Er zijn maar weinig controverses in de moderne geneeskunde zoals die worden opgeroepen door complementaire en alternatieve geneeskunde (CAM). Terwijl sommige artsen en patiënten hen omhelzen en CAM gebruiken, betwisten ze zelfs integratie met conventionele therapieën, andere professionals en patiënten hun werkzaamheid, ze denken dat ze gevaarlijk zijn en denken zelfs dat ze een grap of een criminele activiteit zijn.
In feite hangt de waarheid af van welk aspect van CAM wordt besproken.
CAM en op Evidence Based Medicine
Een van de grootste verschillen tussen CAM en conventionele geneeskunde en de basis van veel van de controverse is het bewijs, of het ontbreken daarvan, dat CAM daadwerkelijk werkt om het welzijn van een patiënt te verbeteren.
De meeste conventionele geneeskunde is gericht op het doen van aanbevelingen aan patiënten die gegrond zijn op bewijsmateriaal dat is verzameld door middel van klinische proeven en ander onderzoek. De grote meerderheid van dit onderzoek is gedaan op conventionele therapieën, zoals farmaceutische geneesmiddelen.
Er zijn weinig aanwijzingen dat alternatieve of aanvullende therapieën werken. Maar dat is niet noodzakelijk omdat die therapieën niet werken. Het is gewoon dat de meeste niet zijn onderzocht.
Waarom de discrepantie in de hoeveelheid onderzoek tussen de twee benaderingen? Winst.
Het meeste onderzoek wordt ondersteund door organisaties met winstoogmerk zoals fabrikanten van farmaceutische en medische apparaten om te bewijzen dat hun medicijn of apparaat werkt.
Met bewijs kunnen ze toestemming van de FDA krijgen om hun medicijn of apparaat te verkopen. Zelfs onderzoek dat wordt uitgevoerd in non-profitorganisaties zoals universiteiten en academische medische centra wordt meestal uitgevoerd door middel van beurzen en stichtingen die zijn ontwikkeld door bedrijven met winstoogmerk.
Er is niet zoveel geld te verdienen als het bewijs voor CAM-therapieën blijkt te bestaan.
Verder moet er geen onderzoek worden gedaan om de FDA-goedkeuring te verkrijgen (zie hieronder). Daarom is het onderzoek eenvoudigweg niet beschikbaar, behalve voor onderzoeksprojecten van de overheid via het National Center for Complementary and Alternative Therapy (onderdeel van de National Institutes of Health). .
Als het onderzoek niet bestaat, kan de effectiviteit van CAM-therapieën niet op de ene of de andere manier worden bewezen. Misschien werkt het. Misschien is dat niet zo. We weten het gewoon niet. Dat betekent dat we meestal vertrouwen op anekdotisch bewijs.
Hoe zit het met anekdotisch bewijs?
Voor sommige integratieve medische professionals en patiënten is alleen anekdotisch bewijs nodig om te besluiten of een CAM-therapie nuttig is. Er zijn geen studies om te bewijzen dat de pulp van een aloë vera plant brandwonden kan veroorzaken, maar velen van ons kweken aloë planten voor precies dat doel. Natuurlijke supplementen zijn een miljardenbedrijf in de Verenigde Staten, maar de meeste van die supplementen hebben geen bewijs om te laten zien dat ze werken. Sommigen hebben zelfs een bewijs dat laat zien dat ze dat niet doen. Maar mensen kopen ze nog steeds.
Sceptici zullen je vertellen dat het verspillen van geld aan CAM-supplementen en therapieën geldverspilling is. Het kan zelfs gevaarlijk zijn.
Het kiezen van een CAM-therapie kan een conflict veroorzaken met een huidige, conventionele therapie die kan resulteren in aanvullende medische problemen wanneer ze samen worden gebruikt.
Het gebruik van een CAM-therapie in plaats van een conventionele therapie kan een verbetering van de gezondheid betekenen, of het kan de dood betekenen.
Maar zelfs deze rapporten zijn anekdotisch. Het bewijs van de conflicten en sterfgevallen is ook niet gebaseerd op studies of klinische proeven.
Een andere waarschuwing over anekdotisch bewijs. Het is de basis voor kwakzalverij – de illegale en gevaarlijke praktijk van het verkopen van therapieën aan zieke, verzwakte en stervende patiënten die hun geld uitgeven aan producten en procedures die niet werken, omdat ze wanhopig op zoek zijn naar een remedie en hoopvol zijn dat alles Helpt hen helemaal. In het bijzonder is het internet vol met kwakzalvers die hun nutteloze, dure en soms gevaarlijke producten en therapieën aan deze mensen verkopen.
