Er zijn zoveel beslissingen die moeten worden genomen tijdens en na borstkanker. Het lijkt misschien de keuze van de reconstructie, en vooral de tepel- en teolaanconstructie is laag op de totempaal, tenminste ten opzichte van borstkankerbehandelingen die je leven kunnen redden, maar deze reconstructieve therapieën zijn een manier om je leven te herstellen. Ze zijn op zijn minst een manier om je na de behandeling zo goed mogelijk te voelen.
Overzicht
De eerste keuze met reconstructie begint met uw keuze voor een operatie; of u een lumpectomie of borstamputatie heeft, of u de reconstructie onmiddellijk of met vertraging uitvoert of helemaal niet voor reconstructie kiest.
Afhankelijk van de locatie van uw kanker, kunt u een kandidaat zijn voor een tepel-sparende borstamputatie. Deze procedure komt steeds vaker voor en heeft de neiging om een hoge mate van tevredenheid te hebben, met vrouwen die deze aanpak hebben en een betere kwaliteit van leven rapporteren. Niet alle chirurgen presteren of voelen zich op hun gemak bij deze aanpak en het kan zijn dat u een second opinion moet overwegen bij een groter kankercentrum als u dit wilt overwegen.
Als u geen tepelzalige borstamputatie heeft, moet u uiteindelijk kiezen voor tepelreconstructie en areola-reconstructie.
Voordelen en nadelen
Zoals met veel van de keuzes die u hebt gemaakt met uw borstkanker, zijn er een aantal voor- en nadelen te overwegen bij het kiezen van een tepelreconstructie.
Er is geen goede en foute beslissing te nemen, alleen de beslissing die voor u persoonlijk is.
De voordelen
De voordelen van tepel- en areola-reconstructie zijn in principe dat het uiterlijk van uw borst zo dicht mogelijk bij het uiterlijk ligt voorafgaand aan uw diagnose van borstkanker.
De nadelen
Er zijn ook nadelen aan het ondergaan van tepelreconstructie. Deze kunnen zijn:
- Het simpele feit dat deze reconstructie nog een meer chirurgische ingreep is. Dit houdt het risico in van algemene anesthesie, extra hersteltijd en mogelijk extra littekens (op de plaats van de nieuwe tepelhof / tepel, en op de donorplaats als transplantatie wordt gebruikt.)
- Tepelreconstructie kan het proces van "opstaan" verlengen met je leven. "
- Een "tegenvaller" die niet vaak wordt genoemd, maar niet ongewoon is, is dat sommige vrouwen het ongemakkelijker vinden breder te gaan na een tepelreconstructie dan als ze de reconstructie niet hadden. In een goed uitgevoerde borstreconstructie vinden veel vrouwen het prettig om geen beha te dragen, en tepelreconstructie kan die vrijheid beïnvloeden (of ze kunnen hun toevlucht nemen tot het gebruik van bandaids en tape om hun nieuwe tepels te bedekken.) In tegenstelling tot "natuurlijke" tepels, gereconstrueerd tepels hebben één positie en trekken niet terug. Sommige vrouwen zijn in verlegenheid gebracht door de aanhoudende verhoging van een gereconstrueerde tepel die ervoor kan zorgen dat ze "opgewonden" lijken of op zijn minst koud.
Chirurgische tijdlijn
Normaal gesproken worden tepel- en areola-reconstructie uitgevoerd op ongeveer drie tot zes maanden na de primaire reconstructie.
Dit zorgt voor een optimale genezing en de dissipatie van zwelling na de operatie. De timing kan echter aanzienlijk variëren op basis van de voorkeur van de chirurg en de patiënt, evenals de specifieke technieken die in beide procedures worden gebruikt.
Reconstructietechnieken
De eerste stap in de reconstructie bestaat uit het gebruik van een huidtransplantaat of flap om de tepelheuvel te reconstrueren. Dit wordt gevolgd door "tatoeage" wanneer de gereconstrueerde tepel is genezen. Soms wordt alleen tatoeage gebruikt om het uiterlijk van een tepel te creëren, maar zonder verdere chirurgie.
Graftreconstructie
De transplantaattechniek voor tepel- en areola-reconstructie omvat het oogsten van de huid van een donorplaats gescheiden van de gereconstrueerde borst.
Het huidtransplantaat wordt dan bevestigd op de plaats van de nieuw gebouwde tepel en / of tepelhof.
