Het kenmerkende kenmerk van het chronisch vermoeidheidssyndroom is een aanhoudende diepe vermoeidheid, vergelijkbaar met wat andere mensen voelen als ze ernstig ziek zijn of slaapgebrek hebben. Bij mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom verlicht slaap echter niet de vermoeidheid zoals bij gezonde mensen.
Mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom hebben ook andere symptomen, waaronder hevige pijn, cognitieve problemen zoals geheugenverlies en -verwarring, en post-exertionele malaise.
Post-exertionele malaise veroorzaakt intense vermoeidheid, pijn en spierzwakte tot 48 uur na inspanning of andere vormen van inspanning.
Andere symptomen zijn onder meer:
- pijn in gewrichten zonder zwelling of roodheid
- pijnlijke of zwakke spieren
- aanhoudende keelpijn
- hoofdpijn
- gevoelige lymfeklieren
- aanhoudende lichte koorts of lage lichaamstemperatuur
- chronische hoest
- misselijkheid
- terugkerende griepachtige aandoening
Dingen zoals letsel, ziekte en stress (emotioneel of fysiek) kunnen de symptomen verergeren. Sommige mensen hebben specifieke triggers (dingen die de symptomen verhogen), zoals voedsel of chemicaliën.
Mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom hebben vaak ook naast elkaar bestaande aandoeningen, waaronder fibromyalgie, prikkelbare darmsyndroom, myofasciaal pijnsyndroom en meervoudige chemische gevoeligheid.
Mensen van elke cultuur en sociaaleconomisch niveau krijgen chronisch vermoeidheidssyndroom. Het komt het meest voor bij vrouwen, maar mannen en kinderen kunnen er ook mee te maken krijgen.
Chronisch vermoeidheidssyndroom, met verschillende namen, dateert uit de 18e eeuw. Door de eeuwen heen is het valselijk toegeschreven aan verschillende oorzaken en begint het nu pas te worden begrepen door de medische wetenschap. Toen het in de jaren tachtig in het publieke bewustzijn brak, kreeg het de geringschattende naam ‘yuppie influenza’ omdat het vaak jonge professionele mensen leek te slaan.
Sindsdien is deze associatie ontkracht en we weten dat mensen van alle persoonlijkheidstypes en levensstijlen deze ziekte kunnen ontwikkelen.
Van meer dan een miljoen mensen in de Verenigde Staten is bekend dat ze chronisch vermoeidheidssyndroom hebben, maar sommige deskundigen en voorstanders schatten dat veel mensen niet gediagnosticeerd zijn en dat het aantal zelfs veel hoger is.
Veel mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom zijn te arbeidsongeschikt.
De Social Security Administration erkent het chronisch vermoeidheidssyndroom als een potentieel invaliderende aandoening. Het hebben van een claim betreffende een handicap is echter een lang en moeilijk proces dat gecompliceerd kan worden door de ambigue aard van symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom en het ontbreken van een diagnostische test.
Chronisch vermoeidheidssyndroom kent verschillende namen, waaronder chronische vermoeidheid en immuun dysfunctie syndroom (CFIDS), myalgische encefalomyelitis (ME), ME / CVS en systemische intolerantie voor de inspanning (SEID).
Diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom
Tot nu toe kan geen enkele test het chronisch vermoeidheidssyndroom nauwkeurig diagnosticeren. Artsen moeten een groot aantal aandoeningen met vergelijkbare symptomen uitsluiten voordat ze een diagnose stellen. Dit wordt een diagnose van uitsluiting genoemd.
Diagnostische criteria zijn onverklaarbare, aanhoudende vermoeidheid die minstens zes maanden aanhoudt, en ten minste vier verschillende andere symptomen, waaronder een verminderd geheugen of concentratievermogen, post-exertionele malaise, niet-verkwikkende slaap, spierpijn en andere symptomen.
- Meer informatie: Diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom
Behandeling van chronisch vermoeidheidssyndroom
De FDA heeft nog geen geneesmiddelen goedgekeurd voor het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Geen enkel medisch specialisme heeft deze ziekte "geclaimd", wat het moeilijk kan maken om een arts te vinden die goed geïnformeerd is over de diagnose en de behandeling ervan.
Mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom zien soms massagetherapeuten, chiropractors, fysiotherapeuten en andere beoefenaars van complementaire en alternatieve geneeskunde. Ze kunnen ook een psychiater of een psycholoog zien om te gaan met de problemen van een slopende aandoening en mogelijk voor depressie.
Depressie komt veel voor bij mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom, omdat het in het algemeen last heeft van slopende pijn.
Chronisch vermoeidheidssyndroom is echter geen psychiatrische aandoening.
- Meer informatie: Behandeling van het chronisch vermoeidheidssyndroom
Wat veroorzaakt het chronisch vermoeidheidssyndroom?
Onderzoekers weten nog niet precies de oorzaak van het chronisch vermoeidheidssyndroom, maar veel deskundigen geloven nu dat het wordt veroorzaakt door genetische mutaties in combinatie met blootstelling aan bepaalde virussen of toxines.
Verschillende virussen en andere infectieuze agentia zijn onderzocht op koppelingen naar deze aandoening. Van sommige is aangetoond dat ze geen verband houden, terwijl andere een minder zekere relatie hebben. Sommige artsen en onderzoekers denken dat een handvol pathogenen, waaronder Epstein-Barr-virus, HHV-6, de ziekte van Lyme en enterovirus, in sommige gevallen een rol spelen.
Hoewel het ‘syndroom’ de meest gebruikte naam is, heeft een 2015-rapport van het Amerikaanse Institute of Medicine het verhoogd tot een officiële ziekte toen het de naam SEID voorstelde.
Sommige onderzoekers geloven dat er uitbraken zijn geweest van chronisch vermoeidheidssyndroom, maar anderen zeggen dat we onvoldoende bewijs hebben om dergelijke uitbraken te bewijzen.
