Lokale anesthetica, die voor het eerst werden ontwikkeld in 1904, worden vaak gebruikt om pijn bij tandheelkundige en chirurgische ingrepen te voorkomen. Ze worden ook gebruikt in injectievormen om onregelmatige hartslagen te behandelen en te voorkomen, in plaatselijke vorm om de huid te verdoven (zoals verschillende anti-jeukcrèmes, zoals Lanacane) en mond (zoals Orajel), en in oogdruppels voor chirurgische oogprocedures.
Voorbeelden van lokale anesthetica zijn procaïne (Novocaine), lidocaïne (xylocaïne), benzocaïne en mepivacaine (carbocaine).
Welke symptomen kunnen optreden bij lokale anesthesiereacties?
Vele symptomen, als gevolg van allergische en niet-allergische oorzaken, kunnen optreden als gevolg van lokaal gebruik van anesthetica. Deze symptomen kunnen zijn:
- Angst
- Doorspoelen
- Hyperventilatie
- Snelle hartslag of hartkloppingen
- Zwelling, jeuk of netelroos, zowel op de injectieplaats als elders in het lichaam
- Tekenen van anafylaxie
- Contactdermatitis op de plaats van injectie of applicatie
Wat veroorzaakt reacties op lokale anesthetica?
Reacties op lokale anesthetica komen relatief vaak voor, hoewel ze slechts zelden te wijten zijn aan een allergische oorzaak. Symptomen die optreden na het gebruik van lokale anesthetica kunnen te wijten zijn aan verschillende oorzaken, waaronder angst, hyperventilatie, toxische effecten van het medicijn zelf, vaso-vagale reacties, evenals reacties op epinefrine, die vaak wordt toegevoegd aan lokale anesthetica om het verdovende effect duurt langer.
Het is ook mogelijk dat een persoon een allergische reactie krijgt op conserveermiddelen die worden toegevoegd aan lokale anesthetica.
Methylparabenen zijn de meest gebruikelijke conserveermiddelen die worden toegevoegd aan injectieflacons met meerdere toepassingen voor lokale anesthetica. Allergie voor methylparaben, hoewel nog steeds ongebruikelijk, komt veel vaker voor dan echte allergie voor lokale anesthetica zelf.
Hoewel echte allergieën voor lokale anesthetica kunnen voorkomen, zijn ze uiterst zeldzaam ondanks talrijke grote onderzoeken van mensen die bijwerkingen ondervonden na het gebruik van deze medicijnen.
Huidtesten onthulden dat bijna al deze mensen geen bewijs van allergie voor lokale anesthetica vertoonden en injecties met deze medicijnen konden verdragen.
De mogelijkheid van latexallergie moet altijd worden overwogen wanneer een persoon reageert op lokale anesthetica, gezien het algemene gebruik van latex handschoenen in de medische en tandheelkundige industrie. Sommige medicijnen die worden gebruikt bij spinale anesthesie bevatten sulfieten, een ander conserveermiddel dat allergische reacties kan veroorzaken.
Tenslotte is het mogelijk contactdermatitis te ervaren bij lokale anesthetica. Een jeukende, blaarvorming kan optreden op de plaats van injectie of toediening van de plaatselijke verdoving.
Hoe wordt allergie voor lokale anesthetica vastgesteld?
Huidtesten kunnen nuttig zijn bij de evaluatie van een bijwerking van deze medicijnen. Allergisten hebben verschillende manieren om een persoon te benaderen met een voorgeschiedenis van een bijwerking van lokale anesthetica. De meesten zullen echter een huidtest uitvoeren met als uiteindelijk doel een persoon minstens één lokale verdoving te geven die in de toekomst kan worden gebruikt.
De meeste allergietesten testen op huidtoediening zonder conserveermiddel (methylparaben-vrij), zonder adrenaline-vrije lokale anesthetica. Als de huidtest negatief is, worden de subcutane (onder de huid) injecties uitgevoerd door de allergoloog met behulp van dat specifieke lokale anestheticum.
Dit wordt een ‘uitdaging’ genoemd, die in feite een persoon een typische hoeveelheid van het medicijn geeft die ze kunnen tegenkomen bij de tandarts of bij kleine operaties. Als een persoon een medisch begeleide uitdaging tolereert met een bepaald lokaal anestheticum, wordt aangenomen dat de persoon dit specifieke medicijn in de toekomst kan gebruiken.
Andere allergisten testen op de huid met de meest voorkomende lokale anesthesie die beschikbaar is – lidocaïne met methylparabenen. De meerderheid van de mensen tolereert een uitdaging met deze vorm van lokale verdoving, en is daarom de gemakkelijkste manier voor een persoon om het label ‘allergisch voor lokale anesthetica’ te overwinnen.
In de ongebruikelijke omstandigheid dat een huidtest positief is voor een lokale anesthesie, een herhaalde huidtest met een methylparaben-vrije formulering of een ander lokaal anestheticum kan worden uitgevoerd. Algemeen voorkomende lokale anesthetica voor lidocaïne zijn bupivacaine (marcaïne), mepivacaïne, prilocaïne en etidocaïne.gebruik altijd lokale anesthetica die geen epinefrine bevatten voor huidtesten, aangezien de aanwezigheid van adrenaline tot een vals-negatief resultaat van de huidtest kan leiden. Sommige mensen zullen een reactie op de injectieplaats uren tot dagen na het testen opmerken of aangaan met een plaatselijke verdoving. Dit kan wijzen op de aanwezigheid van contactdermatitis bij lokale anesthetica, die het best gediagnosticeerd is met het gebruik van patchtesten. In het algemeen zullen mensen met contactdermatitis bij één lokale verdoving een andere plaatselijke verdoving verdragen. Hoe wordt allergie voor lokale anesthetica behandeld?
De behandeling van een acute reactie op een lokaal anestheticum is vergelijkbaar met die van een reactie van een andere oorzaak. Als anafylaxie optreedt, kan de behandeling injecteerbare epinefrine en antihistaminica omvatten, evenals het gebruik van intraveneuze vloeistoffen voor lage bloeddruk en shock.
