Het eten van asperges geeft urine een kenmerkende geur die soms wordt beschreven als zwavelachtig of iets vergelijkbaars met gekookte kool. De geur is te wijten aan de reactie van uw lichaam op enkele van de natuurlijke chemicaliën die in de groene stengels worden aangetroffen.
Als je nog nooit asperges hebt gegeten, kan het ruiken van die geur voor de eerste keer behoorlijk verontrustend zijn, maar het is een normale reactie en er zijn geen gevaren verbonden aan het hebben van "aspergeplassen". Voor zover ik weet, veranderen geen producten of kookmethoden het effect.
Wetenschappers weten niet precies welke chemicaliën of chemicaliën verantwoordelijk zijn voor het creëren van de geur, maar het is waarschijnlijk te wijten aan enkele van de zwavelhoudende verbindingen die in asperges worden aangetroffen. Methanethiol werd het eerst beschuldigd in 1891, maar sindsdien zijn veel andere verbindingen voorgesteld als mogelijke stinkers:
- 1-Propene-3-isothiocyante
- 3-Methylthiophene
- Bis- (methythio) methaan
- Carbon disulfinde
- Carbon oxidesulfide
- Dimethylsulfide
- Dimethyl disulfide
- Dimethyl trisulfide
- E-methylthio-1-propeen
- Waterstofsulfide
- Methylpropylsulfide
- S-methyl-2-propenthioate
- S-methyl-3- (methylthio) thiopropionaat
- S-methyl-thioacrylaat
- Tetrahydrothiofeen
- Methaansulfonzuuranhydride
- Butyrolacton
- 1,4-bis (methythio) -butaan
Aspergespek in de geschiedenis
Asperges bestaan al meer dan tweeduizend jaar, maar de geur van aspergeplas kan een nieuwer verschijnsel zijn, of op zijn minst het verscheen in geen enkele literatuur tot 1731 toen John Arbuthnot erover schreef in Een Essay over de aard van Aliments.
Benjamin Franklin schreef over het aromatische voordeel van het eten van asperges als een voorbeeld van hoe de verschillende dingen die in het lichaam binnenkomen de geuren kunnen beïnvloeden die eruit komen in een historisch document waarin wetenschappers van de dag worden aangespoord om een medicijn te maken dat de onaangename geur van verdreven gas:
"Zeker is ook dat we de macht hebben om te veranderen door middel van iets anders de geur van een andere ontlading, die van ons water. Een paar stengels van asperges die gegeten worden, zullen onze urine een onaangename geur geven, en een Een pil van terpentijn, niet groter dan een erwt, zal de aangename geur van viooltjes schenken en waarom zou het in de natuur onmogelijker worden gevonden om middelen te vinden om een parfum van onze wind te maken dan van ons water? ‘
Het is interessant op te merken dat zwavelhoudende meststoffen voor het eerst werden gebruikt om de smaak van asperges aan het einde van de 17e eeuw te verbeteren, en kort daarna kwamen beschrijvingen van aspergeplas tevoorschijn.
Sommige mensen merken niets anders van hun urine na het eten van asperges. Wetenschappers die deze dingen bestuderen, hebben een aantal verschillende redenen voor het ontbreken van aspergeplas bij deze personen voorgesteld. Een hypothese is dat genetische verschillen voorkomen dat het metabolisme van de geurproducerende stoffen optreedt. De andere mogelijkheid is dat die mensen de geuren produceren maar een genetisch defect hebben waardoor ze die geuren niet kunnen detecteren, zodat ze niet denken dat hun urine na het eten van asperges anders ruikt.