Gemeenschappelijke donorplaatsen voor areola-transplantaten zijn onder meer het buiklitteken van een flapreconstructie, de binnenkant van de dij of de bilplooi. Voor tepeltransplantaties zijn de drie meest voorkomende donorplaatsen de resterende tepel van de patiënt, de oorlel en de schaamlippen. Over het algemeen is de overgebleven tepel van de patiënt de voorkeursdonorsite, omdat deze de beste combinatie biedt qua huidtextuur en -kleur. In het geval van een bilaterale borstamputatie (of in het bijzonder kleine tepels), kunnen de andere donorsites echter behoorlijk nuttig zijn.
Flapreconstructie
In de flaptechniek om de reconstructie tepelproeven, wordt de tepelhoop gecreëerd uit een "flap" van de huid direct uit de huid naast de plaats van de nieuw gereconstrueerde tepel. Deze techniek heeft het voordeel dat de bloedtoevoer intact blijft en dat eventuele littekens beperkt blijven tot het gebied van de nieuwe tepel en tepelhof (in tegenstelling tot het creëren van een nieuw litteken op de donorplaats, zoals bij een transplantaatprocedure). De flapprocedure is iets betrouwbaarder dan de transplantaatprocedure.
Wederopbouw via Micropigmentatie (Tatoeëren)
De tatoeageprocedure, die micropigmentatie wordt genoemd, wordt meestal uitgevoerd als de laatste fase van een volledige borstreconstructie, alleen nadat de tepel zelf is gereconstrueerd. Deze procedure wordt uitgevoerd met apparatuur die erg lijkt op wat je in een tatoeage-winkel zou kunnen tegenkomen. Het belangrijkste voordeel is dat het een relatief snelle en eenvoudige poliklinische procedure is die niet meer dan plaatselijke anesthesie vereist en geen extra litteken creëert. In feite kan micropigmentatie worden gebruikt om de kleur te camoufleren en zelfs de textuur van bestaande littekens die zijn achtergebleven na de initiële reconstructie van borsten te verzachten.
In de eerste plaats wordt deze techniek gebruikt om de kleur, vorm en textuur van het gebied rondom de tepel te simuleren (de tepelhof genaamd). Voor die patiënten die na hun primaire borstreconstructie geen verdere operaties willen ondergaan, kan het uiterlijk van de tepel zelf echter opnieuw worden gecreëerd met alleen tatoeëren. Het voor de hand liggende nadeel van deze methode is dat het alleen de optische illusie van textuur en dimensie kan creëren en geen tepelprojectie biedt, maar een studie uit 2016 wees uit dat verlies van projectie van de tepel de tevredenheid bij vrouwen met deze techniek niet verminderde. Dit is ook de veiligste techniek.
In sommige gevallen kan uw chirurg het gebruik van dergelijke fillers aanbevelen, zoals Radiesse of Alloderm, om de nippelprojectie te verbeteren. In dit geval kan het ook nuttig zijn om specifiek te zoeken naar een chirurg of micropigmentatietechnicus die gespecialiseerd is in het creëren van het meest realistisch ogende en driedimensionale uiterlijk.
Uw chirurg of technicus mengt verschillende pigmenten om precies de juiste kleur te krijgen om uw huidtinten aan te vullen en / of om uw resterende tepel aan te passen. Voor het bereiken van de perfecte tinten kan meer dan één bezoek nodig zijn, en net als bij elke tatoeage zal het pigment op den duur vervagen, waardoor een volgend bezoek voor een kleuraanpassing nodig is.
Risico’s en complicaties
Ten eerste is er de mogelijkheid dat het transplantaat of de flap op de nieuwe locatie mogelijk niet zal overleven. Als dit gebeurt, is verdere chirurgie noodzakelijk. Bovendien, als algemene anesthesie nodig is, zijn er de gebruikelijke risico’s die daarmee gepaard gaan, samen met de risico’s en mogelijke complicaties die inherent zijn aan de meeste chirurgische ingrepen, waaronder: ongunstige littekens, overmatige bloedingen of hematoom, huidverlies (weefselsterfte) , bloedstolsels, dikke stolsels, huidverkleuring of onregelmatige pigmentatie, anesthesierisico’s, aanhoudend oedeem (zwelling), asymmetrie, veranderingen in huidsensatie, aanhoudende pijn, schade aan diepere structuren zoals zenuwen, bloedvaten, spieren, longen en buikorganen diepe veneuze trombose, hart- en longcomplicaties, onbevredigende esthetische resultaten en de noodzaak van aanvullende chirurgie.
