Stel u voor dat u, als u één ding zou doen, bijna jaren aan uw leven en leven zou toevoegen. U zou er tenminste meer over willen horen, toch?
Stel je nu voor dat als datzelfde een van de belangrijkste, krachtigste en onmiddellijk uitvoerbare mogelijkheden is, ieder van ons iets moet doen aan milieubescherming, duurzame voedsel- en watervoorzieningen, klimaatstabilisatie en de bescherming van de biodiversiteit.
Je moet denken: Wat dat ook is, ik zou het waarschijnlijk eens proberen!En je hebt gelijk.
Het is een levensstijl als medicijn. Het is goed eten en actief zijn. Het blijkt dat de weg naar de menselijke gezondheid en de weg naar planetaire gezondheid toch niet twee paden zijn. Ik zal je een voorbeeld geven van wat ik bedoel.
De impact van onze gewoonten
In een recent boek genaamd Soda Politics, door mijn vriend en collega Marion Nestle van de New York University, zijn de vele kosten van frisdrank voor de volksgezondheid in aanzienlijk detail uiteengezet. Ik ben ervan overtuigd dat maar weinig hiervan je zouden verrassen. Je hebt de memo dat alle suiker en calorieën in frisdrank niet echt goed voor je zijn, dat weet ik zeker.
Maar hier is wat ik denk dat je zal verrassen, omdat het me verbaasde. Het neemt tot 620 liter water op om één liter cola in zijn plastic fles te produceren. Ongeveer tweederde van al dat water gaat naar de vele productiestappen van de frisdrank zelf, en de rest naar de productie van het plastic.
Dit is natuurlijk een argument tegen het drinken van al het water uit plastic flessen. Maar het is een veel dringender argument om alleen al om milieuredenen frisdrank te stoppen. Er zijn waarschijnlijk veel jonge mensen die zich geen zorgen maken over suiker, calorieën en het toekomstige risico op diabetes, maar die veel om de planeet geven.
Het idee om 600 liter water in de afvoer te dumpen als opmaat voor het drinken van een cola kan ze heel goed doen pauzeren. Maar, zelfs als kinderen alleen bezuinigen op frisdrank uit bezorgdheid voor het milieu, is de realiteit dat het ook goed zou zijn voor hun gezondheid. Er is kracht en gelegenheid in die samenvloeiing.
Twee wegen worden één
Op de medische school was ik eerst onzeker over waar ik naartoe moest gaan, zoals ik veel toekomstige artsen geloof. Ik heb me net zo goed op interne geneeskunde ingespannen om mijn opties open en breed te houden als om een andere reden. Ik ging naar een tweede residentie in de preventieve geneeskunde, omdat ik meer wilde doen aan die wanhopig zieke mensen in ziekenhuisbedden dan hun dood een beetje uit te stellen. Ik wilde dat diegenen die achter hen in de rij stonden om een andere medische bestemming helemaal te kiezen. Ik wilde dat ze de levensstijl gebruiken om in de eerste plaats vitaal te blijven.
Ik was heel lang tevreden met mijn keuze. Maar beetje bij beetje, om het heel bot te zeggen, begon ik me zorgen te maken dat ik alles deed wat ik kon om de levens van de wezens die de planeet druk bezig waren te vernietigen uit te breiden. Wij mensen maken hier nogal een zooitje van dingen. Steeds meer mensen, die steeds langer leven, steeds meer hulpbronnen verbruiken, staan in hoge mate in verband met de steeds sneller wordende uitsterfte onder alle andere wezens van de Aarde.
Ik heb natuurlijk nooit spijt gehad van mijn toewijding aan de menselijke gezondheid. Maar ik begon te denken dat ik het grootste deel van mijn tijd eerder had gemist dan gekozen. Het lot van de planeet is duidelijk in gevaar, en er zijn geen gezonde mensen zonder een gezonde planeet om naar huis te bellen.
Deze bijzondere wegen die ogenschijnlijk lang uiteenliepen – een die leidde tot lifestyle-geneeskunde, de andere tot milieubehoud – nemen een hoogst toevallige draai. Ze kruisen elkaar en rennen samen verder.
Zorgen voor jezelf en onze wereld
Het voedingspatroon, de activiteit en het leefpatroon dat het meest bevorderlijk is voor de toevoeging van jaren aan het menselijk leven, en het leven voor de mens hoeft niet gunstig voor de planeet te zijn geweest, maar het is het wel.
Een dieet met minimaal verwerkte, voornamelijk plantaardig voedsel en water als dorst voordelig is voor alles, van de zoetwatervoorzieningen van het land tot de visvoorraden van de zee. Het gebruik van onze eigen spieren om overal mee om te gaan, in plaats van altijd fossiele brandstof te verbranden, bevordert onze eigen gezondheid en draagt bij aan die van land, lucht en zee.
Terwijl je op deze manier je eigen vitaliteit cultiveert, waardoor je levenslange risico van alle grote chronische ziekten met wel 80 procent wordt verminderd, zal je ook je waterverbruik verminderen, je CO2-voetafdruk verkleinen en helpen om meer van de planeet bruikbaar te maken voor de verbluffende verscheidenheid aan andere levende dingen die ook de aarde naar huis roepen.
Als er ooit een recept wordt aangeboden waar het om gaat, is dit het zeker. Het enige bekende neveneffect is een gevoel van diepe voldoening dat je je heel goed voelt omdat je de wereld goed doet.
