Bijna een kwart van alle vrouwen heeft baarmoederspoliepen, een overgroei van weefsel in het baarmoederslijmvlies. Hoewel veel vrouwen abnormale baarmoederbloedingen ervaren, is het een feit dat baarmoederspoliepen vaak asymptomatisch zijn.
Baarmoederpoliepen, ook wel endometriale poliepen genoemd, zijn meestal kleine, bolvormige massa’s endometriumweefsel die door een stengel aan de baarmoeder zijn bevestigd.
Ze zijn zacht, in tegenstelling tot vleesbomen van de baarmoeder, die veel groter kunnen worden en zijn gemaakt van harde spieren.
Symptomen van baarmoederpoliepen
Wanneer symptomen van baarmoederpoliepen duidelijk zijn, lijken ze op die van ernstigere aandoeningen, zoals endometriumkanker. Als u deze symptomen heeft, is het belangrijk dat u een arts bezoekt. De symptomen kunnen verschillende soorten abnormale baarmoederbloedingen omvatten, zoals:
- zware menstruatiebloedingen
- vlekken tussen perioden
- bloedingen na geslachtsgemeenschap
- bloedingen na de menopauze
Wie loopt er gevaar?
De exacte oorzaak van baarmoederpoliepen is onbekend, maar ze zijn gevoelig voor het hormoon oestrogeen. Het is waarschijnlijker dat u poliepen krijgt als u:
- leeftijd 40 tot 50
- pre- of peri-menopauze
- zwaarlijvig
- die momenteel of vroeger een anti-oestrogeenmedicijn gebruiken
minder dan één procent van alle baarmoederpoliepen geassocieerd is met kanker.
Baarmoederpoliep en onvruchtbaarheid
Onvruchtbaarheid wordt gedefinieerd als het onvermogen om zwanger te worden na een jaar proberen.
Als een vrouw onvruchtbaar is en geen symptomen van baarmoederpoliepen heeft, is de kans dat ze asymptomatische poliepen heeft tussen de drie en vijf procent, volgens het Jones Institute of Reproductive Medicine. Als ze abnormale bloeding ervaart, is de kans groter dat poliepen aanwezig zijn.
Baarmoederpoliepen kunnen werken als een natuurlijk spiraaltje (IUD), waardoor een bevruchte eicel niet in de baarmoederwand kan worden geïmplanteerd.
Ze kunnen ook het gebied blokkeren waar de eileider in verbinding staat met de baarmoederholte, waardoor wordt voorkomen dat sperma in de buis terechtkomt om het ei te ontmoeten. Evenzo kunnen ze het kanaal van de baarmoederhals blokkeren, wat zou voorkomen dat sperma helemaal de baarmoeder binnengaat. Poliep’s kunnen bij sommige vrouwen ook een rol spelen bij de miskraam.
In een studie gepubliceerd in 2005 in het Journal of Human Reproduction became werden vrouwen die kunstmatige inseminatie ondergingen nadat hun poliepen waren verwijderd, zwanger met ongeveer tweemaal zoveel vrouwen die hun poliepen niet hadden laten verwijderen. In feite werden de vrouwen die hun poliepen hadden verwijderd vaak zwanger zonder kunstmatige inseminatie.Diagnose en behandeling
Uw arts kan u een van de volgende methoden aanbevelen om vast te stellen of u baarmoederpoliepen heeft:
Hysterosalpingogram (HSG).
- Een examen met behulp van een röntgenfoto, waarbij een radioloog een contrastkleurstof in de baarmoeder en de eileiders injecteert om het gemakkelijker te maken poliepen en ander weefsel te zien. Echografie.
- Het inbrengen van een wandachtig apparaat in de vagina dat hoogfrequente geluidsgolven uitzendt om afbeeldingen te maken. Sonohysterogram.
- Een speciaal type echografie waarbij de radioloog de baarmoederholte vult met een zoutoplossing met behulp van een smalle katheter. De zoutoplossing vergroot de holte (zoals een ballon) en creëert een ruimte tussen de muren. Dit helpt bij het visualiseren van poliepen die kunnen worden gemist met traditionele echografie. Hysteroscopie.
- Een procedure waarbij een scoop via de vagina in de baarmoeder wordt ingebracht om de poliepen te bekijken en hun grootte en omvang te bepalen. Een deel van of een deel van een poliep kan ook worden verwijderd voor microscopisch onderzoek door instrumenten door de hysteroscopische buis te steken. Excisie door traditionele methoden.
- Een monster van een poliep kan worden verkregen door curettage (schrapen of scheppen) of biopsie (weefsel verwijderen via een instrument dat lijkt op een rietje), of na een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder). Onderzoek van weefsel onder een microscoop is de enige manier om op betrouwbare wijze vast te stellen of een poliep goedaardig (niet-goedaardig) of kwaadaardig (kankerachtig) is.
Sommige poliepen verdwijnen vanzelf. Wanneer verwijdering nodig is om het bloeden onder controle te houden, om de kans op zwangerschap te vergroten of om kanker te controleren, wordt curettage onder geleide van een hysteroscoop vaak aanbevolen. Een meer conventionele methode, dilatatie en curettage (D & C), of het schrapen van de baarmoederslijmvlies, is ook nog steeds in gebruik.
Hysteroscopie wordt over het algemeen uitgevoerd met behulp van lokale of geen anesthesie, maar algemene anesthesie wordt soms ook gebruikt. Na hysteroscopie kunt u een lichte bloeding en milde krampen ervaren, maar u moet de normale activiteiten meteen kunnen hervatten, met de mogelijke uitzondering van geslachtsgemeenschap, die u mogelijk een week of twee moet vermijden als uw arts adviseert.
Als poliepen te veel zijn voor hysteroscopische verwijdering, kan een hysterectomie worden aanbevolen.
Er is geen specifieke methode om baarmoederpoliepen te voorkomen, hoewel het houden van een gezond gewicht en het bekijken van uw bloeddruk de beste methoden zijn om uw risicofactoren te verminderen.