Voor degenen die bestralingstherapie hebben voorafgaand aan de reconstructie, is het risico op bijwerkingen (tepelnecrose) groter en het is belangrijk om uw arts zorgvuldig te raadplegen als u overweegt of als u bestralingstherapie heeft gehad.
Bel uw chirurg onmiddellijk na de operatie als een van de volgende situaties zich voordoet: pijn op de borst, kortademigheid, ongebruikelijke hartslag, overmatig bloeden.
Kosten
In de meeste gevallen wordt de reconstructie van de tepel en tepelhof beschouwd als de laatste stap in de borstreconstructie na de borstamputatie. Daarom zouden de kosten volgens de wet worden gedekt door de verzekering van een vrouw. U moet echter altijd bij uw verzekeringsmaatschappij informeren over de details van uw dekking voordat u een operatie plant. Sommige verzekeringsplannen bepalen waar u terecht kunt voor een operatie en specifieke soorten procedures die worden afgedekt.
Nazorg na de operatie
Na de ingreep wordt een niet-verklevend gaasverband en een ruime hoeveelheid zalf op uw borst gelegd en op zijn plaats gehouden door middel van chirurgische tape. De dressing moet de eerste dagen om de paar uur worden vervangen. Als je bent getatoeëerd als onderdeel van je reconstructie, zal je tattoo waarschijnlijk een mengsel van inkt en bloed afscheiden. Het is belangrijk om de tatoeage niet droog te laten worden, of om in deze periode overmatige wrijving tussen kleding en de tatoeage toe te laten.
Vanwege het bloed zal de kleur van de tatoeage veel donkerder lijken dan hij is zodra hij is genezen. Tijdens de genezingsperiode zullen korsten worden gevormd en eraf vallen, waardoor de ware kleur van de tatoeage zichtbaar wordt. Kies niet voor de korst of probeer het niet te verwijderen. Als het te vroeg wordt verwijderd, neemt het korstje veel van het getatoeëerde pigment mee.
Herstel en uitvaltijd
Reconstructie van de tepel en tepelhof is meestal een poliklinische procedure die minder dan een uur in beslag neemt. De meeste patiënten hebben lichte pijn of ongemak, die kunnen worden behandeld met milde pijnstillers, en zullen binnen enkele dagen terugkeren naar hun normale activiteiten.
Zoals met alle chirurgische ingrepen, is het belangrijk om te begrijpen dat deze richtlijnen sterk kunnen verschillen op basis van de persoonlijke gezondheid van de patiënt, de gebruikte technieken en andere variabele factoren die de operatie omgeven. Hoe dan ook, het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de behandelingslocaties tijdens de herstelperiode niet worden blootgesteld aan overmatige kracht, schuring of beweging. Ernstige pijn moet aan uw arts worden gemeld.
Littekens en sensatie
Als de reconstructie wordt bereikt door alleen te tatoeëren, is er geen nieuwe littekenvorming ontstaan. In het geval van een flapreconstructie bevinden de kleine littekens zich meestal binnen het gebied van de tepel en worden ze meestal verborgen door de reconstructie van de tepelhof. Als een transplantaattechniek wordt gebruikt, verschijnt er een nieuw litteken rond de omtrek van de nieuwe tepelhof. Een extra litteken wordt ook gecreëerd op de donorsite.
Ongeacht de methode die wordt gebruikt voor de reconstructie, is het belangrijk om erop voorbereid te zijn dat het nieuwe tepelgebied niet hetzelfde gevoel zal hebben als de tepel van de resterende borst (of de vorige natuurlijke borsten).
Een woord van zeer wel
De keuze om een tepelreconstructie te hebben of niet, is geheel aan jou en er is geen goede of verkeerde manier. Als je denkt dat je gewoon klaar bent met een operatie, of geen last wilt hebben van verdere behandelingen (of tepels die niet intrekken), heb je niet het gevoel dat je door moet gaan met deze "laatste stappen" van de reconstructie. En als je echt een reconstructie wilt hebben en vrienden of familie je tweede gissen, ga je gang en doe wat het beste werkt voor jou alleen.
Als je denkt aan je reis met borstkanker tot nu toe, voel je je misschien een beetje overweldigd en moe. Het is misschien een kleine troost om te beseffen dat kanker mensen op goede manieren in goed opzicht verandert. Studies die kijken naar "posttraumatische groei" bij mensen met kanker hebben ontdekt dat overlevenden van kanker niet alleen een grotere waardering van het leven hebben, maar ook meer compassie hebben voor anderen.
