Auto-inoculatie of zelfinenting vindt plaats wanneer een persoon een ziekte overdraagt van het ene deel van hun lichaam naar het andere. Zelfinenting gebeurt vaak wanneer iemand een pijnlijke kras of wrijft en dan de niet-geïnfecteerde huid aanraakt. Veel ziekten kunnen op deze manier worden verspreid door zelfinoculatie, waaronder waterpokken.
In deze gevallen kan zelfinoculatie lijken op transmissie door fomites.
Stel je bijvoorbeeld voor dat een persoon eindigt met HPV onder hun nagels. In een dergelijke omstandigheid kan het worden overgedragen aan een partner (fomite transmissie) of zichzelf (zelf-inoculatie). Dit kan niet alleen met SOA’s gebeuren, maar ook met andere besmettelijke huidaandoeningen, zoals plantaire wratten. Dat is de reden waarom dokters in het algemeen mensen aanmoedigen om wonden en wratten te vermijden. Ze kunnen zelfs aanbevelen om deze laesies te bedekken om het risico op contact te verminderen. (Krassen kunnen ook leiden tot secundaire infecties, die nog moeilijker kunnen genezen dan de oorspronkelijke toestand.) Ze komen voor wanneer een secundaire bacterie een open wond of wond infecteert.)
Voorbeelden van soa’s waar auto-inenting een probleem kan zijn
Molluscum contagiosum is zeer gemakkelijk te verspreiden door zelfinoculatie. Het wrijven van een zweer kan de virale deeltjes automatisch in de omliggende huid inoculeren en leiden tot extra infectiegebieden. Dit is een van de redenen waarom molluscum contagiosum zo moeilijk te genezen is.
Mensen verspreiden het vaak per vergissing naar verschillende (of naburige) lichaamsdelen. Molluscum is ook een SOA waar secundaire infecties een groot probleem kunnen zijn als de zweren worden gekrast.
Van HPV is ook bekend dat het zich verspreidt door auto-vaccinatie. In feite kunnen wratten op de handen zich mogelijk verspreiden naar de geslachtsorganen.
Dit geldt ook wanneer deze wratten worden veroorzaakt door HPV-soorten die normaal niet worden geassocieerd met genitale wratten. HPV kan ook zelf worden geïnoculeerd van de geslachtsdelen naar de mond. Daarom moedigen artsen je aan om niet aan te raken of te kiezen voor wratten.
Het herpes-simplex-virus kan zich verspreiden door auto-besmetting. Er is niet veel onderzoek gedaan naar hoe vaak dit kan zijn. Het is denkbaar dat zelfinenting van mond tot geslachtsdelen mogelijk is, hoewel er geen duidelijke meldingen zijn. Overdracht van de mond van een partner naar de geslachtsorganen van de andere partner is een veel groter risico
Hoe het risico van zelfinenting te verkleinen
Er zijn verschillende dingen die u kunt doen om het risico van zelfinenting te verminderen
- Was uw handen vaak, vooral na het aanraken van een besmet gebied van uw lichaam of het lichaam van iemand anders die een huidinfectie heeft
- Kies geen krassen op zweren
- Houd zweertjes bedekt, indien nodig, om irritatie te voorkomen of om ze tegen andere delen van de huid aan te laten wrijven. Als al het andere faalt, kijk dan of uw zweren of wratten door een arts kunnen worden verwijderd. Dit is geen remedie voor de onderliggende infectie. Het kan echter helpen als je jezelf er niet van weerhoudt ze te selecteren en je infectie te verlengen.
