Marathon finishers dragen hun medaille met trots. Het is een ereplaat, een signaal aan de rest van de wereld dat je hard bent en het hebt gehaald door een afmattend lange-afstandsrace. Immers, de eerste marathonloper, Pheidippides, verklaarde "Nike!" (wat zich vertaalt als "Overwinning") en aan het eind dood neerviel. Zelfs vandaag is het niet zeldzaam om te horen dat mensen doodgaan op de baan.
Of je nu de hele weg liep, een loop- / looptechniek had of een pure wandelaar was, je stond voor een enorme uitdaging. Maar wat maakt de 26,2 mijl-marathon precies zo moeilijk?
Running on Empty – de Marathon-duur verliest uw energiereserves
De 26,2 mijl-marathon is een uitdagend hardloopevenement vanwege de duur ervan. Na twee uur rennen, bij de 20 mijlmarkering voor snelle lopers, raakt het lichaam zonder glycogeen (opgeslagen suiker) en begint het eiwit in spieren en weefsels af te breken als brandstof. Ze noemen dit ‘bonken’ of ’tegen de muur slaan’. Het lichaam zou opgeslagen vet moeten verbranden, maar dat kan niet omdat er wat koolhydraten nodig zijn om vet te verbranden, maar het is allemaal verdwenen. Als hardlopers niet snel genoeg en vaak genoeg snacken, zullen ze bonkten.
Wandelaars (andere dan racewalkers) ervaren niet vaak bonking, zelfs niet op een marathon. In een langzamer tempo gebruikt het lichaam vetopslag voor energie gedurende het hele evenement en hoeft het in plaats daarvan zijn eigen spieren niet te verbranden.
Walkers zullen over de lange afstand waarschijnlijk moe worden, maar zonder de verlammende ervaring van het raken van de muur. Je kunt voldoende calorieën binnenkrijgen met energiesnacks en koolhydraatbevattende sportdranken om te voorkomen dat je energiereservoirs volledig leeg raken.
Vloeistofvervanging goed krijgen is een marathonuitdaging
Degenen die tijdens de race niet de juiste hoeveelheid water en elektrolytenvervangende drankjes drinken, zullen de effecten van uitdroging of hyponatriëmie voelen.
Langzamere racers die gehoorzaam drinken bij elke stop kunnen in vloeibare overbelasting raken. Het vergt aandacht tijdens je lange afstandstraining om het goed te krijgen.
- Aanbevelingen van Marathon Medical Directors voor Fluid Replacement
Marathoncursussen bieden over het algemeen drankjes, maar zelfs grote evenementen hebben rampen waarbij ze zonder water of sportdrank komen te zitten of de massa hardlopers niet bij kunnen houden. Tail-end wandelaars komen vaak gesloten hydratatie stops tegen.
Meer gevaren van de marathon
De snelste lopers kunnen een marathon in drie uur of minder afmaken. Elite racewalkers kunnen minder dan vier uur duren. Maar de typische wandelaar neemt vijf tot negen uur in beslag om een marathon in wandeltempo te voltooien. Dat is een lange tijd om uit te gaan in de elementen die je uitdraagt.
Blaren en schavielen, zonnebrand en hitteziekte zijn veelvoorkomende gevaren.
Na een marathon is de belasting van het lichaam duidelijk. Zelfs zonder te lopen met een snelheid die leidt tot het verbranden van spieren, krijgt de marathonloper kleine tranen in de spieren en is er opbouw van de toxische afbraakproducten van oefening – melkzuur, enz. Spierstammen en verstuikingen zijn waarschijnlijker door vermoeidheid tijdens de race.
- Meest voorkomende Marathonblessures
Let op: Marathons zijn verslavend
Maar door zo zwaar te zijn, worden marathons ook verslavend.
Terwijl sommige mensen "slechts één" kunnen doen, en de meesten beloven nooit meer na hun eerste te doen, raken veel mensen verslaafd aan het zien of ze hun tijden van jaar tot jaar kunnen verbeteren.
Hal Higdon, die meer dan 100 marathons heeft gereden, schrijft: "In een marathon verslaat je anderen niet, in plaats daarvan bereik je een persoonlijke overwinning." Het is een zeer persoonlijke gebeurtenis, waarbij elke deelnemer zijn eigen te bereiken doel heeft, vaak alleen om te voltooien.
Volgende> Training voor de marathon
Marathonwandellessen
- Marathon lopen van start tot finish
- Strategie voor het lopen van een marathon
- Marathonwedstrijddag
- Een marathonevenement kiezen
