"Houd uw wetten van mijn lichaam af" is het refrein geweest van menig pro-choice demonstrant. De impact van overheidsregulering op reproductie is echter niet beperkt tot abortusrechten. Er zijn veel manieren waarop wetten de seksuele gezondheid kunnen beïnvloeden.
Sommige van deze effecten zijn indirect. Mensen die toegang hebben tot een verzekering hebben het gemakkelijker om STD-testen en -behandeling te ondergaan. (Hoewel ze zich zorgen maken over de vertrouwelijkheid van het zoeken van dergelijke zorg van hun reguliere arts.) Beleid dat het gemakkelijker maakt om rekening te houden met preventieve gezondheidszorg betekent dat meer artsen het zullen aanbieden.
Er zijn ook wetten en beleidsmaatregelen die directer van invloed zijn op de toegang tot SOA-behandeling, preventie en zorg. Ik heb het niet over de gezondheidsrichtlijnen van het CDC en andere organisaties die artsen vertellen hoe vaak mensen moeten worden gescreend. Ik heb het over nationale en lokale wetten die directe gevolgen kunnen hebben voor individuele risico’s.
Hier zijn drie soorten wetten die rechtstreeks van invloed kunnen zijn op de seksuele gezondheid in de vorm van SOA-preventie en -behandeling: L 1Wetten die STD-overdracht strafbaar stellen
Er zijn een aantal rechtsgebieden die SOA-overdracht strafbaar stellen. In het bijzonder stellen de wetten in het algemeen dat het willens en wetens blootstellen van iemand aan een soa een misdaad is. Dat klinkt misschien redelijk, althans in het begin. Deze wetten kunnen echter een ontmoedigende werking hebben om gescreend te worden op SOA’s. Je kunt immers alleen betalen voor het verspreiden van een soa waarvan je weet dat je die hebt. Daarom, als je echt kwaadaardig bent, is een eenvoudige manier om de wet te omzeilen, nooit om zeker te zijn van je status.
Ik denk echter niet dat de meeste mensen die niet over SOA praten, kwaadaardig zijn. Ik denk dat ze bang of ongemakkelijk zijn. Praten over SOA’s en het onthullen van een infectie kan ongelooflijk moeilijk zijn. Het kan moeilijk zijn voor mensen om te weten wanneer en hoe ze deze dingen naar boven brengen. Daarom moedig ik mensen altijd aan om te vragen naar de laatste keer dat een nieuwe partner is getest en waarvoor ze zijn getest. Het kan het veel gemakkelijker maken om een discussie te hebben over STD-risico wanneer je allebei openlijk je kaarten op tafel legt.
Tot slot is aangetoond dat deze wetten het minder waarschijnlijk maken dat personen met een hoog risico toegang hebben tot de behandeling. Vooral voor mensen met hiv kan dit het risico op verspreiding van het virus vergroten.
2Wetten die versnelde partnertherapie regelen
Versnelde partnertherapie kan een belangrijk hulpmiddel zijn bij de behandeling van SOA. Hiermee kan iemand medicatie voor zijn partner krijgen op hetzelfde moment dat de diagnose van een SOA wordt gesteld. Dit betekent dat hun partner kan worden behandeld zonder de noodzaak van een afzonderlijk bezoek van een arts.
Versnelde partnertherapie is niet perfect. Het betekent dat partners niet zelf worden getest, dus diagnoses kunnen worden gemist. Er is ook de mogelijkheid dat ze misschien niet effectief worden behandeld. Ten slotte zijn verzekeringsmaatschappijen niet altijd bereid om te betalen voor partnerbehandeling. Partnerbehandeling kan echter mensen bereiken die anders misschien niet door de dokter worden gezien. Dat kan het kosteneffectief maken, als het op de juiste manier wordt gebruikt.
Helaas is versnelde partnerbehandeling niet in alle landen legaal. Wetten over de behandeling van partners variëren van plaats tot plaats. Het wordt ook niet op dezelfde manier ondersteund door alle providers.
3Laws die toegang en privacy beschermen (met name voor adolescenten)
Er is veel stigma in verband met STD-infectie. Als zodanig zijn zorgen over privacy een grote factor voor wie op zoek is naar testen en behandeling. Dit kan met name gelden voor tieners. Tieners maken zich misschien zorgen dat hun artsen aan hun ouders zullen onthullen dat ze seks hebben. Dat kan leiden tot afkeuring van de ouders, of erger.
Jammer genoeg betekent dit dat in landen waar tieners niet gegarandeerd toegang hebben tot vertrouwelijke tests, ze minder vaak een behandeling zullen zoeken. Terwijl tieners gegarandeerd toegang hebben tot STD-testen in alle 50 staten, mogen hun ouders in veel van die staten toegang krijgen tot hun testresultaten. Dat motiveert tieners niet om zorg te zoeken.
Het is belangrijk op te merken dat bezorgdheid over privacy niet alleen een probleem is voor tieners. Veel volwassenen maken zich ook zorgen over wat er zal gebeuren als STD-tests op hun verzekeringsrekening verschijnen. Ze zijn misschien bang dat het hun werk zou kunnen beïnvloeden, als dat is waar ze gezondheidszorg krijgen. Ze zijn mogelijk ook bang dat het hun relatie kan beïnvloeden als een partner de rekening ziet.
Daarom zoeken veel mensen SOA-zorg in STD-klinieken of centra voor gezinsplanning. Deze plaatsen kunnen veiliger aanvoelen dan de gewone dokter bezoeken.
