Afasie, die moeilijk te spreken is, is een veelvoorkomend probleem na een beroerte, in het bijzonder een pariëtale kwabslag. Voor overlevenden van een beroerte met afasie, is de behandeling een belangrijk aspect van het leven na een beroerte. In algemene termen is afasie een verstoring in de productie, verwerking of kennis van taal door hersenschade, meestal door een beroerte.
Er zijn verschillende behandelmethoden voor de verschillende soorten afasie.
Algemene principes
Er zijn verschillende principes van therapie aangetoond in kleine studies om de uitkomst van de therapie te verbeteren.
- Ongeacht het type therapie dat wordt gebruikt, is het resultaat beter als de intensiteit van de therapie geconcentreerd is. Met andere woorden, een bepaald aantal uren therapie zal een veel betere uitkomst opleveren als ze in een paar sessies over een paar dagen worden gegeven in plaats van in vele sessies gedurende vele dagen.
- De effectiviteit van afasietherapie neemt toe wanneer therapeuten meerdere vormen van sensorische stimuli gebruiken. Bijvoorbeeld, auditieve stimuli in de vorm van muziek en visuele prikkels in de vorm van afbeeldingen, tekeningen, worden routinematig gebruikt tijdens sessies van afasietherapie.
- Geleidelijke toename van de moeilijkheid van taaloefeningen die worden beoefend tijdens een bepaalde therapiesessie verbetert de uitkomst.
Hieronder staan enkele bekende vormen van afasiebehandelingen.
Cognitieve taalkundige therapie
Deze vorm van therapie benadrukt de emotionele componenten van taal. Sommige oefeningen vereisen bijvoorbeeld dat patiënten de kenmerken van verschillende emotionele tonen van stem interpreteren. Anderen eisen dat ze de betekenis beschrijven van zeer beschrijvende woorden of termen zoals het woord ‘gelukkig’. Deze oefeningen helpen patiënten om begrijpend vermogen te oefenen terwijl ze zich concentreren op het begrijpen van de emotionele componenten van taal.
Meer informatie over hoe een beroerte invloed kan hebben op empathie.
Geprogrammeerde simulatie
Dit type therapie maakt gebruik van meerdere sensorische modaliteiten, inclusief foto’s en muziek, die in een geleidelijke progressie van eenvoudig tot moeilijk worden geïntroduceerd. Leer meer over muziektherapie na een beroerte.
Stimulatie-Fascilitation-therapie
Deze vorm van afasietherapie richt zich voornamelijk op de semantische en syntactische delen van taal. De belangrijkste stimulus die wordt gebruikt tijdens therapiesessies is auditieve stimulatie. Een van de belangrijkste aannames van dit type therapie is dat verbeteringen in taalvaardigheid het beste kunnen worden bereikt met herhaling.
Groepstherapie
Dit type therapie biedt een sociale context voor patiënten om de communicatieve vaardigheden die ze tijdens individuele therapiesessies hebben geleerd, te oefenen, terwijl ze belangrijke feedback krijgen van therapeuten en andere afica’s. Gezinsbehandelingsstrategieën hebben een soortgelijk effect, terwijl ze ook de communicatie van afica’s met hun geliefden vergemakkelijken. Lees meer over hoe ondersteuningsgroepen helpen bij het herstel van een beroerte.
PACE (bevordering van de communicatieve effectiviteit van afasie)
Dit is een van de bekendste vormen van pragmatische therapie, een vorm van afasietherapie die verbeteringen in communicatie bevordert door conversatie als leermiddel te gebruiken.
PACE-therapiesessies houden meestal een vastgesteld gesprek tussen de therapeut en de patiënt in. Om spontane communicatie te stimuleren, maakt dit type therapie gebruik van tekeningen, foto’s en andere visueel stimulerende items die door de patiënt worden gebruikt om ideeën te genereren die tijdens het gesprek moeten worden gecommuniceerd. De therapeut en de patiënt wisselen om de beurt hun ideeën uit.
De moeilijkheidsgraad van de gebruikte materialen om conversaties te genereren neemt geleidelijk toe. Patiënten worden aangemoedigd om elke communicatiemiddel tijdens de sessie te gebruiken, waardoor de therapeut communicatievaardigheden kan ontdekken die bij de patiënt versterkt moeten worden.
De therapeut communiceert met de patiënt door de communicatiemiddelen na te bootsen waarmee de patiënt zich het prettigst voelt.
Farmacotherapie
Dit is een nieuwe benadering van afasietherapie en de werkzaamheid moet nog worden bewezen. De lijst van medicijnen die tot nu toe zijn geprobeerd, omvatten piracetam, bifenalade, piribedil, bromocriptine, idebenon en dextran 40, donezepil, amfetamines en verschillende antidepressiva. Hoewel het bewijs niet erg sterk is, lijkt het erop dat ten minste donezepil, piribedil en amfetamines een zekere mate van werkzaamheid kunnen hebben bij de behandeling van afasie. Dit laatste lijkt vooral nuttig te zijn bij het verbeteren van de voordelen van traditionele niet-medicamenteuze therapie, omdat sommige onderzoeken een betere uitkomst van de therapie hebben aangetoond wanneer patiënten vóór therapiesessies amfetaminen krijgen.
Transcraniële magnetische stimulatie (TMS)
Hoewel deze modaliteit van behandeling zelden wordt gebruikt, wordt de werkzaamheid ervan intensief onderzocht. TMS bestaat uit het rechtstreeks richten van een magneet op een deel van de hersenen waarvan wordt gedacht dat het het taalherstel na een beroerte remt. Door de functie van dat deel van de hersenen te onderdrukken, wordt het herstel verbeterd. Het type magnetische therapie dat is geprobeerd bij afasie-revalidatie is de "langzame en herhaalde" versie van TMS. Enkele kleine onderzoeken hebben bemoedigende resultaten opgeleverd, maar er is nog steeds een groot, goed gecontroleerd onderzoek nodig om de werkzaamheid van deze vorm van behandeling te waarborgen.
Bewerkt door Heidi Moawad MD
