Bij de diagnose van HPV moet niet alleen het virus worden gedetecteerd, maar moet ook worden bepaaldwelkevan de meer dan 150 gerelateerde virussen waaruit HPV bestaat, aanwezig is. Hoewel de meeste relatief onschadelijk zijn, is het vooral belangrijk om te weten te komen of de infectie een van de meer dan 30 hoog-risicostammen omvat die sterk aan kanker zijn gerelateerd. Artsen zullen, samen met hun klinisch oordeel, een uitstrijkje, HPV-test of biopsie gebruiken om een diagnose te stellen en hopelijk alle risicovolle gevallen te vangen voordat ze een probleem worden.
Hoe iemand wordt gescreend en getest, hangt af van geslacht, leeftijd en zelfs seksuele geaardheid.
De uitdaging met de diagnose is echter dat HPV vaak geen duidelijke tekenen van infectie produceert, wat mensen ertoe kan aanzetten om het testen uit te stellen. In sommige gevallen kunnen personen eerst worden gediagnosticeerd met HPV wanneer zij worden gediagnosticeerd met een gerelateerde kanker.
Tests voor vrouwen
Een van de beste manieren om HPV-infectie bij vrouwen te detecteren is met een uitstrijkje. Dit kan worden gedaan tijdens een routine gynaecologisch onderzoek of specifiek omdat HPV wordt vermoed. Tijdens een Pap-uitstrijkje worden de cellen voorzichtig van de baarmoederhals geschraapt en onder een microscoop onderzocht op tekenen van dysplasie. Een visueel onderzoek zal ook worden uitgevoerd om genitale wratten te identificeren (die typisch een bloemkoolachtig uiterlijk hebben, maar ook plat en vleeskleurig kunnen zijn). Bedenk echter dat de afwezigheid van wratten niet betekent dat u vrij bent van HPV.
Een andere test, de HPV-test genoemd, controleert het feitelijke virus in plaats van veranderingen in de cervicale cellen.
Het wordt gebruikt bij vrouwen van 30 jaar en ouder, hetzij als reactie op een abnormale uitstrijkje of als onderdeel van een routinematige screening. Het kan tegelijkertijd – en zelfs met hetzelfde staafje – worden uitgevoerd als het uitstrijkje (een methode die co-testen wordt genoemd).
Aanbevelingen
HPV-screeningaanbevelingen kunnen verschillen afhankelijk van de leeftijd van een vrouw en andere factoren:
- Voor vrouwen jonger dan 30wordt om de drie jaar een uitstrijkje aanbevolen. HPV -testen wordt echter afgeraden, aangezien HPV-infecties vaak voorkomen bij vrouwen van in de 20 en zelden tot kanker leiden. Gedurende deze periode zijn de meeste HPV-infecties van korte duur en lossen ze zichzelf op, zonder gevolgen op de lange termijn.
- Voor vrouwen van 30 tot 65kan om de drie jaar een uitstrijkje worden gemaakt of een co-test met een uitstrijkje en de HPV-test kan om de vijf jaar worden uitgevoerd.
- Hiv-positieve vrouwen jonger dan 30 zouden om de 12 maanden een uitstrijkje moeten krijgen bij de eerste diagnose. Na drie normale resultaten kan het testen om de drie jaar worden uitgebreid naar één Pap-test, zolang de resultaten normaal zijn.
De Pap- en HPV-tests hebben slechts enkele minuten nodig om te presteren. De Pap-resultaten worden meestal binnen twee weken geretourneerd; HPV-testresultaten kunnen langer duren. Beide zijn meestal gedekt door een verzekering.
Een van de grootste risicofactoren voor baarmoederhalskanker is de afwezigheid van reguliere screening. Om complicaties van HPV te voorkomen, moeten vrouwen het bovenstaande screeningsschema volgen en hun arts op de hoogte stellen van wratten, laesies of andere afwijkingen die zich in de geslachtsdelen of de anus hebben ontwikkeld.
Tests voor mannen
De meeste HPV-infecties bij mannen worden bewezen door het verschijnen van een of meer wratten op de penis, scrotum, dijen, liezen of de anus.
