Allergieonderzoek meet hoe een persoon reageert op specifieke allergenen, zoals boompollen, huidschilfers van huisdieren, voedsel, medicijnen of schimmels. Een "positieve" allergietest betekent dat een persoon een specifiek allergisch antilichaam heeft voor de geteste substantie. Dit betekent vaak dat de persoon allergisch is voor de stof, wat betekent dat de persoon symptomen zal ervaren bij blootstelling aan het allergeen.
Een positieve allergietest betekent echter niet noodzakelijk dat de persoon inderdaad allergisch is voor de stof. Een persoon kan bijvoorbeeld een positieve allergietest hebben voor huidschilfers van honden, maar ervaart geen symptomen bij blootstelling aan honden. Bovendien kan een persoon meerdere positieve voedselallergietesten hebben, maar deze voedingsmiddelen zonder slechte reacties kunnen eten.
Daarom is een allergoloog nodig om allergietests uit te voeren en te interpreteren op basis van de symptomen van de persoon.
Er zijn slechts twee soorten allergietests die als geldig worden beschouwd: huidtest (prik / punctie en intradermale) en RAST (radioallergosorbent-test). Andere tests voor allergieën kunnen worden uitgevoerd in onderzoeksomgevingen (zoals het plaatsen van kleine hoeveelheden allergeen in het oog, neus of longen om een allergische reactie te meten), maar zijn niet nuttig voor dagelijks gebruik. Patch testen wordt niet gebruikt voor het testen op allergie, maar voor contactdermatitis op verschillende chemicaliën, die wordt veroorzaakt door een ander deel van het immuunsysteem.
Talrijke andere tests worden uitgevoerd door niet-allergiebeoefenaars of mensen die zichzelf "allergisten" noemen, maar geen formele training en certificering op het gebied van allergie en immunologie hebben. Lees meer over welke tests u moet vermijden bij de diagnose van allergieën. Zorg altijd voor een formeel getrainde, board-gecertificeerde of board-in aanmerking komende allergist bij allergiebehandelingen.
Wat is huidtesten?
Huidtesten is de oudste en meest betrouwbare vorm van allergietesten. Deze vorm van testen is al 100 jaar uitgevoerd en blijft de test bij uitstek voor de diagnose van allergische aandoeningen. Testen begint met een prik-, punctie- of krasmethode, waarbij een druppel van het allergeen in kwestie (meestal een in de handel verkrijgbaar extract van pollen, schimmels, voedsel, huidschilfers enz.) Op de huid wordt geplaatst en de huid schuurt met een naald . Deze test is niet pijnlijk en over het algemeen is er geen sprake van bloeding, omdat de naald alleen het oppervlak van de huid krast.
Nadat de huid is bekrast, duurt het ongeveer 15 minuten om de tests te ontwikkelen. Er kunnen veel huidtesten worden uitgevoerd, afhankelijk van de leeftijd van de persoon, de symptomen en andere factoren. Een positieve huidtest verschijnt als een verhoogde, rode jeukende bult, vergelijkbaar met een muggenbeet. De test wordt vergeleken met de positieve en negatieve controles, dit zijn 2 andere huidtests die samen met de allergenen worden geplaatst die moeten worden getest.
De positieve controle is meestal histamine, wat een verhoogde, jeukende bobbel veroorzaakt bij iedereen die geen antihistaminicum gebruikt, zoals Benadryl. Het is niet mogelijk om allergisch te zijn voor histamine, omdat deze chemische stof in het lichaam aanwezig is.
Een positieve histaminenhuidtest betekent dat alle huidtests die tegelijkertijd met een negatief resultaat worden uitgevoerd in feite echt negatief zijn (en dat het negatieve resultaat niet alleen te wijten was aan de persoon die bijvoorbeeld antihistaminica slikte).
De negatieve controle is meestal een zout water of een zoutoplossing. Het doel van deze test is ervoor te zorgen dat een persoon geen irriterend effect heeft op het prikken van de naald. Een negatief resultaat van de huidtest op de negatieve controle zorgt ervoor dat de positieve resultaten van de huidtest niet te wijten zijn aan een irriterend effect van een persoon met een zeer gevoelige huid.
Als de testresultaten van de prikhuid negatief zijn voor verschillende allergenen, maar de geschiedenis van allergieën bij mensen suggereert dat deze resultaten positief moeten zijn, kan een andere test, een intradermale huidtest, worden uitgevoerd.
Intradermale huidtest, waarbij een verdund allergeenextract wordt geïnjecteerd onder de bovenste laag van de huid met een naald, kan mogelijk meer mensen met de allergische ziekte diagnosticeren dan alleen met de priktest. Helaas kunnen intradermale huidtesten fout-positieve resultaten veroorzaken en deze tests kunnen niet worden gebruikt bij het testen op voedselallergieën.
