Het aantal arbeidskrachten van artsen is de afgelopen tien jaar geleidelijk verschoven van voornamelijk zelfstandigen naar ziekenhuizen of gezondheidszorg systemen. Deze trend is waarschijnlijk niet zo merkbaar voor nieuwere artsen, die waarschijnlijk hun loopbaan als werknemers begonnen. Meer ervaren artsen hebben echter moeite gehad met de overgang van praktijkeigenaar of partner naar werknemer.
Sommige artsen die jarenlang hun eigen praktijken als eigenaar of als lid van een samenwerkingsverband hebben uitgeoefend, werken nu als werknemers en rapporteren in een of andere vorm aan een manager of leidinggevende.
Bovendien hebben veel ziekenhuisbeheerders, net zoals veel artsen vrezen voor de overgang van bedrijfseigendom naar werken als werknemers, waarschijnlijk net zo enthousiast over de extra verantwoordelijkheid van het managen van een personeel van artsen in loondienst.
Dit heeft waarschijnlijk geleid tot groeipijnen aan beide zijden van de tafel. Dus hoe kunnen ziekenhuisbeheerders en praktijkmanagers omgaan met deze nieuw toegevoegde reeks taken en verantwoordelijkheden met betrekking tot het beheer van hun artsenpersoneel, terwijl ze het moreel en een positieve werkomgeving voor hun artsen behouden? Dit kan vooral een uitdaging zijn voor kleinere systemen met minder middelen of die in landelijke gebieden.
Beheerstrategieën voor artsen om artsen in dienst te nemen en te behouden
Managers die advies nodig hebben, kunnen antwoorden zoeken op andere ziekenhuizen en gezondheidssystemen die tot nu toe succesvol zijn geweest met het in dienst hebben en behouden van artsen.
Bijvoorbeeld, Southern Tennessee Regional Health System in Lawrenceburg, TN investeert in verschillende strategieën en programma’s ten behoeve van zijn artsen.
Om te proberen het moreel van artsen hoog te houden, neemt de administratie ze mee in de besluitvorming, strategische planning en alle vieringen voor de kleine overwinningen in HCAHPS en doelen die zijn gesteld aan het bedrijf om te bereiken, "zegt Tina Holt, directeur van bedrijfsontwikkeling bij STRHS.
Op de vraag welke middelen en strategieën zij gebruiken om een positieve werkomgeving voor artsen te behouden, deelde Holt mee dat STRHS "een geweldig managementteam voor artsenpraktijken heeft dat voortdurend met de artsen samenwerkt. Ze bieden ondersteuning bij kantooraangelegenheden om te zorgen dat de arts de praktijk beoefent. loopt gesmeerd."
Zelfs met uitstekende ondersteuning van het ziekenhuis en de gemeenschap, kunnen bepaalde beleidsregels en procedures nog steeds een zware verkoop zijn voor artsen, vooral die artsen die gewend zijn om veel autonomie te hebben als een voormalige praktijkeigenaar. Hoe kunnen ziekenhuiswerkgevers artsen ertoe aanzetten nieuwe servicelijnen, initiatieven of beleidslijnen en procedures in te kopen?
"We hebben wat we een PEG (Physician Engagement Group) noemen die een selecte groep van providers elk jaar dienen", legt Holt uit. "Het fungeert als een klankbord voor de CEO, vergaderingen worden eenmaal per kwartaal buiten de campus gehouden tijdens het diner en er is meestal een zeer goede discussie en feedback tijdens deze groepssessies."
Veel systemen hebben toegevoegd aan hun teams van artsenrelaties en liaisons om te helpen de communicatielijnen open te houden tussen de artsen en de ziekenhuisadministratie.
Werkgelegenheid is misschien niet het beste antwoord voor alle gezondheidssystemen of alle artsen
Wanneer ziekenhuizen artsen in dienst nemen, gaat het niet altijd zoals gepland of zoals gehoopt. Het hangt van een aantal factoren af, waaronder demografie van artsen en community’s. Een arts-liaison in een landelijk gemeenschapsziekenhuis, die sprak over de voorwaarde van anonimiteit, zei dat een manier om haar lokale artsen het gelukkigst te maken is om "terug te gaan tot ongeveer 1970."
Deze specifieke artsengemeenschap bestaat uit veel oudere artsen, in een landelijk gebied van het zuidoosten.
Het is begrijpelijk dat, vanwege het ambitieniveau van de lokale artsen en jarenlange ervaring als praktijkeigenaar, alle toegevoegde veranderingen in de branche, bovenop de veranderingen die gepaard gaan met de overgang naar een medewerker van een ziekenhuis, gewoon te veel voor sommige artsen om op een later tijdstip in hun medische carrière aan te nemen.
Ze voegde eraan toe dat het gebruik van artsen een moeilijke uitdaging bleek te zijn voor haar ziekenhuis, zo erg zelfs dat de ziekenhuisadministratie het werkgelegenheidsmodel verliet kort nadat ze een paar verschillende specialisten had aangesteld. Sindsdien hebben ze zich tot externe management- en uitzendkantoren gewend om ziekenhuisgebaseerde specialisten zoals spoedeisende hulp en anesthesiologen te behouden en alle andere artsen in de oefenruimte van het ziekenhuis zijn zelfstandige in de privépraktijk.
