Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified (PDD-NOS), ook wel atypisch autisme genoemd, was – voor een relatief korte tijd – een diagnostische categorie binnen het autismespectrum. PDD-NOS werd "uitgevonden" om de vele kinderen te omvatten die enkele, maar niet alle, symptomen van autisme hadden.
PDD-NOS is niet langer een diagnostische categorie, hoewel er tal van tieners en jongvolwassenen zijn die als peuters de diagnose hebben gekregen.
Een korte geschiedenis van PDD-NOS
De DSM is de handleiding met alle mentale en ontwikkelingsstoornissen. Er zijn nu 5 versies van de DSM en ze verschillen nogal van de andere. Psychische en ontwikkelingsstoornissen zijn, in tegenstelling tot lichamelijke aandoeningen, vaak gebaseerd op sociale normen; Zo werd homoseksualiteit bijvoorbeeld lang beschouwd als een psychische aandoening, maar niet langer in de DSM. Nieuwe aandoeningen, zoals oppotten, zijn toegevoegd.
PDD-NOS in de DSM-IV (na 2013)
De DSM-IV werd geschreven in 1994. Daarin werd voor de eerste en de laatste keer autisme onderverdeeld in vijf afzonderlijke diagnostische categorieën. Onder deze waren autistische stoornis, Asperger-syndroom en PDD-NOS. In de DSM-IV wasautismespectrumeen andere naam voorpervasieve ontwikkelingsstoornissen (PDD’s), een categorie diagnoses met bepaalde symptomatische overeenkomsten.Atypisch autismewas een andere naam voor een van de vijf officiële diagnoses van autismespectrum: pervasieve ontwikkelingsstoornis niet anders gespecificeerd (PDD-NOS).
Dit is hoe PDD-NOS werd onderscheiden van andere PDD’s:
Deze categorie moet worden gebruikt wanneer er een ernstige en diepgaande beperking is in de ontwikkeling van wederzijdse sociale interactie of verbale en non-verbale communicatievaardigheden, of stereotiep gedrag, interesses en activiteiten zijn aanwezig, maar aan de criteria wordt niet voldaan voor een specifieke pervasieve ontwikkelingsstoornis, schizofrenie, schizotypische persoonlijkheidsstoornis of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Deze categorie omvat bijvoorbeeld "atypisch autisme" – presentaties die niet voldoen aan de criteria voor autistische stoornis vanwege de late leeftijd van het begin, atypische symptomatologie of subthreshold symptomatologie, of al deze.
Als bij uw kind de diagnose PDD-NOS (of ‘atypisch autisme’) was gesteld, betekende dit dat hij of zij te weinig symptomen had om de diagnose autistische stoornis of het Asperger-syndroom te stellen en de verkeerde symptomen om Rett-syndroom of Childhood Disintegrative te diagnosticeren. Wanorde. Toch had hij een officiële medische diagnose gekregen, wat betekende dat hij significante alomvattende ontwikkelingsstoornissen had.
PDD-NOS vandaag
In 2013 is de DSM-5 gepubliceerd. Ontwikkelaars van de DSM-5 maakten de vrij gedenkwaardige beslissing om alle vijf de autismediagnoses van DSM-IV samen te vouwen in één enkele diagnostische categorie: autismespectrumstoornis. Als gevolg hiervan verloren mensen met de andere vier diagnoses plotseling hun diagnose.
Deze verandering roept natuurlijk de vraag op: als mijn kind de diagnose ‘atypisch autisme’ of PDD-NOS heeft, is hij dan autistisch? Het antwoord is ja … en nee.
JA: volgens de DSM-IV werd een kind met de diagnose PDD-NOS in feite gediagnosticeerd als iemand met een autismespectrumstoornis. En, volgens de DSM-5, als uw kind bij de DSM-IV een vorm van autisme onderging, kan die diagnose niet worden ingetrokken.
NEE: als uw kind de diagnose PDD-NOS had, had hij of zij niet de precieze reeks symptomen die verwacht werd van een persoon met autisme.
Als gevolg hiervan, als hij of zij vandaag zou worden geëvalueerd, bestaat de kans dat hij of zij NIET voldoet aan nieuwe criteria voor autisme.
Hebben mensen die met PDD-NOS zijn gediagnosticeerd mildere symptomen?
In feite betekent een diagnose van PDD-NOS niet noodzakelijk dat de symptomen van het kind milder of minder invaliderend zijn, maar dat ze niet volledig binnen de diagnostische criteria voor een andere gerelateerde stoornis zoals het Asperger-syndroom of een autistische stoornis vallen. Met andere woorden, het is heel goed mogelijk om een atypische autisme / PDD-NOS diagnose te hebben en ernstig te zijn uitgeschakeld.
Interessant is echter dat veel kinderen en volwassenen die atypische autisme / PDD-NOS diagnoses hebben gekregen, in feite relatief milde symptomen hebben.
Een onderzoek waarbij individuen met atypische autisme / PDD-NOS diagnoses werden vergeleken met personen met andere, meer specifieke autismespectrumdiagnoses, kwam met deze conclusie:
RESULTATEN: In termen van het niveau van functionele maatregelen, hadden de PDD-NOS kinderen scores die tussen die van de kinderen met autisme en die van de kinderen met as. Daarentegen had de PDD-NOS-groep minder autistische symptomen, met name repetitief stereotiep gedrag, dan zowel de autisme- als de AS-groep (chi2 = 11.06, p = .004). Kinderen met PDD-NOS konden in een van de drie subgroepen worden geplaatst: een hoogfunctionerende groep (24%) die op AS leek maar een voorbijgaande taalvertraging of milde cognitieve stoornissen had; een subgroep die lijkt op autisme (24%) maar die op latere leeftijd of te ernstige cognitieve vertragingen had of te jong was om mogelijk aan de volledige diagnostische criteria voor autisme te voldoen; en een groep (52%) die niet voldoet aan de criteria voor autisme vanwege minder stereotiep en repetitief gedrag.
Hoewel de categorieën van het autismespectrum heel moeilijk te onderscheiden zijn, maakt het in zekere zin helemaal niet uit welke diagnose uw kind krijgt. Dat komt omdat de behandelingen die worden aanbevolen voor de ontwikkelingsverschillen van uw kind waarschijnlijk erg op elkaar lijken, ongeacht de officiële diagnose van het autismespectrum: intensieve gedrags- en / of ontwikkelingstherapie, samen met spraak, beroepsmatige en fysieke therapieën. Naarmate uw kind een beetje ouder wordt, zal hij of zij vrijwel zeker ook worden aanbevolen voor een of andere vorm van sociale vaardigheidstherapie.