CAM kan communicatieproblemen creëren
Anekdotisch bewijs is niet genoeg voor veel conventionele artsen. En dat werpt een ander probleem en controverse op – eerlijkheid.
Soms maakt een patiënt een keuze uit een eenvoudige overtuiging, gebaseerd op niets meer dan iemand anders hem heeft verteld, of een etiket dat ze op een flesje supplementen hebben gelezen, of een website leest die al dan niet geloofwaardig is.
Dan besluiten ze dat hun arts misschien van streek is of een oordeel over hen uit voor het nemen van dat supplement of het kiezen van die therapie. Dus ze vertellen het niet aan de dokter. Het achterhouden van dergelijke informatie kan gevaarlijk zijn.
Een patiënt kan bijvoorbeeld geloven dat het nemen van een bepaald supplement haar pijn verlicht of haar immuniteit versterkt. Het kan zelfs in strijd zijn met een medicijn dat haar arts heeft voorgeschreven, of het kan eenvoudigweg het voordeel van het medicijn teniet doen (of omgekeerd.) Een voorbeeld hiervan is het gebruik van geneesmiddelen voor gastro-refluxziekte (GERD), protonpomp genaamd remmers (zoals Prilosec, Nexium, Prevacid, Aciphex en anderen), in combinatie met sommige vormen van calciumsupplementen die worden gebruikt om botten en tanden te versterken. Het medicijn annuleert de voordelen van het calcium.
De wijzer patiënt is eerlijk tegenover zijn of haar arts.
CAM-, onderzoeks- en FDA-goedkeuringen
Een ander groot probleem voor patiënten en artsen die een CAM-therapie willen kiezen, is dat de meeste mensen geen enkele vorm van goedkeuringsproces bij de FDA hebben doorlopen. Conventionele therapieën worden rigoureus getest en moeten van toepassing zijn op de FDA om te worden vrijgegeven en op de markt te worden gebracht voor het publiek. CAM-therapieën vereisen geen FDA-goedkeuring.
Aangezien CAM-therapieën niet dezelfde vereiste hebben, is het moeilijk te beoordelen of ze veilig zijn of niet.
Er is ook de vraag over het gebruik van het woord "natuurlijk". Veel kruidensupplementen beweren bijvoorbeeld natuurlijk te zijn. Maar natuurlijk en veilig zijn niet noodzakelijk hetzelfde. Arseen is natuurlijk en dodelijk. Zo is hemlock, naast vele andere giftige planten.
Een verstandige patiënt zal meer leren over hoe deze studies werken en de controverses achter het verzamelen van het bewijsmateriaal.
Practitioners, onderwijs en licenties
Een van de belangrijke aspecten van het kiezen van de juiste arts is om te controleren op zijn of haar kwalificaties. Medische educatie, staatslicenties en certificering van de board – dit zijn belangrijke referenties die de kans vergroten dat u het advies zult krijgen en dat het u zal volgen.
Er zijn formele onderwijskansen, waaronder graden en certificaten, voor sommige (maar niet alle) CAM-benaderingen. Er is een formele training voor chiropractie, massagetherapie en artsen van de natuurgeneeskunde bijvoorbeeld. Let op, een natuurgeneeskundige en een arts voor natuurgeneeswijze zijn niet hetzelfde.
De mensen die CAM-medicatie toepassen, kunnen al dan niet een opleiding of een licentie krijgen. Sommige zijn. Sommigen zijn dat niet. Op enkele uitzonderingen na (en die uitzonderingen variëren van staat tot staat) kan iedereen een boek lezen, een cursus volgen of gewoon een schommel rondhangen die zegt dat ze een beoefenaar zijn van welke therapie ze ook beweren.
Om erachter te komen of uw specifieke therapiekeuze een licentie vereist in uw land, kunt u een zoekopdracht uitvoeren naar de naam van de therapie, uw staat en uw licentie. Voorbeeld: "acupuncture, Texas, license." Als je ontdekt dat de therapie een licentie vereist, zorg er dan voor dat de beoefenaar die je kiest, een licentie heeft.
Zorg dat u het volgende begrijpt voordat u alternatieve of aanvullende geneeskundige keuzes gaat maken:
- Geloofwaardige, betrouwbare en objectieve gezondheidsinformatie op internet zoeken
- Gezondheidsfraude – Kwakzalvers, Slangolie en Valse reclame
