hoe" biedt praktische informatie aan ouders over hoe en wanneer ze met een jong kind moeten spreken, waarbij het verhaal wordt gebruikt als leidraad bij een discussie over gemetastaseerde borstkanker. Het suggereert dat therapeuten het verhaal gebruiken als een hulpmiddel om niet alleen met elk kind in het gezin te werken, individueel, maar ook in familiesessies. Opvoeders, begeleiders en schoolpsychologen kunnen het verhaal ook nuttig vinden als ze met een kind werken dat met de uitgezaaide kanker van een ouder samenwoont.
De kanker die niet weg zou gaan
is beschikbaar op Amazon.
