Vrouwelijke atleten lijken meer risico te lopen op een knieblessure, met name een voorste kruisband (ACL) dan mannelijke atleten.
Onderzoekers hebben verschillende theorieën over de specifieke factoren achter het verhoogde risico van een vrouw, maar deze theorieën zijn nog steeds precies die – theorieën. Ondanks het feit dat ze niet precies weten waardoor vrouwen meer acl-blessures krijgen, hebben veel vrouwensportprogramma’s ACL-letselpreventieprogramma’s geïmplementeerd voor hun vrouwelijke atleten.
Tot nu toe hebben deze preventieprogramma’s positieve resultaten opgeleverd en lijken ze de sporters te helpen het risico op verschillende knieblessures te verminderen.
Wat veroorzaakt een ACL-blessure?
ACL-verwondingen komen vaak voor bij sporten waarbij plotselinge richtingsveranderingen optreden, zoals voetbal en voetbal. De meeste knieblessures worden niet veroorzaakt door direct trauma of contact; ze komen voor tijdens een plotselinge draaiende beweging, zoals wanneer de voeten van een atleet stevig zijn geplant en de knie en torso plotseling in de tegenovergestelde richting draaien. Dit gebeurt vaak bij het landen van een sprong, draaien of een stap missen.
Waarom hebben vrouwen een hoger risico op ACL-letsel?
Onderzoekers die studies hebben uitgevoerd naar factoren die leiden tot ACL-letsel bij vrouwelijke atleten hebben verschillende theorieën voorgesteld over de reden waarom vrouwen bijna tien keer zoveel ACL-letsels oplopen als mannelijke atleten. De toptheorieën omvatten het volgende:
- De Q-hoek
Het meest voor de hand liggende anatomische verschil tussen mannen en vrouwen dat tot ACL-verwondingen kan leiden, is een breder bekken bij vrouwen dan bij mannen. Dit verschil resulteert in een bredere "Q-hoek" of quadriceps-hoek. Dit is de hoek waaronder het dijbeen (bovenbeenbot) het scheenbeen raakt (been in de onderbenen). Er wordt gedacht dat deze toegenomen hoek meer nadruk legt op het kniegewricht van een vrouw, waardoor het minder stabiel is dan het kniegewricht van een man.
- Anatomie van het kniegewricht
Vrouwen hebben meestal veel kleinere oppervlakken in het kniegewricht, inclusief de twee afgeronde uiteinden van het dijbot, de femorale condylen. De ruimte tussen deze condylussen, de femorale inkeping, is de ruimte waarin de ACL het dijbeen verbindt met het scheenbeen. Sommige onderzoekers speculeren dat de kleine ruimte van de femorale inkeping van een vrouw waarschijnlijk de botsing van het ligament veroorzaakt en uiteindelijk resulteert in een ACL-scheuring.
- Biomechanica en bewegingspatronen
Studies hebben herhaaldelijk aangetoond dat vrouwen over het algemeen veel verschillende bewegingspatronen in het kniegewricht hebben dan mannen. Bij het landen van sprongen, hurken en draaien, hebben vrouwen de neiging de knie iets naar binnen te rollen en de voet uit te zetten, wat ook kan leiden tot een ACL-blessure. - Neuromusculaire factoren
Sommige onderzoeksresultaten hebben een opmerkelijk verschil in neuromusculaire controle bij vrouwen bij het landen van sprongen laten zien. Deze onderzoeken geven aan dat de gemiddelde vrouwelijke atleet minder heup- en knieflexie heeft dan de gemiddelde mannelijke atleet, wat kan resulteren in hogere stress of spanning op de ACL. - Een andere theorie die soms genoemd wordt, omvat spiervermoeidheid en ligamentsterkte. Hoewel vermoeidheid iedereen kan treffen, hebben sommigen het gevoel dat vrouwen eerder eerder last hebben van spiervermoeidheid dan mannen. Wanneer de spieren die de knie vermoeidheid stabiliseren, de spanning en de kracht van beweging wordt overgedragen aan de ligamenten. Omdat de ligamenten van vrouwen de neiging hebben kleiner en zwakker te zijn in vergelijking met die van een man, zijn vrouwen meer vatbaar voor een hoger percentage ligamentische verwondingen.
- Hormonen
De gegevens voor het verband tussen hormonale verschillen tussen mannen en vrouwen zijn niet consistent, maar er is een theorie dat verschillende concentraties oestrogeen en progesteron de sterkte en stijfheid van het ligament kunnen beïnvloeden, wat een effect heeft op ligamentische letsels bij vrouwen. Er moet nog veel meer onderzoek worden gedaan om dit met enige zekerheid te zeggen.
Ondanks deze theorieën kunnen we niet met zekerheid zeggen wat er achter het verhoogde risico op ACL-tranen bij vrouwen zit. Het kan een combinatie zijn van deze dingen of iets dat nog niet is geïdentificeerd.
ACL-letselpreventietips
Verschillende ACL-preventieprogramma’s hebben aangetoond dat het het risico op ACL-letsels bij vrouwelijke atleten vermindert. Dergelijke programma’s omvatten trainingsoefeningen die evenwicht, kracht en behendigheid vereisen. Plyometrische oefeningen, waaronder springen en balansoefeningen, helpen de neuromusculaire conditionering van een vrouw en de spierreactie te verbeteren. Het is aangetoond dat deze factoren het risico op ACL-verwonding door vrouwen tot hetzelfde niveau verlagen als die van mannen.
De bottomline voor zowel mannen als vrouwen die deelnemen aan start-en-stop- en veldsporten, is het oefenen van de juiste vaardighedentraining om verwondingen, waaronder ACL-tranen, te voorkomen.
Amerikaanse Academie van Orthopedische Chirurgen, Drie studies onderzoeken oorzaken, preventie van ACL-verwondingen bij vrouwen, News Item, 26 februari 2005.
