Slapeloosheid die grenzen stelt is een van de twee typen gedragsinsomnia van de kindertijd. Het komt voor wanneer ouders de controle over het gedrag van hun kind verliezen met weerstand rond het slapengaan en tijdens ontwaken uit de slaap. Deze aandoening komt vaak voor bij kleuters van middelbare leeftijd en schoolgaande kinderen die hun ouders koppig uitdagen, vooral als ze naar bed gaan.
Ontdek meer over de symptomen van slapeloosheidbeperking en wat kan worden gedaan om de bedtijdweerstand te verminderen.
Wat is limiterende slapeloosheid bij kinderen?
Slapeloosheid is moeite met vallen of slapen, en kan het gevolg zijn van gedragsoorzaken. Als onderdeel van de basisrichtlijnen voor slaaphygiëne hebben kinderen een regelmatige bedtijdroutine en een ontspannen slaapomgeving nodig om goed te kunnen slapen. Wanneer er een gebrek is aan door ouders afgedwongen grenzen met betrekking tot slaap, kan de slaapkamer een slagveld worden en oorlogen opzetten.
Jongere kinderen hebben niet het inzicht om te herkennen hoeveel slaap ze nodig hebben of wanneer ze niet genoeg krijgen. Als ze zonder toezicht worden achtergelaten, is het onwaarschijnlijk dat ze een regelmatig slaapschema volgen, maar in slaap vallen als ze zich slaperig voelen. Als het kind merkt dat ze iets leuks zullen missen – "Iedereen blijft op!" – ze willen ook opblijven. Bedtimes kunnen variëren van de ene op de andere dag, wat leidt tot een verstoord circadiaans ritme van de slaap.
Ouders moeten instappen om de juiste bedtijden in te stellen en deze dagelijks, inclusief in het weekend, te handhaven. Idealiter zou het kind voldoende tijd moeten hebben om aan zijn slaapbehoeften te voldoen.
Dit kan een stevige toepassing van het ouderlijk gezag vereisen. Kinderen reageren goed op consistente verwachtingen en het houden van een bekende bedtijdroutine kan helpen.
Stel je voor dat je kind iets verkeerd heeft gedaan en je willekeurig hebt gereageerd met een traktatie of met een straf. Het kind zou erg in de war zijn en zou niet weten of de actie herhaald zou moeten worden – of niet. Als er een gebrek is aan structuur rond het naar bed gaan, kunnen kinderen van deze inconsistentie profiteren. Zonder beperkingen stellen kinderen eindeloze eisen, onder meer voor:
- Eten
- Dranken
- Aandacht
- Speelduur
Deze kunnen zich voordoen voor het slapen gaan of zelfs na het ontwaken tijdens de nacht. Veel kinderen zullen de envelop indrukken en dit kan resulteren in betraande bedtijden die uren duren.
Hoe beperk je je slapeloosheid bij kinderen?
De oplossing is zoals je zou verwachten: herstel je rol als ouder en stel beperkingen aan het gedrag van je kind. Dit vereist consistentie. Het kan in het begin moeilijk zijn, vooral als het kind schreeuwt om je aanwezigheid. Er zijn enkele eenvoudige richtlijnen die nuttig kunnen zijn:
- Bedtimes moeten dagelijks worden afgedwongen. Probeer voldoende tijd in bed door te brengen om aan de slaapbehoeften van het kind te voldoen. Als je het kind te vroeg in bed brengt, zullen ze zich niet slaperig voelen (en zullen het dus moeilijk krijgen om in slaap te vallen) en zullen ze vroeg in de ochtend wakker worden en het huishouden verstoren. Onthoud dat deze slaap geleidelijk afneemt naarmate het kind ouder wordt.
- In de 20 tot 30 minuten voorafgaand aan het naar bed gaan moeten stille activiteiten worden ondernomen, zoals een bad nemen, tanden poetsen en bedtijdverhalen lezen. Beperk de tijd die met elke activiteit wordt doorgebracht, zodat het geen vertragende tactiek wordt. Probeer de routine consistent te houden, zodat het kind weet wat er hierna komt en wat er wordt verwacht.
- Onredelijke eisen tijdens de periode rond en na het naar bed gaan mogen niet worden nageleefd. Dit betekent dat je geen gewild speelgoed meeneemt, geen water of snacks haalt, of aandacht besteedt.
Als u deze richtlijnen volgt, kunnen uw kinderen passende verwachtingen hebben en zal hun gedrag snel in de pas lopen.
Daarnaast kan het gebruik van positieve versterking voor acceptabel slaap-tijdgedrag bij oudere kinderen nuttig zijn.
Als u blijft worstelen met naar bed gaan, neem dan contact op met uw kinderarts. In sommige gevallen kan het nuttig zijn om deze zorgen te bespreken met een raadgecertificeerde slaapspecialist. Meer informatie over de soorten gedragsinsomnia van de kindertijd.
