Er zijn veel manieren om medicijnen toe te dienen (de manier waarop een medicijn in het lichaam wordt geplaatst). Op basis van de specifieke medicatie die wordt gebruikt, de gewenste snelheid van absorptie en de specifieke plaats van handeling (waar de medicatie een effect moet hebben) zal uw arts of apotheker u instrueren over de toedieningsroute die voor u nodig is.
De meeste geneesmiddelen worden vervaardigd voor een specifieke toedieningsroute en moeten worden gebruikt zoals voorgeschreven voor veiligheid en efficiëntie.
Routes van medicatie-toediening
In het algemeen bestaan er twee categorieën medicatietoediening: parenteraal en niet-parenteraal. Deze twee categorieën bepalen ook of een medicijn in een deel van het lichaam blijft (lokaal effect) of wordt geabsorbeerd door het vasculaire systeem om te worden gedistribueerd naar lichaamsweefsels (systemisch effect).
Parenteraal
Deze toedieningsroute heeft betrekking op medicatie die in het lichaam wordt geïnjecteerd ergens anders dan de mond of het spijsverteringskanaal (de hele passage waarlangs voedsel door het lichaam passeert van mond naar anus), inclusief de slokdarm, maag en darmen.
Over het algemeen is parenteraal de meest betrouwbare, directe en snel opneembare manier om medicatie toe te dienen. Dit wordt gebruikt wanneer een completere en snellere absorptie van een medicijn nodig is.
Het beschrijft alle medicatie die in het lichaam wordt geïnjecteerd via de volgende routes:
- intradermaal (een geneesmiddel injecteren in de eerste lagen van de huid)
- subcutaan (direct in het vetweefsel onder de huid injecteren)
- intramusculair (direct injecteren in een spier)
- Intra-arterie (injectie van een medicijn direct in een ader)
- Intracardiaal (rechtstreeks in het hart injecterend)
- Intraveneus (rechtstreeks in een ader injecterend)
- Intrathecaal (injecterend in het wervelkanaal)
- Epiduraal (injecterend in de epiduraleruimte van het ruggenmerg)
- Intraperitoneal(rechtstreeks in de buikholte injecterend)
De snelheid van absorptie varieert met parenterale toediening, maar deze is sneller dan orale toediening, wat een niet-parenterale route is. Enkele van de nadelen van het gebruik van de parenterale route zijn dat er een klein risico is op infectie, weefselschade, pijn en / of angst bij sommige patiënten.
Niet-parenteraal
Niet-parenteraal is de route die orale medicatie (pillen, capsules, siropen), lokale medicatie (zalven, pleisters zoals nitro) en zetpillen (vaginaal en rectaal) worden toegediend. Deze route omvat:
- Oraal (geneesmiddelen worden via de mond ingenomen en via het spijsverteringsstelsel in het systeem opgenomen.De absorptie verloopt langzaam.Medicaties die deze optie gebruiken, kunnen niet worden gebruikt als er braken optreedt.)
- Sublinguale (medicatie wordt onder de tong voor absorptie door het lichaam)
- Actueel (rechtstreeks aangebracht op een deel van het lichaam)
- Transdermaal (actieve bestanddelen worden via de huid afgeleverd voor systemische distributie, bijvoorbeeld transdermale pleisters)
- Oftalmisch (toegediend via het oog, meestal in de vorm van druppels)
- Otisch (toegediend via het oor)
- Nasaal (toegediend via de neus)
- Rectaal (geabsorbeerd door het lagere spijsverteringskanaal)
- Vaginale (toegediend via de vagina)
- Mucosaal(medicijnen zijn afgeleverd via de neus of geïnhaleerd en geabsorbeerd door respectievelijk het neusslijmvlies of de bronchiolen. Vaginale toediening van een medicijn wordt ook beschouwd als mucosaal.)
- Percuta neous(medicijnen worden direct via de huid in de bloedbaan opgenomen. Sommige anticonceptiepillen en hormoonvervangers worden toegediend door pleisters die langzaam en gelijkmatig door de huid worden opgenomen.)
Het voordeel van het gebruik van deze niet-parenterale routes is dat het voor de meesten gemakkelijker en handiger is.
Jammer genoeg, als u misselijk bent, overgeeft, niet kunt slikken, of intestinale kwesties hebt, wordt het nemen van medicijnen via het maagdarmkanaal niet geadviseerd.