Een huidtest vertegenwoordigt een allergische ziekte in het klein. Het is een nuttig hulpmiddel voor mensen om hun positieve huidtest te zien (en aan te voelen) voor huidschilfers van katten, bijvoorbeeld om echt te begrijpen dat ze allergisch zijn voor katten. Deze educatieve ervaring is veel dramatischer dan iemand een rapport te bezorgen van een positieve katallergietest die met een bloedtest is uitgevoerd.
Hoe wordt allergietest uitgevoerd op een bloedtest?
Radioallergosorbent testen (RAST) is een verouderde vorm van allergietesten waarbij het gaat om het meten van specifieke allergische antilichamen uit een bloedmonster. Hoewel RAST nog steeds beschikbaar is, omvat nieuwere vormen van bloedtesten op allergieën het gebruik van enzymgekoppelde immunosorbenttests (ELISA), waarbij de binding van allergische antilichamen in een bloedmonster aan een allergeen plaatsvindt, wat resulteert in een kleurverandering wanneer een ontwikkelaar is toegevoegd. De duisternis van deze kleurverandering kan worden gemeten en vertaald in een concentratie of hoeveelheid allergisch antilichaam in het bloedmonster. Hoewel de kwaliteit van het testen van allergiebloed de laatste jaren is verbeterd, is het nog steeds beperkt in het aantal beschikbare tests, evenals de kleinere hoeveelheid minder belangrijke allergenen die in een bepaalde test aanwezig zijn (zoals een bepaald stuifmeel of huidschilfers van huisdieren).
Allergie-bloedtests zijn onlangs nuttiger geworden in de diagnose en het beheer van voedselallergieën. Hoewel het testen van de huid op voedsel een idee kan geven, afhankelijk van de grootte van de reactie, of een persoon echt allergisch is voor het voedsel, meet allergietesten in het bloed eigenlijk de hoeveelheid allergisch antilichaam voor het voedsel. Deze waarde kan helpen bepalen of een kind bijvoorbeeld de voedselallergie misschien is ontgroeid.
De hoge kosten van allergiebloedonderzoek, in tegenstelling tot de minder dure huidtest, evenals de vertraging in de resultaten van dagen tot weken, maken het ook minder wenselijk dan huidtesten. Huidtesten blijven ook de betere test, met minder foutpositieve en fout-negatieve resultaten.
Is allergietesten veilig?
Huidtesten zijn uiterst veilig, vooral wanneer uitgevoerd door een allergoloog die ervaring heeft met de diagnose van allergieën. Allergische allergische reacties, soms anafylaxis genoemd, zijn uiterst zeldzaam bij huidtesten. Gezien de mogelijkheid dat anafylaxie optreedt als gevolg, mogen huidtesten alleen worden uitgevoerd in een spreekkamer met apparatuur die beschikbaar is om dergelijke reacties te behandelen.
Jonge kinderen kunnen ook veilig op de huid getest worden, inclusief baby’s. Typisch, zuigelingen nemen tests voor voedselallergieën, hoewel ze ook allergieën voor huisdieren of huisstofmijt kunnen hebben. Kinderen die jonger zijn dan 2 jaar hebben mogelijk minder huidreactiviteit voor allergiethuidtesten.
Aangezien allergiebloedonderzoek het testen op allergieën op het bloed van een persoon vereist, is er geen kans dat de persoon een allergische reactie zal ontwikkelen als gevolg van het testen. De kans dat een persoon een bijwerking krijgt door bloed af te nemen, zoals flauwvallen, overmatig bloeden of infecteren, is echter hoger dan die van een bijwerking van allergietests.
Bepaalde groepen mensen kunnen geen huidtest ondergaan en daarom is testen op allergiebloed een betere test. Deze groepen omvatten degenen die hun antihistaminegeneesmiddelen niet kunnen stoppen; mensen met een gevoelige huid (en een "reactie" op de negatieve controle), degenen die bepaalde bloeddrukmedicatie innemen (zoals bètablokkers) en mensen met ernstige hart- en longaandoeningen die hen een verhoogd risico geven als anafylaxie zou optreden.
Wanneer zou iemand een allergeen-uitdaging moeten aangaan?
Een persoon uitdagen voor een allergeen betekent dat de persoon opzettelijk wordt blootgesteld aan de substantie, zoals de persoon die een voedsel eet waaraan een allergie wordt vermoed. Voedseluitdagingen worden vaak uitgevoerd om te zien of een kind een voedselallergie is ontgroeid, of dat een positieve huidtest eigenlijk een allergie vertegenwoordigt. Voedseluitdagingen zijn potentieel zeer gevaarlijk en mogen alleen worden uitgevoerd door allergieartsen die ervaring hebben met het gebruik ervan.
Een persoon uitdagen voor een non-food allergeen, zoals pollen of huidschilfers van huisdieren, wordt meestal niet gedaan in een kantooromgeving; deze tests kunnen echter worden uitgevoerd in academische of onderzoeksinstellingen.
Wil je blijven leren? Kijk hoe een huidtest wordt uitgevoerd.