"De ziekenhuisbestuurders vonden dat er te veel toezicht was en er waren extra middelen nodig om de artsen in dienst te nemen, dus hebben ze een aantal van de groepen afgestoten en hebben ze nog maar een heel klein aantal artsen in dienst," zei ze, eraan toevoegend dat verschillende van de artsen in haar gemeenschap heeft zich verzet tegen de implementatie van EMR en andere updates van hun praktijken, maar ze blijven druk en productief. Het ziekenhuis kan de artsen niet dwingen deze updates door te voeren of hun praktijken te wijzigen, aangezien de artsen niet in dienst zijn van het ziekenhuis.
Aangezien de ziekenhuisbeheerders in dit scenario niet in staat zijn om terug te gaan in de tijd om de gezondheidszorg voor hun artsen te vereenvoudigen, proberen ze in plaats daarvan ‘gewoon zoveel mogelijk ondersteuning te bieden, in termen van marketing, personeel, middelen, nieuwe servicelijnen en apparatuur, enz., en we doen er alles aan om een zo groot mogelijk deel van de administratieve last te verlichten, omdat dat voor veel van onze artsen een topuitdaging lijkt. "
Ondanks de tegenvallers in een paar gevallen lijkt werk voor artsen een trend te zijn die er is om te blijven. Bijvoorbeeld, 92 procent van de artsen geplaatst door The Medicus Firm, een nationaal arts wervingsbureau, werden ingehuurd door ziekenhuizen als werknemers en niet in de privépraktijk geplaatst. "Tien jaar geleden zou waarschijnlijk ongeveer 80-90 procent van onze artsenkandidaten in privépraktijken zijn geplaatst", zegt Jim Stone, president van The Medicus Firm, "vandaag zijn de statistieken bijna omgekeerd."
Stone voegt daaraan toe dat eerdere enquêtes van artsenpraktijken die het bedrijf in het verleden heeft uitgevoerd hebben aangetoond dat artsen alleen uit noodzaak de voorkeur geven aan werk, niet omdat ze niet langer autonomie wensen. "Aan de andere kant, nieuwere artsen die de afgelopen drie tot vijf jaar het personeelsbestand zijn ingegaan, weten niets anders: ze begonnen hun loopbaan als arts met de ACA, EMR’s en de trend van artsen-als-werknemers die al in volle gang waren. , dus dit is hun norm. " Daarom concludeert Stone dat de veranderingen in de industrie en het personeelsbestand die stress veroorzaken bij ervaren artsen niet dezelfde angst veroorzaken bij nieuwere artsen.
Zijn medewerkers van artsen beter voor patiëntenzorg?
Er zijn nog niet veel studies beschikbaar over de invloed van artsen op de kwaliteit van patiëntenzorg. Zoals met elke branche, zijn gelukkige werknemers productieve werknemers en hetzelfde geldt waarschijnlijk voor artsen. Als een arts over zijn of haar baan wordt gestrest, heeft hij of zij minder kans om goed te presteren of op de top van zijn of haar capaciteiten.
Een CNN-rapport uit 2017 onthulde dat artsen in dienst, in combinatie met veranderingen als gevolg van de Affordable Care Act (ACA, ook bekend als Obamacare), ziekenhuizen in staat heeft gesteld meer geld in rekening te brengen voor exact dezelfde procedure, uitgevoerd door dezelfde arts, in dezelfde operatiekamer als ze hadden opgeladen toen die arts in privépraktijk was. Het is onduidelijk wat er precies kan worden gedaan om de financiële impact van werk als arts op de patiëntengemeenschap te verlichten.
De sleutel lijkt de juiste balans te vinden tussen gelukkige, productieve artsenmedewerkers, goed verzorgde patiënten en financieel gezonde ziekenhuizen.
Moeten ziekenhuizen zich eerst richten op artsen?
Veel ziekenhuizen zijn terecht gewend om zich in de eerste plaats op patiënten te concentreren. Natuurlijk is de ultieme missie van een ziekenhuis altijd om voor de patiënten te zorgen. Een deel van die vergelijking biedt echter de hoogst mogelijke zorgkwaliteit en er zijn artsen voor nodig. Nu ziekenhuizen werkgevers van artsen zijn, moeten veel ziekenhuizen hun energie aanpassen en zich richten op ten minste een deel van die energie in de richting van het personeel van de arts. Richard Branson, een publieke figuur en bekende eigenaar van een bedrijf, wordt vaak aangehaald als te zeggen dat klanten er niet toe doen, werknemers doen dat. "We zorgen voor de werknemers en zorgen voor de klanten", zegt Branson.
Zou hetzelfde kunnen gelden voor ziekenhuizen, artsen en patiënten? Veel mensen willen ziekenhuizen niet vergelijken met bedrijven of patiënten vergelijken met klanten. Er zijn echter parallellen, en ziekenhuizen kunnen zeker geen kwaliteitsverzorging bieden voor hun patiëntenpopulatie zonder artsen.