Als een wrat geïnternaliseerd is, kan deze vaak alleen worden geïdentificeerd door het anale kanaal te onderzoeken met een anoscoop en / of een anaal uitstrijkje te gebruiken.
De anale uitstrijk maakt gebruik van dezelfde technologie als een baarmoederhals uitstrijkje en wordt gebruikt om dysplasie te identificeren in cellen die uit de anus worden gehaald. De test kan een belangrijk hulpmiddel zijn voor mannen die zich bezighouden met receptieve anale seks, omdat geïnternaliseerde wratten vaak niet worden gevoeld.
Aanbevelingen
Desondanks adviseert het Centrum voor ziektebestrijding en -preventie (CDC) momenteel om routine-anale-pap-screening bij mannen uit te voeren, omdat niet bekend is of de behandeling van een hoogwaardige dysplasie anale kanker voorkomt.
Bovendien is er, in tegenstelling tot HPV-tests die bij vrouwen worden gebruikt, momenteel niet zo’n test beschikbaar om een anale of orale infectie te bevestigen.
Daartoe heeft de CDC geadviseerd dat het anale uitstrijkje kan worden uitgevoerd bij mannen die seks hebben met mannen (MSM) die zich bezighouden met receptieve anale seks, hoewel er geen specifieke screeningrichtlijnen zijn vastgesteld. Deze groep heeft een 40-voudig groter risico op anale kanker in vergelijking met de algemene bevolking. MSM die seropositief zijn, lopen vooral risico. Als er geen richtlijnen voor screening zijn, moet u uw eigen advocaat zijn en, indien nodig, hulp zoeken bij een arts of kliniek die gespecialiseerd is in de gezondheid van mannen of MSM-specifieke zorg.
Meestal worden deze testsnietgedekt door een verzekering.
Biopsie van genitale wratten
Als een wrat verdacht lijkt of moeilijk te identificeren is, kan de arts een biopsie uitvoeren om een monster weefsel te verwijderen in het laboratorium. Terwijl de verdovingsinjectie die wordt gebruikt om de huid te verdoven, pijnlijk kan zijn, is de procedure zelf meestal niet.
Eenmaal verwijderd, kan het weefsel onder de microscoop worden onderzocht. Het lab vertelt je dan dat er geen abnormale cellen zijn (wat betekent dat alles in orde is) of dat er abnormale cellen zijn die koilocyten worden genoemd. Koilocyten zullen hol of concaaf onder de microscoop verschijnen en zijn kenmerkend voor HPV-infectie.
Een biopsie van een genitale wrat kan aangewezen zijn als:
- De HPV-diagnose onzeker is
- Een wrat bloedt, ontstoken is of een atypisch uiterlijk heeft
- De persoon heeft hiv of is immuun aangetast
- Er is een verslechtering opgetreden sinds het vorige onderzoek
Als een HPV-test positief is
Op dezelfde manier dat de afwezigheid van wratten niet betekent dat u vrij bent van HPV, betekent de aanwezigheid van een genitale wrat niet dat u kanker krijgt.
Tenzij er aanwijzingen zijn voor neoplasie (de ongecontroleerde, abnormale groei van cellen), zou de arts een positief resultaat van een HPV-scherm als een "rode vlag" beschouwen en de aandoening nauwlettend blijven volgen.
Hoewel dysplasie in de loop van de tijd tot kanker kan evolueren, is het risico zeer variabel. Laaggradige dysplasie verdwijnt meestal vanzelf zonder behandeling. Daarentegen kan hoogwaardige dysplasie zich ontwikkelen tot een vroege vorm van kanker die bekend staat als carcinoma in situ (CIS).
In het onwaarschijnlijke geval dat kanker of prekanker wordt gediagnosticeerd, wordt u doorverwezen naar een oncoloog om de aandoening te laten plaatsvinden en de juiste behandelingskuur te kiezen. Gelukkig leidt een vroege diagnose bijna altijd tot een groter behandelingssucces.
