Mensen associëren golfgebruik over het algemeen niet met sportblessures, gezien de relatief kalmerende aard van het spel. Maar volgens een onderzoek van het Center for Injury Research and Policy in Columbus, Ohio, worden er jaarlijks meer dan 30.000 golfgerelateerde letsels behandeld in Amerikaanse spoedafdelingen.
Verrassend genoeg werden blessures het vaakst gezien in twee groepen: golfers in de leeftijd tussen zeven en 17 (22,1 procent) en die van 55 jaar en ouder (21,8 procent).
In termen van hospitalisatiegraad, waren oudere golfers maar liefst vijf keer meer toegelaten dan in vergelijking met jongere golfers. Hoewel veel van deze verwondingen verband hielden met een traumatische blessure (zoals geraakt worden door een bal of geslagen door een golfswing), was bijna een derde (30,6 procent) gerelateerd aan een verrekking, verstuiking of stressfractuur.
Deze cijfers komen niet overeen met niet-spoedeisende letsels die vaak te maken hebben met repetitieve bewegingen (overmatig gebruik) of progressieve belasting op de rug, polsen, heupen en knieën door een onjuiste zwaaitechniek.
Terwijl een golfblessure van invloed kan zijn op elk deel van het lichaam, zijn de meest voorkomende geassocieerd met de onderrug en de wervelkolom, schouder, elleboog en pols.
Rugletsel en wervelkolomletsel
De meeste onderrug- en wervelkolomverwondingen die optreden bij golf zijn gerelateerd aan een bestaand probleem. Golf heeft de neiging om het probleem te verergeren wanneer zich het volgende voordoet:
- Spierspanning wordt meestal geassocieerd met een ruwe of krachtige zwaai (zoals wanneer iemand een slag ‘duwt’) of een plotselinge verschuiving van de lichaamspositie tijdens de downswing.
- Hernia-schijven worden verergerd door afwijkingen in de golfswing.
- Lumbale (achter) spanning komt vaak voor bij slecht geconditioneerde golfers of als een speler zwaait terwijl hij onder een scherpe hoek staat (zoals de rand van een watergevaar of zandvanger).
Aangezien de meeste van deze letsels acuut zijn, kan het meestal helpen om meerdere dagen te rusten met een koud kompres en niet-steroïde ontstekingsmedicijnen (NSAID).
Als uw pijn ernstig of aanhoudend is, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts.
Schouderblessures
Schouderblessures kunnen variëren, of dit nu gebeurt op de voorste schouder (de schouder die voorwaarts op een schommel is geplaatst) of de niet-leidende schouder. Verwondingen kunnen worden veroorzaakt door repetitieve bewegingen, abnormale schommelingen of een plotselinge plotselinge verandering in beweging (zoals het raken van een steen op een neerwaartse beweging).
- Acute verwondingen aan de leidende schouder zijn subacromiale insulten, rotator cuff-scheuren en acromioclaviculaire gewrichten verstuiking / scheiding.
- Acute verwondingen aan de niet-leidende schouder omvatten een SLAP-kraakbeenscheur evenals scheuren in de impingement- en rotatorcuff.
- Herhaaldelijk verwondingen omvatten schouder tendinitis, bursitis en adhesieve capsulitis (frozen shoulder).
Acuut of chronisch, verwondingen aan de schouder vereisen meestal medische hulp. In sommige gevallen kan een schouderband of -riem nodig zijn om de beweging te beperken. Een ernstige traan of gezamenlijke scheiding kan een operatie vereisen gevolgd door uitgebreide fysiotherapie.
Elleboogletsel
Voor zover het de elleboog betreft, is mediale epicondylitis (de elleboog van de golfer) de meest voorkomende verwonding. Golfer’s elleboog is een aandoening die pijn veroorzaakt waar de pezen van je onderarm het benige uitsteeksel aan de binnenste elleboog ontmoeten.
De pijn zal vaak uitstralen naar de onderarm en de pols.
Hoewel de elleboog van de golfer kan worden veroorzaakt door overmatig gebruik, kan deze ook verergeren door een overbelaste backswing of een te sterke pols op de downswing. Golfer’s elleboog wordt meestal gezien op de niet-leidende elleboog.
Golfer’s elleboog is vergelijkbaar met laterale epicondylitis (tenniselleboog) die zich op de buitenste elleboog ontwikkelt. Hoewel minder gebruikelijk bij golf, wordt tenniselleboog het vaakst gezien bij de voorste elleboog.
Als repeterende bewegingsverwondingen gaan beide aandoeningen vaak gepaard met bursitis in de elleboog. De behandeling omvat meestal rust, NSAID’s, glacatie van het getroffen gebied en het gebruik van een elleboogbrace om beweging te beperken.
Polsblessures
Polsblessures worden meestal veroorzaakt door een verkeerde grip, slechte swingtechniek, een klapeffect tijdens de downswing (zoals bij een boomwortel) of overmatig gebruik. Onder enkele van de meer voorkomende polsblessures:
- Pol tendinitis ontwikkelt zich meestal in de leidende hand die naar voren moet buigen op de backswing en naar achteren buigt aan het einde van de swing.
- Hamaatbotbreuken treden op wanneer de knuppel de grond abnormaal raakt en de hendel tegen de benige haken aan het einde van de kleinere hamaat (pols) botten samendrukt.
- Polsverstuikingen kunnen optreden wanneer een club een voorwerp raakt en de pols abnormaal verdraait.
- Het Ulnar-tunnelsyndroom is zenuwbeschadiging van de pols, veroorzaakt door het herhaald kloppen van de knuppelhendel tegen de handpalm. Dit kan pijn, ontsteking en gevoelloosheid veroorzaken en wordt vaak geassocieerd met een oneigenlijke of verliesgevende grip.
Gezien de aard van deze letsels, moet medische hulp worden ingeroepen om röntgenfoto’s te maken voor eventuele schade en de pols goed te immobiliseren.
