Hebt u ontdekt dat wanneer u geneesmiddelen voor de ziekte van Parkinson neemt, u zich soms minder geremd, energieker en zelfs impulsiever voelt? Heeft je impulsiviteit je ooit in de problemen gebracht? Heeft uw verzorger ooit zijn bezorgdheid geuit over enkele van uw ‘nieuwe’ gedragingen – gedragingen die optreden nadat u uw PD-medicatie hebt ingenomen? Sommige dopaminegeneesmiddelen die worden gebruikt om de ziekte van Parkinson te behandelen, zorgen ervoor dat u vreemd nieuw gedrag ontwikkelt, waaronder compulsief gokken, uitgeven, eten, hyperseksualiteit en punding.
Het goede nieuws is dat de meeste vormen van impulsbestrijdingsstoornissen (ICD) kunnen worden behandeld door medicatiedoseringsniveaus aan te passen. Maar soms werkt het eenvoudigweg aanpassen van de dosisniveaus niet. Wat doe je ze? Helaas is er weinig solide informatie beschikbaar over behandelingsstrategieën voor ICD’s in de PD die verder gaan dan medicatie-aanpassingen. Hier zijn enkele tips met betrekking tot de behandeling van ICD’s in PD op basis van beschikbare bronnen. Praat altijd met uw arts om te beslissen welke behandeling het beste voor u is.
Staat u een risico voor ICD’s?
Ten eerste, zit u in een risicocategorie voor ICD’s? Krijgt u dopamine-agonist-therapie en / of hogere doses levodopa? Bent u een man met een voorgeschiedenis van depressie, een persoonlijke of familiegeschiedenis van afhankelijkheid van middelen, jongere leeftijd bij PD-aanvang of vroege opkomst van dyskinesie? Bespreek deze symptomen met uw arts en kijk of u een controlesysteem met uw artsen kunt ontwikkelen zodat u elke opkomende ICD kunt herkennen voordat deze u en uw gezin veel schade kan berokkenen.
Als u zich in een risicogroep bevindt of momenteel een ICD hebt, overweeg dan enkele gezond verstandige maatregelen om de impact van een ICD te verminderen, zoals het beperken van toegang tot geldbronnen, het blokkeren van internetsites die gokken of pornografie omvatten; winkelen alleen wanneer een familielid of vriend aanwezig is en deelneemt aan 12-staps zelfhulpgroepen (zoals Gokkers, Debiteuren of Anonieme overeten).
Van medicatie wisselen kan helpen
Vraag uw arts over het overschakelen van uw medicijnen van het ene type agonist naar het andere (zoals van pramipexol of pergolide naar ropinirol of van pramipexol naar pergolide),
Als het aanpassen van doses of het overschakelen van uw medicijnen niet werkt, vraag het uw arts over het proberen van een ‘neurolepticum’ zoals haloperidol of pimozide. Deze medicijnen verminderen de dopaminewaarden in de hersenen en kunnen ICD helpen verminderen. Het probleem is dat deze medicijnen en de zogenaamde atypische antipsychotica zoals olanzapine en risperidon ook de motorische functie van de PD kunnen verergeren.
Er is enig zwak bewijs dat Quetiapine en clozapine met succes pathologisch gokken en hyperseksualiteit in PD behandelen. Het probleem met deze medicijnen is dat ze PD-motorsymptomen verergeren en dat ze andere ernstige bijwerkingen hebben. Clozapine heeft een klein risico op agranulocytose en kan fataal zijn als het niet vroeg wordt ontdekt.
Diepe hersenstimulatie is gesuggereerd als een therapie voor ICD’s in PD, maar tot op heden is het bewijsmateriaal gemengd over de effectiviteit ervan voor ICD’s.
